Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Του Σάββα Αλεξάνδρου*

===============

Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ένας μεγάλος Πατέρας της Ανατολής, τονίζει εμφαντικά: «αληθινά τίποτε δεν οδηγεί την ψυχή προς τη σωτηρία, όσο το να βρει δάσκαλο πνευματικό που να διδάσκει την αρετή και με το λόγο, αλλά κυρίως με το άγιο παράδειγμά του και όντας ζωντανό πρότυπο αγιότητας να λέει προς τους πιστούς: «έχετε τη ζωή μου, το λόγο και τα έργα μου ως πρότυπο ζωής και θα σωθήτε».

Ένα τέτοιο πρότυπο ζωής υπήρξε και ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, που σφράγισε με τη ζωή και το πολύπλευρο έργο του τα εκκλησιαστικά πράγματα της Ελλάδας και που πράγματι οδήγησε πλείστες όσες ψυχές στη σωτηρία.

Ως κληρικός ο Γέροντας, βίωνε άριστα τη θέση του Αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως, ότι «η καρδία διά της λατρείας πληρούται.» Γι’ αυτό το λόγο αγαπούσε ιδιαίτερα τις λατρευτικές συνάξεις. Έχοντας κατά νου τη θεολογία του Αγίου Φιλήμονος, ενός μεγάλου Φιλοκαλικού Πατέρα της Ανατολής, που υποστήριζε πως «με την αδιάλειπτη προσευχή και τη μελέτη της Αγίας Γραφής ανοίγονται τα νοερά μάτια της ψυχής και βλέπουν το Βασιλέα Χριστό», εντρυφούσε στην Αγία Γραφή, της οποίας αξίζει να σημειωθεί ήταν άριστος γνώστης. Άριστος γνώστης ήταν επίσης και των Πατέρων της Εκκλησίας και συχνά συνήθιζε να λέει πως «ένας σωστός Θεολόγος κατέχει οπωσδήποτε την Παλαιά Διαθήκη, την Καινή Διαθήκη και τους Πατέρες της Εκκλησίας».

Αναλύοντας κάποιος την προσωπικότητά του θα ’λεγε πως στην περίπτωσή του ισχύει ο ορισμός του Μεγάλου Βασιλείου, που αφορά τον πνευματικά άρτιο και τέλειο στην ψυχή άνθρωπο: «τέλειος είναι αυτός που λάμπει σε όλα τα μέρη της αρετής. Αυτός που είναι ζωντανός στο πνεύμα, σφριγηλός σε πράξεις ευσέβειας και αυτός τέλος που οι δυνάμεις του είναι πάντοτε σε ακμή για την επιτέλεση αγαθών έργων».

Πράγματι ο αείμνηστος Γέροντας ήταν ένα ζωντανό σπινθηροβόλο πνεύμα. Αυτό φάνηκε από τον καιρό που ήταν φοιτητής, γι’ αυτό άλλωστε, όπως μαρτυρείται, «εις τα διανοητικά και πνευματικά του χαρίσματα προσβλέποντες μερικοί καθηγηταί του, τον ωθούσαν διά πανεπιστημιακήν καριέραν». Αλλά και αργότερα ως κληρικός και ως πνευματικός, με την ευστροφία που τον χαρακτήριζε έλυνε προβλήματα πολύπλοκα και άλυτα, εκκλησιολογικά και άλλα.

Εκείνο όμως που βασικά τον χαρακτήριζε ήταν η «ευτονία αγαθών έργων», δηλαδή το γεγονός ότι ήταν άνθρωπος ελεημοσύνης. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός πως ο αείμνηστος Γέροντας Πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ποτέ δεν πήρε μισθό κληρικού. Εξασφάλιζε τα προς το ζην ως διορθωτής τυπογραφικών δοκιμίων.

Άνθρωπος χωρίς ουσιαστικούς οικονομικούς πόρους και όμως άσκησε την αρετή της ελεημοσύνης όσο ίσως κανένας άλλος κληρικός της εποχής του. Δεν υπήρχε περίπτωση που να έχει κάποιος οικονομικό πρόβλημα και να μην ανταποκριθεί πλήρως. Έλεγε χαριτολογώντας: «έκανα συμφωνία με το Θεό ό,τι έχω να το δίνω και εκείνος να μου γεμίζει τα χέρια». Ήταν συγκινητικό να βλέπει κάποιος φτωχά παιδιά, κυρίως φοιτητές τους οποίους βοηθούσε οικονομικά, να συντρώγουν μαζί του τις Κυριακές και να τους ξεπροβοδίζει λέγοντας: «Παιδιά σας ευχαριστώ, σας είμαι υπόχρεος που ήρθατε». Μ’ αυτό τον τρόπο εξέφραζε πλήρως τη Θεολογική θέση του Αγίου Θεοδώρου του Σαββαΐτη, Επισκόπου Εδέσσης, κατά την οποία «όταν φιλοξενείς κάποιο για την αγάπη του Χριστού και όχι για ιδιοτελείς λόγους, να νιώθεις γι΄ αυτόν ευγνωμοσύνη, γιατί με την αρετή της φιλοξενίας που ασκείς, σε βοηθά να γίνεις μέτοχος των δωρεών του Αβραάμ, που ακριβώς με αυτή την αρετή αξιώθηκε να φιλοξενήσει τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό». Επίσης συγκινητικό ήταν να τον βλέπεις να κρατά μια πληθώρα ιατρικών συνταγών και στη συνέχεια να τον ακούς να φωνάζει ένα φοιτητή με την παράκληση να φέρει τα φάρμακα, τα οποία στη συνέχεια έδινε στους φτωχούς αρρώστους που τα χρειάζονταν και που οι ίδιοι δεν είχαν τα χρήματα για να τα αγοράσουν.

Σαν κατακλείδα, όλοι εμείς που υπήρξαμε πνευματικά παιδιά του και ωφεληθήκαμε από αυτόν υλικά και πνευματικά, θα μπορούσαμε να επαναλάβουμε για το μεγάλο αυτό Γέροντα αυτό που λέχθηκε για ένα άλλο μεγάλο πνευματικό ανάστημα της εποχής του: «Σε ευγνωμονούμε από καρδιάς γιατί υπήρξες, για ό,τι ήσουν για μας, για ό,τι μας πρόσφερες, γιατί σφράγισες τη ζωή μας με τη σφραγίδα της παρουσίας σου.»

*Ο Σάββας Αλεξάνδρου είναι Θεολόγος, Βοηθός Διευθυντής Α΄, Συνεργάτης Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού.