Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ ΚΑΙ Η ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, Ο ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ ΚΑΙ Η ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Τελευταία άκουσα το βίο μιας αγίας γυναίκας που κοιμήθηκε πριν λίγα χρόνια στην Αμερική. Ηταν πρόσφυγας από τον Πόντο. Η ζωή της ήταν πολύ δύσκολη και η αμοιβή της εργασίας της πολύ χαμηλή, αλλά το πνεύμα θυσίας και της προσφοράς που τη διέκρινε εκπληκτικό. Ηταν μια γυναίκα προσφοράς και θαυμάτων. Ηξερε μόνον να προσφέρει και ζούσε το θαύμα σαν φαινόμενο της καθημερινής της ζωής. 

Μόλις άκουσα το βίο της ένιωσα ότι πρόκειται για μια όντως αγία ψυχή! Οχι μόνο επειδή πρόσφερε τα πάντα στο Χριστό, αλλά προπαντός επειδή ζούσε το θαύμα με απλότητα και χωρίς προσπάθεια επίδειξης της αρετής της.

Γνώριζα ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος με τον Αρχιδιάκονό του θα πήγαιναν στο Φανάρι για την Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Θρόνου. Γι’ αυτό παρακάλεσα θερμά τη γιαγιά Σοφία να κάνει το θαύμα της και να τους βγάλει κατά το δυνατόν αλώβητους από την κάμινο του πυρός της καιομένης ασέβειας του Οικουμενιστικού δράματος του Φαναρίου.

Στο μεταξύ ένας καταχθόνιος, αχρείος και ποταπός άνθρωπος μου έστειλε πληροφορίες -που δημοσίευσα- για το τι θα συνέβαινε στο Φανάρι όταν θα πήγαινε ο Πάπας. 

Μεταξύ των ισχυρισμών του ήταν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος -με τον Αρχιδιάκονό του φυσικά- θα λάμβαναν μέρος στο συλλείτουργο κατά την εορτή του Αποστόλου Ανδρέα.

Και όμως! Τελικά ούτε ο Σεβ. Αμερικής, ούτε ο Αρχιδιάκονος Παντελεήμονας έλαβαν μέρος στο συλλείτουργο.

Φαίνεται ότι η γιαγιά Σοφία είναι όντως αγία και ότι επιτελεί θαύματα.

Παρακαλώ τον καλό αναγνώστη να λάβει υπόψη ότι ανήκω σε αυτούς που δύσκολα δέχονται το λογισμό ότι κάποιος άγιασε και δεν επικαλούμαι ποτέ την προσευχή ενός ενάρετου Γέροντα, αν δεν τον αγιοκατατάξει επίσημα η Εκκλησία.

Γι’ αυτό ακριβώς και εμπαίζω κάτι παλιοχαρακτήρες, όπως τη θεομπαίκτρα της Αστορίας, που μιλούν από ιδιοτέλεια για την "ευωδία του Γέροντα Εφραίμ", για κάποιους αχαρακτήριστους που διαδίδουν ότι βλέπουν το άκτιστο φώς ή για κάποιους τρίτους που φουσκώνουν -λόγω κακώς νοούμενης υπακοής- τον Γέροντά τους για να τον παρουσιάσουν σαν άγιο. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ποτέ δεν κατέφυγα στις προσευχές του π. Επιφανίου ή του Γέροντα Παισίου, παρότι ευλογήθηκα να τους γνωρίσω από κοντά και να αντιληφθώ το μέγεθος της αρετής τους. 

Δεν ξέρω, όμως, πώς και γιατί ένιωσα την παρόρμηση να ζητήσω τη μεσιτεία της άγνωστης μου γιαγιάς Σοφίας! Και τώρα; Ψηλαφώ το θαύμα!

Η Εκκλησία της Αμερικής δεν είναι μόνον το Martha’s Vineyard island version of Orthodoxy, που μας κληροδότησε ο  Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος.

Υπάρχει μια άλλη αθέατη πλευρά της Εκκλησίας μας -για την οποία μιλούσε ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης- που αφορά τις αγίες αυτές ψυχές που ζουν μόνον για να θυσιάζονται και να προσφέρουν και γίνονται λυχνάρι και φως για τα παιδιά, για τα εγγόνια και για όλους τους ομογενείς.

Οποιος ζει -όπως ο υπογράφων αυτό το κείμενο- αυτό το πνεύμα της θυσίας στην Εκκλησία της Αμερικής γνωρίζει επακριβώς τι εννοώ.

Μη φοβάστε τίποτα! 

Ο Χριστός κρατά στα πανάγια χέρια Του τα νήματα της Ιστορίας και την πορεία των πάντων. Οχι μόνον εμείς οι ασήμαντοι άνθρωποι, αλλά και “οι δοκούντες στύλοι είναι”, είμαστε όργανα ευλογίας ή κατάρας στα χέρια του Αγίου Θεού, ανάλογα με την καλή ή την κακή θέληση που δείχνουμε.