ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Π. ΔΙΑΘΗΚΗ, ΤΟ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ "ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ" ΘΕΟΛΟΓΙΑ

ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ “ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ” ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Πολύ καίριες οι επισημάνσεις του π. Ιωάννη Φωτόπουλου για την παρατηρούμενη συστηματική προσπάθεια υποτίμησης της Παλαιάς Διαθήκης από τους Οικουμενιστές, τους Νεοβαρλααμίτες και τους “μεταπατερικούς” (γράφε προτεσταντίζοντες) θεολόγους.

Σε μια πραγματικά αξιόλογη του εισήγηση με τίτλο “Παλαιοδιαθηκικά στοιχεία της ορθόδοξου λατρείας”, που εκφώνησε στην Ημερίδα του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Αττικής, που ήταν αφιερωμένη στην Παλαιά Διαθήκη στη λατρεία της Εκκλησίας, ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος ανέλυσε με απλά λόγια, αλλά διευσδυτική θεολογική σκέψη, την ανοικοδόμηση της Θείας λατρείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας με βάση την εμπειρία της Παλαιάς Διαθήκης ως προτύπωσης του πληρώματος της αποκαλυφθείσης αλήθειας.

Αποσπούμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον επίλογο της εισήγησης, που παραθέτουμε στη συνέχεια.

*****

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ*

Του π. Ιωάννη Φωτόπουλου

=========

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μέ πόθο μελέτησαν καί ἑρμήνευσαν κείμενα τῆς Παλαιάς Διαθήκης. Παράλληλα οἰκειοποιήθηκαν καί μετάγγισαν στή λατρεία τοῦ νέου Ἰσραήλ, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὅ,τι ὄμορφο, ὅ,τι ἱεροπρεπές, ὅ,τι ἁγιαστικό ὅ,τι ὠφέλιμο, ὑπῆρχε στήν παλαιά λατρεία καί ὅ,τι συντελεῖ στήν τάξη καί ἁρμονία τῆς ἐκκλησιαστικῆς - λειτουργικῆς ζωῆς.

Ἐκεῖνο πού ἀπομένει σέ μᾶς εἶναι μέ χαρά καί εὐγνωμοσύνη πρός τούς Πατέρας καί εὐχαριστία πρός τόν Θεό, νά κάνουμε δική μας τήν ὀρθόδοξη λατρεία μας νά παραδοθοῦμε στόν Κύριο μέσα ἀπό τή θεία λατρεία χωρίς ὀρθολογιστικές ἐπιφυλάξεις, κομπιάσματα καί φοβίες γιά δῆθεν ἰουδαϊκές ἐπιδράσεις, ἀποκλεισμό ἀπό τή συμμετοχή τῶν λαϊκῶν, ὑποτίμηση τῆς γυναίκας κλπ. Γιά νά γίνει αὐτό ὀφείλουμε

α) νά ἐντρυφήσουμε μέ σεβασμό καί ἀγάπη στήν ἀλήθεια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπου ὁ Θεός προσωπικῶς ἐν σκιᾷ ἀποκαλύπτεται καί μᾶς ἀποκαλύπτει ποιά δόξα μᾶς ἔδωσε, ποῦ καταντήσαμε, γιά ποῦ μᾶς προορίζει.

β) ὑπακοή στή στοργική μητέρα μας τήν Ἐκκλησία μας, ὑπακοή στούς Ἱερούς Κανόνες στά δοκιμασμένα Τυπικά τῶν ἀκολουθιῶν μας. Τίποτε περιττό, ἄχρηστο καί ἐλλιπές δέν ὑπάρχει στήν ὀρθόδοξη λατρεία,

γ) ἐμπιστοσύνη καί πιστότητα στούς ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι κινούμενοι ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα δοκίμασαν στό χωνευτῆρι τῆς προσευχῆς τους ὅλα τά θεόσδοτα στοιχεῖα τῆς παλαιᾶς λατρείας, ἐπέλεξαν τά καταλληλότερα, ὀργάνωσαν διά τῶν Τυπικῶν τήν λατρεία καί θεσμοθέτησαν τήν ὑπέροχη λειτουργική τάξη πού ἀπολαμβάνουμε.

Αὐτό πρέπει νά ἀποτελέσει καί τό κεντρικότερο σημεῖο τῆς προσοχῆς καί νήψεώς μας. Ἄνευ τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν ἔργων καί τῶν λόγων τους, δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία, Σύνοδοι, δόγματα, ἱεροί Κανόνες ὀρθόδοξη λατρεία. Οἱ Πατέρες εἶναι ὄχι μόνο τά «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ παραδείσου»,ἀλλά καί «οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι» τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπί τῇ βάσει τῶν ἀνωτέρω πρέπει νά ἀντισταθοῦμε ὅλοι

α) στήν ἀντορθόδοξη λαίλαπα τῆς λεγομένης μεταπατερικῆς θεολογίας-αἱρέσεως, πού ἰσχυρίζεται ἀναιδῶς ὅτι οἱ πατέρες καί τά ἔργα τους καλά ἦσαν γιά τόν καιρό τους, ὅμως τώρα χρειαζόμαστε κάτι ἄλλο καί,

β) στήν ψευδώνυμη λειτουργική ἀναγέννηση, πού σημαίνει κατεδάφιση τῆς λειτουργικῆς γλώσσας, τάξεως, τυπικῶν καί τή διαστρέβλωση τῶν ἀκολουθιῶν.

Ἐδῶ θά βάλουμε τή βίγλα μας καί θά προτάξουμε τήν ψυχή μας. Σ’ αὐτά πού περνᾶμε ἀληθινό στήριγμα εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας συνείδηση άποκτοῦμε διά τῆς Θείας λατρείας. Γκρεμίζοντας τή λατρεία μέ σκόπιμα, κατευθυνόμενα, ἐρασιτεχνικά πειράματα οἱ ὀλοθρευτές τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως μᾶς στεροῦν τήν ὀντολογική ἐλπίδα μας, τήν κοινωνία μέ τόν Κύριο μας Ἰησοῦ Χριστό.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική βιβλιογραφία,

Ορθρος