ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ, Ο ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΙΛΟΣ ΓΝΗΣΙΟΣ
Του κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Ο Αγιος νέος ιερομάρτυρας Φιλούμενος γεννήθηκε στη Λευκωσία στα 1913 και ήταν γόνος των ευλαβών Χριστιανών Γεωργίου και Μαγδαληνής Χασάπη. Τον οδήγησε στην κατά Χριστόν ζωήν εξ απαλών ονύχων η ευλαβέστατη γιαγιά του Αλεξάνδρα (Λωξάντρα). Στα 11 του χρόνια το σκάζει μαζί με τον δίδυμο αδελφό του Ελπίδιο και οδηγούν τα βήματά τους στην παλαίφατη μονή του Σταυροβουνίου. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας τους τους εντοπίζει σε λίγες μέρες, τους αφήνει να ζήσουν τον κατά Θεό βίο που είχαν επιλέξει. Αρρώστησαν μετά από 5 χρόνια και επέστρεψαν στη Λευκωσία για 6 μήνες.
Τότε ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο τους κάλεσε στα Ιεροσόλυμα, όπου μπορούσαν να φοιτήσουν στο εκεί Γυμνάσιο του Παναγίου Τάφου. Δέκτηκαν τα δύο αδέρφια και έφτασαν στην Αγία Πόλη, όπου έδειξαν μεγάλη έφεση για μάθηση. Οταν τέλειωσαν τις γυμνασιακές τους σπουδές, ο μεν Φιλούμενος παρέμεινε στους Αγίους Τόπους αλλά ο Ελπίδιος μετέβη στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Θεολογική Σχολή. Ο Σοφοκλής έλαβε το μοναχικό όνομα Φιλούμενος κατά την εις διάκονον χειροτονία του. Λίγο αργότερα έλαβε το δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης καί προχειρίστηκε σε αρχιμανδρίτη. Υπήρξε αληθινός Αγιοταφίτης, πιστός στο χρέος του και υπηρέτησε με αυταπάρνηση σε διάφορα προσκυνήματα. Υπήρξε ακατηγόρητος και τηρούσε με ευλάβεια τις νηστείες επιτιμώντας τους παρεκτρεπομένους κι αυτούς που αρνιόνταν να συμμορφωθουν με την ευαγγελική ζωή.
Οταν κάποιο μέλος της Αγιοταφικής αδελφότητας δαιμονίστηκε η κατάσταση του παρέμεινε αμετάβλητη παρόλο που του διάβασαν τους εξορκισμούς. Οταν όμως ο ταπεινός Φιλούμενος προσευχήθηκε υπέρ του πάσχοντος αδελφού, αυτός απαλλάχθηκε από το διαμόνιο. Στις 8.5.1979 ο π. Φιλούμενος βρέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ στη Ναμπλούς (Νεάπολη). Οι φανατικοί Εβραίοι είχαν βάλει στο μάτι το Προσκύνημα και προσπαθούσαν με κάθε μέσο να το οικειοποιηθούν. Ο π. Φιλούμενος με ευγένεια τους απαντούσε πως το Προσκύνημα ήταν Χριστιανικό για 2000 χρόνια και παρά τις απειλές δεν πτοήθηκε και αρνήθηκε να το εγκαταλείψει.
Στις 29 Νοεμβρίου 1979 μέρα Σάββατο ο π. Φιλούμενος βρέθηκε δολοφονημένος με το πετραχήλι στο λαιμό κατά την ώρα του Εσπερινού. Κάποιος του είχε ανοίξει το κεφάλι με τσεκούρι. Η αστυνομία των Εβραίων μετάφερε το λείψανο στο νοσοκομείο της Χάιφα και μετά από μέρες ειδοποίησαν τους Αγιοταφίτες ότι μπορούσαν να πάρουν το λείψανο για ταφή. Το λείψανο, μετά από τόσες μέρες δεν είχε νεκρική ακαμψία κι ήταν ευλύγιστο σα λάστιχο μαρτυρεί ο π. Σωφρόνιος που τον έντυσε. Η κηδεία του έγινε στις 4.12.1979 στα Ιεροσόλυμα παρουσία μεγάλου πλήθους.
Ενα βράδυ ο αντικαταστάτης του, π. Ιουστίνος, ενώ κοιμόταν είδε τον Ιερομάρτυρα στον ύπνο του να του λέει να σηκωθεί. Ξύπνησε αλλά δεν έλαβε υπόψη το όνειρο και ετοιμαζόταν να ξαπλώσει οπόταν είδε ξύπνιος τον π. Φιλούμενο να τον προτρέπει να φύγει γρήγορα για να γλυτώσει. Εντρομος πετάχτηκε έξω, και τότε ακούστηκε μια φοβερή εκρηξη. Ο Αγιος τον είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Πολλά και θαυμαστά συνέβηκαν στον π. Ιουστίνο, που είδε οφθαλμοφανώς την προστασία του Αγίου προς το πρόσωπό του.
Οταν ανοίχτηκε μετά από χρόνια ο τάφος του, προσκυνητής από την Πάφο διηγείται ότι μόλις φάνηκε το λείψανο του Αγίου, άρρητη ευωδία πλημμύρισε το χώρο του Κοιμητηρίου. Το τίμιο λείψανο του Αγίου, που βρέθηκε άφθορο μετά τη δεύτερη ανακομιδή βρίσκεται σήμερα στο χώρο που μαρτύρησε και είναι πηγή αγιασμού για τους προστρέχοντες στη χάρη του. Μακάρι η χάρη του να σκεπάζει τους πονεμένους που καταφεύγουν στις πρεσβείες του. Ο Φιλούμενος είναι η δόξα της Εκκλησίας. Είναι αυτός που δείχνει ότι η χάρη του Θεού παραμένει πάντοτε στην Εκκλησία του κι όχι στις αιρέσεις, στα σχίσματα και στις παντοειδεις παρασυναγωνές.
Τότε ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Κύπρο τους κάλεσε στα Ιεροσόλυμα, όπου μπορούσαν να φοιτήσουν στο εκεί Γυμνάσιο του Παναγίου Τάφου. Δέκτηκαν τα δύο αδέρφια και έφτασαν στην Αγία Πόλη, όπου έδειξαν μεγάλη έφεση για μάθηση. Οταν τέλειωσαν τις γυμνασιακές τους σπουδές, ο μεν Φιλούμενος παρέμεινε στους Αγίους Τόπους αλλά ο Ελπίδιος μετέβη στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Θεολογική Σχολή. Ο Σοφοκλής έλαβε το μοναχικό όνομα Φιλούμενος κατά την εις διάκονον χειροτονία του. Λίγο αργότερα έλαβε το δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης καί προχειρίστηκε σε αρχιμανδρίτη. Υπήρξε αληθινός Αγιοταφίτης, πιστός στο χρέος του και υπηρέτησε με αυταπάρνηση σε διάφορα προσκυνήματα. Υπήρξε ακατηγόρητος και τηρούσε με ευλάβεια τις νηστείες επιτιμώντας τους παρεκτρεπομένους κι αυτούς που αρνιόνταν να συμμορφωθουν με την ευαγγελική ζωή.
Οταν κάποιο μέλος της Αγιοταφικής αδελφότητας δαιμονίστηκε η κατάσταση του παρέμεινε αμετάβλητη παρόλο που του διάβασαν τους εξορκισμούς. Οταν όμως ο ταπεινός Φιλούμενος προσευχήθηκε υπέρ του πάσχοντος αδελφού, αυτός απαλλάχθηκε από το διαμόνιο. Στις 8.5.1979 ο π. Φιλούμενος βρέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ στη Ναμπλούς (Νεάπολη). Οι φανατικοί Εβραίοι είχαν βάλει στο μάτι το Προσκύνημα και προσπαθούσαν με κάθε μέσο να το οικειοποιηθούν. Ο π. Φιλούμενος με ευγένεια τους απαντούσε πως το Προσκύνημα ήταν Χριστιανικό για 2000 χρόνια και παρά τις απειλές δεν πτοήθηκε και αρνήθηκε να το εγκαταλείψει. Στις 29 Νοεμβρίου 1979 μέρα Σάββατο ο π. Φιλούμενος βρέθηκε δολοφονημένος με το πετραχήλι στο λαιμό κατά την ώρα του Εσπερινού. Κάποιος του είχε ανοίξει το κεφάλι με τσεκούρι. Η αστυνομία των Εβραίων μετάφερε το λείψανο στο νοσοκομείο της Χάιφα και μετά από μέρες ειδοποίησαν τους Αγιοταφίτες ότι μπορούσαν να πάρουν το λείψανο για ταφή. Το λείψανο, μετά από τόσες μέρες δεν είχε νεκρική ακαμψία κι ήταν ευλύγιστο σα λάστιχο μαρτυρεί ο π. Σωφρόνιος που τον έντυσε. Η κηδεία του έγινε στις 4.12.1979 στα Ιεροσόλυμα παρουσία μεγάλου πλήθους.
Ενα βράδυ ο αντικαταστάτης του, π. Ιουστίνος, ενώ κοιμόταν είδε τον Ιερομάρτυρα στον ύπνο του να του λέει να σηκωθεί. Ξύπνησε αλλά δεν έλαβε υπόψη το όνειρο και ετοιμαζόταν να ξαπλώσει οπόταν είδε ξύπνιος τον π. Φιλούμενο να τον προτρέπει να φύγει γρήγορα για να γλυτώσει. Εντρομος πετάχτηκε έξω, και τότε ακούστηκε μια φοβερή εκρηξη. Ο Αγιος τον είχε σώσει από βέβαιο θάνατο. Πολλά και θαυμαστά συνέβηκαν στον π. Ιουστίνο, που είδε οφθαλμοφανώς την προστασία του Αγίου προς το πρόσωπό του.
Οταν ανοίχτηκε μετά από χρόνια ο τάφος του, προσκυνητής από την Πάφο διηγείται ότι μόλις φάνηκε το λείψανο του Αγίου, άρρητη ευωδία πλημμύρισε το χώρο του Κοιμητηρίου. Το τίμιο λείψανο του Αγίου, που βρέθηκε άφθορο μετά τη δεύτερη ανακομιδή βρίσκεται σήμερα στο χώρο που μαρτύρησε και είναι πηγή αγιασμού για τους προστρέχοντες στη χάρη του. Μακάρι η χάρη του να σκεπάζει τους πονεμένους που καταφεύγουν στις πρεσβείες του. Ο Φιλούμενος είναι η δόξα της Εκκλησίας. Είναι αυτός που δείχνει ότι η χάρη του Θεού παραμένει πάντοτε στην Εκκλησία του κι όχι στις αιρέσεις, στα σχίσματα και στις παντοειδεις παρασυναγωνές.
No comments:
Post a Comment