ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΣΠΥΡΟΥ, Ο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ”

ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο Οσιολογιώτατος Μοναχός π. Σεραφείμ Ζήσης, με πρόσφατο άρθρο του, εξετάζει το θέμα της Αυτοκεφαλοποίησης της Ουκρανίας γεωπολιτικά. Αναφέρεται στην προσπάθεια των ΗΠΑ να αποκόψουν την Ουκρανία από τη Ρωσσία, με στόχο να αποτρέψουν τη σύσταση Ρωσσικής Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας.

Το ερώτημα, όμως, που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το εξής:

Άραγε η Ρωσσική Ομοσπονδία ενδιαφέρεται να συστήσει Ρωσσική Ορθόδοξη Αυτοκρατορία ή μήπως πολυθρησκευτική, πολυεθνική και πολυπολιτισμική αυτοκρατορία, που θα περιλαμβάνει πολλές δεκάδες εκατομμύρια χριστιανών, Μουσουλμάνων και οπαδών άλλων θρησκειών;

Επομένως, μήπως αποδίδουμε στη Ρωσσική Ομοσπονδία προθέσεις που δεν έχει, ασχέτως της όποιας επιδίωξης των ΗΠΑ;

Η πρόσφατη συνέντευξη του Σεβ. Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, στην Αλβανία στον κ. Πολυγένη, μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολη η χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας για τρεις λόγους:

1.) Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των Ουκρανών είναι μέλη της υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο Εκκλησίας.

2.) Προσκρούει στα πανορθοδόξως συμφωνηθέντα για την ανακήρυξη Αυτοκεφάλου, και

3.) Επειδή η Εκκλησία της Ρωσσίας, διά του Σεβασμιώτατου Βολοκολάμσκ, απειλεί ανοιχτά και πολύ συγκεκριμένα με πανορθόδοξο σχίσμα, παρόμοιο με αυτό που συνέβηκε το 1054 μεταξύ Παλαιάς και Νέας Ρώμης, αν δοθεί Αυτοκεφαλία στην Εκκλησία της Ουκρανίας. 

Ιδού το κείμενο του π. Σεραφείμ Ζήση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΣΠΥΡΟΥ, Ο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ”

Τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ Ζήση

=====

Διαφαίνεται πλέον καθαρῶς στόν ὁρίζοντα ἡ προοπτική δυναμικῆς ἀναμείξεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ βαρύτατη εὐθύνη τοῦ Προκαθημένου Του κ.κ. Βαρθολομαίου, στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας! Ταράσσει τά ὕδατα ἡ ἐπιδιωκόμενη καί διαφαινόμενη χορήγηση ἀπό τό Φανάρι αὐτοκεφαλίας στό σχισματικό Πατριαρχεῖο τοῦ Κιέβου, εἰς βάρος τῆς νομίμου ἐν Οὐκρανίᾳ ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας, τῆς Μητροπόλεως Κιέβου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (UOC-MP, τῆς ὑπό τόν Μητροπολίτη κ.  Ὀνούφριο). Τά γεγονότα φωτίζουν ἄπλετα, γιά μιά ἀκόμη φορά, τήν ἀτυχῆ ὑποδούλωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου τῆς ΚΠόλεως, ἐξ αἰτίας ὀλίγων ἐπιλέκτων προσώπων, στίς δυτικές, ἀμερικανικές τώρα, γεωπολιτικές προτεραιότητες. Ἡ κληρονομία τῶν Μασόνων Πατριαρχῶν Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη), ἀνθρώπου τῶν Βρεττανῶν, καί Ἀθηναγόρα Α΄ (Σπύρου), ἐκλεκτοῦ τῶν Ἀμερικανῶν, φαίνεται ὅτι δυστυχῶς «καλά κρατεῖ».

H ἐπιδιωκόμενη τελεία ἐκκλησιαστική ἀποξένωση τῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἐλέῳ τώρα τοῦ ἐν Φαναρίῳ Προκαθημένου, συμπίπτει «ἐντελῶς τυχαῖα» μέ τήν προσπάθεια τῶν Δυτικῶν Συμμάχων ἐδῶ καί 30 περίπου χρόνια (συμφώνως μέ τούς Kissinger, Brzezinski, βλ. κατωτέρω), νά ἀπομακρύνουν διαπαντός τήν Οὐκρανία, τήν κοιτίδα τοῦ ρωσσικοῦ πολιτισμοῦ, ἀπό τόν φυσικό γεωπολιτικό καί πολιτισμικό χῶρο της, τήν κυρίως Ρωσσία. Ἔτσι θά ἀποκλειστεῖ καί τό παραμικρό ἐνδεχόμενο ἐπανασυστάσεως μιᾶς Ὀρθοδόξου Ρωσσικῆς «Αὐτοκρατορίας», ὡς διηυρυμένης Ὁμοσπονδίας Δημοκρατιῶν, κατά τήν ὠμή ἐκτίμηση τοῦ Χένρυ Κίσσιντζερ.

Ἡ ὑπαγωγή τῆς ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου στίς γεωπολιτικές ἐπιλογές τοῦ NATO ὑπῆρξε “must” τῆς δυτικῆς διπλωματίας ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος κληροδότησε στούς διαδόχους του τήν γραμμή αὐτή.