ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

Του κ. Στυλιανού Κεμεζεντζίδη

================

Η διαφοροποίηση της λατινικής χριστιανοσύνης από την Ορθοδοξία συνδέθηκε εξαρχής με έντονο ανθελληνικό πνεύμα.

Από τον 9ο αιώνα κυκλοφορούνται στη Δύση διάφορα ανθελληνικά συγγράμματα με τον κοινό τίτλο «Κατά των πλανών των Γραικών».

Μετά το οριστικό Σχίσμα, ο ανθελληνισμός ριζώνει στα σπλάχνα της Παπικής «Εκκλησίας» και διατηρείται αμείωτος, όσο ο Ελληνισμός μένει ενωμένος με την Ορθοδοξία.

«Η Ρώμη ποτέ δεν υπήρξε φίλη των Ελλήνων.

Μα, κι αν κάποτε υπήρξε, η φιλία δεν κράτησε για πολύ», σημειώνει τον 16ο αιώνα ο λόγιος επίσκοπος Κυθήρων Μάξιμος Μαργούνιος.

Αλλά και σήμερα ισχύει η ίδια διαπίστωση:

«Το Βατικανό παραμένει η μεγαλύτερη ανθελληνική δύναμη και προπαγάνδα στον κόσμο» (καθηγητής π. Γεώργιος Μεταλληνός).

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ Ο ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

__________________

Μια σύντομη ματιά στην ιστορία του ελληνισμού αποδεικνύει την πικρή αυτή αλήθεια:

Στις 13 Απριλίου 1204, με την ευλογία του Πάπα Ιννοκεντίου Γ΄, οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.

Η Βασιλεύουσα έζησε ανατριχιαστικές στιγμές θηριωδίας και φρίκης:

Σφαγές, βιασμούς, πυρπολήσεις, λεηλασίες, βεβηλώσεις ιερών ναών κ.ά.

Από τότε, η Πόλη δεν ξαναβρήκε την παλιά της δύναμη και μοιραία οδηγήθηκε στην άλωσή της από τούς Τούρκους.

Οι ίδιοι οι δυτικοί ιστορικοί ομολογούν ότι «η συμπεριφορά των χριστιανών κατακτητών το 1204 ήταν πολύ χειρότερη από εκείνη των Τούρκων το 1453.

Οι δυτικοί κατακτητές μισούσαν περισσότερο τούς εν πίστει αδελφούς τους από όσο οι μουσουλμάνοι δύο αιώνες αργότερα» (Ernle Bradford).

Ακόμα και «οι Λατίνοι μοναχοί και ηγούμενοι έλαβαν μέρος στη λεηλασία».

Ο Πάπας εξέφρασε την ευχαρίστησή του για το ότι «η Κωνσταντινούπολη επανήλθε στη μητέρα της, την Αγία Καθολική Εκκλησία.

Σε ιστορικά μαρτυρημένες επιστολές του χαρακτήρισε το γεγονός ως «μεγαλόπρεπο θαύμα» και υποστήριξε ότι «οι Λατίνοι υπήρξαν το όργανο της Θείας Προνοίας, που τιμώρησε τους Έλληνες για την άρνησή τους να δεχθούν την ηγεσία της Ρωμαϊκής Εκκλησίας».

ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑΣ

____________

Η Φραγκοκρατία στην Κωνσταντινούπολη κράτησε 57 χρόνια, ενώ σε άλλες περιοχές πολύ περισσότερο (στην Κύπρο από τον 13ο - 16ο αιώνα, θυμηθείτε τους 13 οσιομάρτυρες της μονής Καντάρας), στην Κρήτη μέχρι τον 17ο αιώνα και στα Επτάνησα μέχρι τον 18ο αιώνα). Οι Ρωμηοί με τα δεινά που υπέστησαν όλα αυτά τα χρόνια (εγκατάσταση λατινικής ιεραρχίας και διώξεις ορθοδόξων κληρικών, αρπαγή εκκλησιαστικής περιουσίας, βίαιοι εκλατινισμοί κ.ά.), συνειδητοποίησαν ότι το Γένος κινδύνευε περισσότερο από τους παπικούς παρά από τους Οθωμανούς.

Αυτή η αλήθεια περικλείεται στη γνωστή ρήση των ανθενωτικών του 15ου αιώνα, «Είναι καλύτερα να δει κανείς καταμεσίς στην Πόλη σαρίκι Τούρκου κατακτητή παρά φράγκικο πηλήκιο», καθώς επίσης και στις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού τον 18ο αιώνα:

«Ο ένας αντίχριστος είναι ο πάπας και ο δεύτερος είναι αυτός όπου είναι εις το κεφάλι μας ... Τον πάπαν να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία».

Αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες καταδεικνύουν σήμερα ότι οι παπικοί κάτοικοι των ελλαδικών περιοχών, κατευθυνόμενοι πάντοτε από τη Ρώμη, ακολούθησαν μια απόλυτα αρνητική-ανθελληνική στάση κατά την επανάσταση του 1821.

«Προτιμούσαν τον τουρκισμό αντί του ελληνισμού», σημειώνει ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων.

Αναφέρουμε ενδεικτικά επιστολή του Λατίνου επισκόπου Τήνου, της 8ης Μαΐου 1822, όπου γράφονται και τα εξής αποκαλυπτικά:

«Μόλις άρχισε η επανάσταση αυτού του ελληνικού έθνους, επεδίωξα με κάθε επιμέλεια να τηρήσω μια τέλεια ουδετερότητα, τόσο εγώ, όσο και πάντες οι καθολικοί, και μέχρι του παρόντος κανένας καθολικός δεν έχει πιάσει όπλα εναντίον του κυριάρχου (δηλ. του Σουλτάνου). Επειδή από αυτή την αιτία απειλήθηκα μαζί με όλο τον κλήρο, και υπήρξε μεγάλος κίνδυνος να αρπαχθούν οι εκκλησίες μας, αμέσως ζήτησα τη βοήθεια και την προστασία της Γαλλίας».

ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

________________

Όταν το 1919 οι Βρετανοί συζητούσαν την απόδοση της Κωνσταντινουπόλεως στην Ελλάδα, το Βατικανό δήλωνε ότι προτιμούσε «να βλέπει την ημισέληνο πάνω στην Αγια-Σοφιά παρά τον ελληνικό σταυρό»!

Και κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, ο Πάπας έστελνε πρώτος συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Κεμάλ Ατατούρκ».

ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

_______________

Το «Μακεδονικό Ζήτημα» είναι κατασκεύασμα της παπικής προπαγάνδας από το 1601.

Και όταν το 1986 κυοφορείται το ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, το Βατικανό μεθοδεύει απροκάλυπτα την ανθελληνική του πολιτική:

Οργανώνει έκθεση ορθοδόξων ελληνικών εικόνων, τις οποίες προβάλλει ως «μακεδονική τέχνη», τυπώνει τις παπικές εγκυκλίους και στην ψευδεπίγραφη «μακεδονική γλώσσα», ενώ στην ίδια διάλεκτο απαγγέλλει τις ευχές του από τον 'Αγιο Πέτρο και ο Πάπας.

Τέλος, είναι γνωστές οι διασυνδέσεις του Βατικανού με τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, της οποίας επιδιώκει την ένταξη στην Ουνία, το πανούργο αυτό θρησκευτικοπολιτικό σχήμα που σαν δούρειος ίππος φέρει το δαιμονικό παπικό πρωτείο και αλάθητο».

ΟΙ ΠΑΤΑΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ

______________

Οι θεοφόροι άγιοι πατέρες και διδάσκαλοι της Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας μας μάς δείχνουν τον ασφαλή δρόμο της αλήθειας προς τη σωτηρία μας.

Βάδιζαν με πίστη πάνω στα ίχνη της διδασκαλίας και ζωής του Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των Αγίων Αυτού μαθητών και Αποστόλων.

Καιρός να τους μιμηθούν και οι σύγχρονοι επίσκοποι, ηγούμενοι και πρεσβύτεροι και να σταματήσουν τις γλυκανάλατες συζητήσεις αγαπολογίας με συμπροσευχές και άλλες κοσμικές σκοπιμότητες, με τελική κατάληξη τους μέχρι χθες αιρετικούς να τους αναγνωρίζουν σήμερα αδελφούς.

Αυτό συνεπάγεται με προδοσία θεμελιωδών αρχών του Ευαγγελίου και της αποστολικής και πατερικής διδασκαλίας.

ΠΗΓΗ:

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ