ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. Γ. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Αποκαλυπτικά πραγματικά είναι όσα αναφέρει ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος στο άρθρο του “Μεταδοτικό μικρόβιο το παπικό πρωτείο...”. 

Εχει πλήρη ενημέρωση των παρασκηνίων της συνάντησης του Αμμάν κατά την οποία ο Σεβ. Περγάμου υποστήριξε την καινοφανή θεωρία ότι το Πρωτείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου εδράζεται στο δόγμα της Αγίας Τριάδας. 

Την κακοδοξία αυτή δεν την ενστερνίζονται ούτε οι Παπικοί, οι οποίοι -ως γνωστόν- θεμελιώνουν αυθαίρετα το κυριαρχικό πρωτείο του επισκόπου Ρώμης στην υποτιθέμενη Πέτρειο αποστολικότητα του Θρόνου. Οχι στο δόγμα της Αγίας Τριάδας.

Οταν πρωτοδιατυπώθηκε η κακοδοξία από τον Σεβ. Προύσσης κ. Ελπιδοφόρο -και στη συνέχεια απο άλλους-, πολλοί διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Πλην όμως θεώρησαν ότι οι μαθητές του Σεβ. Περγάμου πήραν τις θεωρίες του περί πρωτείου ένα ή και περισσότερα βήματα παραπέρα από ότι ο δάσκαλός τους και διατύπωσαν εξωφρενική μεν θεωρία, η οποία όμως δεν απηχούσε τις θέσεις του ιδίου του Σεβ. Περγάμου.

Ο κ. Παπαθανασόπουλος, όμως, μας πληροφορεί ότι η κακοδοξία αυτή υποστηρίχθηκε με πάθος από τον Σεβ. Περγάμου στη συνάντηση του Αμμάν χωρίς όμως να βρει καμιά απήχηση ακόμη και μεταξύ των Ορθοδόξων και έτσι το Οικουμενικό Πατριαρχείο απομονώθηκε.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε για ποιο λόγο οι Παπικοί διαχώρισαν την ευθύνη τους από αυτού του είδους την ερμηνευτική του πρωτείου.

Το έκαναν, όχι μόνον επειδή η δική τους αντίληψη για το κυριαρχικό πρωτείο του Πάπα επί της οικουμενικής Εκκλησίας εδράζεται στην υποτιθέμενη Πέτρειο αποστολικότητα του επισκόπου της Ρώμης, αλλά και επειδή αντελήφθησαν ότι αυτή η κακοδοξία δεν έχει καμία απήχηση μεταξύ των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η κακοδοξία ότι το πρωτείο του Οικουμενικού Θρόνου εδράζεται στο δόγμα της Αγίας Τριάδας δείχνει το βαθμό του αδιεξόδου που περιήλθαν οι οικουμενιστικοί σχεδιασμοί του Φαναρίου. 

Ο Σεβ. Περγάμου δεν είναι άμοιρος γνώσεων και κριτικής θεολογικής σκέψης. Το ακριβώς αντίθετο. Για να φτάσει στο σημείο να υποστηρίξει τόσο εξωφρενική θεωρία σημαίνει ότι έχει πλήρη επίγνωση ότι έχουν αποτύχει παταγωδώς οι σχεδιασμοί για την προώθηση της ένωσης Ορθοδοξίας και Παπισμού με βάση τις μέχρι τούδε προδιαγραφές. Γι' αυτό και πιάστηκε κυριολεκτικά όπως ο πνιγμένος από τα μαλιά του για να σωθεί.

Η στρατηγική του Οικουμενικού Πατριαρχείου -ήδη από την εποχή του Αθηναγόρα- ήταν ότι η ένωση θα πραγματοποιείτο στη βάση ότι ο Πάπας θα αναγνωριζόταν Πατριάρχης της Δύσεως και ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα αναγνωριζόταν Πατριάρχης της Ανατολής. 

Ο Σεβ. Περγάμου στην παρακαταθήκη που παρέλαβε πρόσθεσε τη διασταλτική αυθαίρετη ερμηνεία του 34ου κανόνα των Αγίων Αποστόλων  -που αναφέρεται στις σχέσεις του Πρώτου μιας Εκκλησίας με τους ιεράρχες της-, ώστε να αφορά την Οικουμενική Εκκλησία. 

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά σε πλήρες αδιέξοδο της οικουμενιστικής στρατηγικής του Φαναρίου.

Γι’ αυτό ακριβώς είναι άκαιρες και χωρίς νόημα: 
1.) Οι όποιες κραυγές για αποτείχιση, 
2.) Η άποψη ότι δήθεν ο Οικουμενισμός στις μέρες μας είναι πιο επικίνδυνος από την εποχή του Αθηναγόρα, και
3.) Η κινδυνολογία ότι δήθεν επίκειται η ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού με προδιαγραφές Φερράρας-Φλωρεντίας. 

Οχι μόνον οι Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν αποδέχονται την κακοδοξία ότι το πρωτείο του Οικουμενικού Πατριαρχείου εδράζεται στο δόγμα της Αγίας Τριάδας, αλλά ούτε το Βατικανό έχει ενδιαφέρον να προωθήσει μια θεωρία ξένη προς τη δική του εκκλησιολογία, η οποία παράλληλα δεν έχει καμία πιθανότητα να γίνει αποδεκτή από τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Το εκτενές άρθρο του κ. Παπαθανασόπουλου έχει πολλές ενδιαφέρουσες παραμέτρους ορισμένες από τις οποίες θα προσπαθήσουμε -συν Θεώ- να δούμε σε προσεχή άρθρα.