ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ!

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ, ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΘΕΩΝ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αυτά ακριβώς θέλουν να ακούν οι άθεοι, αλλά και οι ΚΑΙΡΟΣκόποι και προπαντός ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Να ασκείται κριτική γενικά κατά του κ. Γαβρόγλου και της Ιεραρχίας και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να μένει στο απυρόβλητο.

Έχει τεράστια σημασία για τους άθεους ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να μένει στο απυρόβλητο, επειδή είναι ο κατευθυντήριος νους της ανίερης προσπάθειας απο-ορθοδοξοποίησης του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Όταν τα πυρά μας στρέφονται εναντίον των γεννίτσαρων του ΚΑΙΡΟΥ ουδείς στην πραγματικότητα ενοχλείται.

Όταν η αναφορά μας γίνεται γενικά προς την Ιεραρχία αποτυγχάνει το στόχο της, αφού οι ιεράρχες μας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, θέλουν τα παιδιά μας να διδάσκονται για το Ευαγγέλιο, τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους και όχι για το Κοράνι, τον “προφήτη” Μωάμεθ, την πολυχερούσα “θεά” Κάλι και τον “θεό” ελέφαντα Γκανέσα.

Είναι λίαν αμφίβολο, αν υπάρχουν περισσότεροι από 8 ιεράρχες, που υποστηρίζουν την απο-ορθοδοξοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Και όμως! Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τα καταφέρνει μια χαρά να προωθήσει τους στόχους του.

Ενόσω, λοιπόν, οι παραδοσιακοί ιεράρχες αρνούνται να συμμετάσχουν στην επιτροπή των αρχιερέων, που θα κάνει διάλογο με τους άθεους και εφόσον προπαντός ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν κατονομάζεται ως ο κατεξοχήν υπεύθυνος της φαλκίδευσης του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, ο Αρχιεπίσκοπος με τους άθεους και τους ΚΑΙΡΟΣκόπους θα ολοκληρώσουν τελικά, αργά ή γρήγορα, το ανόσιο έργο τους.

Ιδού το δημοσίευμα του Σεβ. Ναυπάκτου που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

******

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ “ΔΙΑΛΟΓΟΥ” ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Του Σεβ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου

=====

Στήν πρόσφατη Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Ὀκτώβριος 2016), πού συζητήσαμε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα, πολλοί Ἱεράρχες ἐπέμεναν νά ἀποδεχθῶ τήν πρόταση νά συγκαταλέγομαι στήν Ἐπιτροπή  πού θά κάνη διάλογο μέ τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς γιά τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν πού ἔχει εἰσαχθῆ στά Σχολεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας καί γιά τά βιβλία τά ὁποῖα θά συγγραφοῦν.

Μέ πολλή λύπη ἀρνήθηκα νά συμμετάσχω σέ αὐτήν τήν Ἐπιτροπή, ὄχι ἀπό κάποια ἀντίδραση, ἀλλά γιατί διαπίστωσα ὅτι δέν ὑπάρχει σαφής εἰκόνα πάνω στό θέμα αὐτό, καί ἕνας διάλογος πού θά γίνη σέ ἄλλη βάση θά εἶναι ἀτελέσφορος.

Ἔχω μελετήσει ἐπισταμένως πάρα πολλά κείμενα, ἤτοι τόν ὀγκώδη φάκελλο ἀπό τίς Συνεδριάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν τελευταίων ἐτῶν, τά ὑπάρχοντα βιβλία καί τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἀλλά καί κείμενα πού προῆλθαν ἀπό τό Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς, τούς ἐμπειρογνώμονες τοῦ Ὑπουργείου, τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων καί τήν Ἕνωση Θεολόγων Καιρός, διατριβές, γνωμοδοτήσεις νομικῶν καί πανεπιστημιακῶν, ἀποφάσεις τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν κλπ.

Παρατήρησα ὅτι ἡ Πολιτεία εἶχε ἕνα συγκεκριμένο στόχο, τόν ὁποῖον ἐφήρμοζε, τόν ὁποῖο παρακολουθοῦσε καί τελικά τόν ὑλοποίησε ἄσχετα ἀπό τίς ἀλλαγές στά Κυβερνητικά σχήματα καί στήν ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.  

Ἐπειδή, ὅμως, ἤμουν εἰσηγητής καί στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο (Ἰαν. 2016) καί στήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Μάρτιος 2016), ὅπου ἐλήφθη καθαρή ἀπόφαση, εἶχα τήν ἄποψη ὅτι δέν πρέπει νά γίνη νέος ἀτελέσφορος διάλογος καί γι’ αὐτό δέν ἀποδέχθηκα νά συμμετάσχω σέ ἕναν διάλογο, ὁ ὁποῖος δέν θά εὐδοκιμήση ὅσον ἀφορᾶ τίς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας.

ΠΗΓΗ