ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ

ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ

(Δυο χρόνια από την κοίμησή του)

=============

Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, ο πρώτος και μεγαλύτερος δημόσιος αντισυνωμότης του σταλινισμού και γενικότερα του κομμουνισμού, εκοιμήθη τη νύχτα της 3ης Αυγούστου 2008 (τοπική ώρα 23.45), μετά από καρδιακή προσβολή. Είχε γεννηθεί στις 11 Δεκεμβρίου 1918.

Ο μαθηματικός στο επάγγελμα Σολζενίτσιν είχε πιστέψει στην πρώτη νιότη του, όπως όλη η γενιά του, στην ιστορική αναγκαιότητα των κομμουνιστικών ιδεωδών, ενώ είχε πολεμήσει στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως πυροβολητής.

Όταν τόλμησε να στείλει ένα γράμμα στον Στάλιν με το οποίο κριτίκαρε τις στρατιώτικές του ικανότητες, καταδικάστηκε σε 8 έτη κάθειρξης στις μπολσεβίκικες φυλακές.

Το 1953 - έτος θανάτου του Στάλιν - του επιβλήθηκε κατ’ οίκον κράτηση στις ασιατικές στέπες της κόκκινης αυτοκρατορίας, και έζησε έτσι τις θηριωδίες του κομμουνιστικού καθεστώτος στο πετσί του.

Το 1962-στα πλαίσια των εσωτερικών αντισταλινικών ρυθμίσεων του Χρουστσώβ-είδε το φως της δημοσιότητας στις σελίδες του περιοδικού Novii Mir η πρώτη δημόσια αντισυνωμοσία της κατάστασης στα Γκούλαγκ.

Εξ’ άλλου ο Σολζενίτσιν καθιέρωσε διεθνώς τον όρο GULAG. (Glavnoe Upravlenie Lagherei) κυρίως με την μνημειώδη μαρτυρία του «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ».

Το 1970 του δόθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (μετά από πρόταση του Fransois Mauriac).

Tον Φεβρουάριο του 1974 η μακρά αλυσίδα των διωγμών του Σολζενίτσιν κορυφώνεται με τον εγκλεισμό του στο Lefortovo. Επειτα του αφαιρούν τη σοβιετική υπηκοότητα και τον εξορίζουν.

Διασχίζοντας τη Δυτ. Ευρώπη και κυρίως την Αμερική βγάζει εμπρηστικές ομιλίες, ενώ αρχίζει να γίνεται ενοχλητικός και για τους δυτικούς και τον ψεύτικο ουμανιστικό ανθρωπισμό τους που περιφρονεί τους άλλους πολιτισμούς.

Το 1993 στο Vendee της Γαλλίας συμμετέχει στις εκδηλώσεις μνήμης των θυμάτων που σφαγιάσθηκαν κατά τη Γαλλική Επανάσταση και σε μια θυελλώδη ομιλία καταγγέλει τη Γαλλική Επανάσταση ως την πρώτη γενοκτονία στην Ευρώπη.

Ετσι γίνεται και στη Δύση persona non grata δίνοντας του τον χαρακτηρισμό του «αντισημίτη». Η Δύση τελικά θα δει σ' αυτόν «έναν ορθόδοξο και σλαβόφιλο συντηρητικό, εχθρό της καταναλωτικής κοινωνίας».

Το 1990 το ''Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ'' κυκλοφορεί ολόκληρο στη Σοβιετική Ένωση, ενώ ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ αναιρεί με προεδρικό διάταγμα την κατηγορία της προδοσίας και του επαναχωρεί τη σοβιετική υπηκοότητα.

Η οριστική επιστροφή του στη Ρωσία συμπίπτει με την κυκλοφορία του μικρού τόμου «Η ρωσική υπόθεση στο τέλος του 20ου αιώνα».

Οι θέσεις του γίνονται ολοένα παραδοσιακές-ορθόδοξες.

Εργαζόμενος εντατικά δημοσιεύει το μυθιστόρημα-ποταμός «Η κόκκινη ρόδα», υλικό που είχε αρχίσει να επεξεργάζεται από το 1964, όπου μιλάει για τον πόλεμο και την επανάσταση

Το 2002 δημοσιεύει το ιστορικό ντοκουμέντο «Δυο αιώνες μαζί» (Deux siecles ensemble) δημιουργώντας νέους εχθρούς. Εκεί δηλώνει ότι θέλει να διευκολύνει την ''αμοιβαία κατανόηση'' μεταξύ των Εβραίων και των Ρώσων και αποδεικνύει την εμπλοκή των Εβραίων στην προετοιμασία και καθίδρυση του κομμουνισμού.

Ο Βλ. Πούτιν το 2007 δίνει το κρατικό βραβείο στον Σολζενίτσιν ως έναν άνθρωπο «που αφιέρωσε τη ζωή του στην πατρίδα» και του οποίου το όνομα «είναι συνώνυμο με τη Ρωσία»

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε απομονωμένος σ’ ένα δάσος κοντά στη Μόσχα. Μετακινούνταν μ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι και σπάνια εμφανιζόνταν δημοσίως.

Ακόμη και στη Ρωσία η οποία προσπαθεί να βρει τη θέση της στη νέα τάξη πραγμάτων, είχε περάσει στη σκιά.

Εκτός Ρωσίας - εάν δεν είχε ξεχαστεί - ήταν ελάχιστα κατανοητός και θεωρούμενος εχθρός των νέων ιδεολογίων

Η περίπτωση του Σολζενίτσιν - ο Θεός να τον αναπαύει - δείχνει πόσο ξένος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος του 20ου αιώνα για τον 21ο.

ΠΗΓΗ:

http://www.proskynitis.blogspot.com/