ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ...

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ...

Του ιστολογίου “Ημερολογίο Αποδημίας”

=============

Δεν είχα την ευκαιρία να αποτυπώσω μέχρι σήμερα στο παρόν ιστολόγιο οποιαδήποτε άποψη σχετικά με το κίνημα των «αγανακτισμένων», στην Ελλάδα και μάλλον και γενικώτερα στη γηραιά μας ήπειρο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθούμε όλοι μας με αγωνία, ανησυχία και με πνεύμα κατανόησης προς τους...διαμαρτυρομένους, όλα τα τεκταινόμενα το τελευταίο διάστημα στη διαμαντόπετρα και σε άλλες περιοχές του τόπου μας.

Συγγενείς, φίλοι μας, γνωστοί μας, βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης, κυρίως σε σχέση με τα νέα επιβαλλόμενα οικονομικά μέτρα, αλλά και γενικώτερα με την απουσία οράματος για τη νέα Ελλάδα, που έχουμε υποχρέωση όλοι μας να ανοικοδομήσουμε.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε αυτό που είδα σήμερα στο διαδίκτυο και εν συνεχεία στην ελληνική τηλεόραση, όπου μαρτυρίες γιατρών από το ιατρείο της...πλατείας (στην Αθήνα) αναφέρουν ότι πολλοί διαδηλωτές επισκέφθηκαν τις τελευταίες ημέρες το εν λόγω ιατρείο με αναπνευστικά προβλήματα, εγκαύματα και πολλαπλούς τραυματισμούς, από τα επεισόδια που συνέβησαν κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων.

Το τραγικότερο ήταν αυτό που ανέφερε μία γιατρός, η οποία είπε πως όταν ζητήθηκε από τους αστυνομικούς να σταματήσουν τη χρήση δακρυγόνων και άλλων χημικών ουσιών εκείνοι απάντησαν ρίχνοντας ασφυξιογόνα αέρια μέσα στο ιατρείο της πλατείας! Αξίζει να σημειωθεί ότι τα χημικά αυτά αέρια είναι ιδιαίτερα τοξικά υλικά, και για τούτο είναι απαγορευμένα από τη Συνθήκη της Γενεύης ακόμα και για εμπόλεμες καταστάσεις.

Προφανώς αυτά συστήνουν απαράδεκτες ενέργειες! Αποτελούν ωστόσο δείγμα των εξαιρετικά ασφυκτικών ψυχολογικών πιέσεων που αισθάνονται όλοι (της αστυνομίας συμπεριλαμβανομένης) στην... πληγωμένη και εσταυρωμένη Πατρίδα!

Η ανταπόκρισή μας, ιδιαίτερα ημών των εν αποδημία ευρισκομένων, ας είναι η εντατική προσευχή, για γρήγορη και όσο πιο ανώδυνη γίνεται μετάβαση στη νέα εποχή, όπου η Ελλάδα μας θα ανοίξει και πάλι τα φτερά της και θα πορευθεί προς τη νίκη, την ιστορική δόξα και τον πολιτισμό, με τη βοήθεια πάντα του Μεγάλου Μαστρο-Θεού, κατά τον Στρατηγό Μακρυγιάννη, που γνώριζε πολύ καλά από κρίσεις!

«...και σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον»! (Θεοτοκίο, Ήχος πλ. δ΄).

ΠΗΓΗ:

Ημερολόγιο Αποδημίας