ΛΕΙΠΕΙ Ο ΜΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΟΥ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ;

ΛΕΙΠΕΙ Ο ΜΑΡΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΟΥ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Στο ιστολόγιο “Ακτίνες" διαβάζουμε επιστολή του Σεβ. Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεου “Πρός τόν Σεβασμιώτατον - όπως τον αποκαλεί - κ. Φραγκῖσκον Παπαμανώλην, Πρόεδρον τῆς ἐν Ἑλλάδι ΡΚαθολικῆς Ἱεραρχίας, Εἰς Ἀθήνας

   

Σεβασμιώτατε αδελφέ,

Πληροφορηθέντες τήν γεναίαν ἀπόφασιν τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ΄ νά παραιτηθῇ τῶν ἄκρως ὑψηλῶν καί εὐθυνοφόρων καθηκόντων του, διά τοῦ παρόντος ἐκφράζομεν καί αὖθις εἰς αὐτόν, δι’ ὑμῶν, τά ἐκ τῆς προσωπικῆς μας μετ’ αὐτοῦ γνωριμίας, κατά τήν γενομένην ἐπίσημον εἰς Ρώμην ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου, προκληθέντα πρός τό πρόσωπόν του ἡμέτερα αἰσθήματα τιμῆς καί ἀγάπης, ἐπισημαίνοντες ὅτι ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς παπωσύνης του ἡ Ἐκκλησία τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης ἐπανῆλθεν είς τήν παραδοσιακήν αὐτῆς λαμπρότητα καί μεγαλοπρέπειαν.

Ἐπί τούτοις, εὐχόμενοι ὅπως εἰς τήν τῶν Ρωμαίων Ἐκκλησίαν ἀναδειχθῇ εἰρήνης, ἀγάπης καί διαχριστιανικῆς καταλλαγῆς  ποιμήν, διατελοῦμεν.     

Μετά τιμής και αγάπης,

Ο Σύρου Δωρόθεος Β”

Δεν θα σταθούμε στις άκρως επιλήψιμες προσφωνήσεις και χαρακτηρισμούς της επιστολής προς τον παπικό “Αρχιεπίσκοπο” τον οποίο ατυχώς προσφωνεί “Σεβασμιότατο” και τον αιρεσιάρχη του Βατικανού “Αγιότατο”.

Επισημαίνουμε προπαντός την προπέτεια και το κακόδοξο φρόνημα του Σεβασμιότατου Σύρου να χαρακτηρίζει το Βατικανό “Εκκλησία της πρεσβυτέρας Ρώμης” λες και δεν βρίσκεται στην αίρεση από μια σχεδόν χιλιετία.

Τι εννοεί ο Σεβασμιότατος Σύρου όταν λέγει ότι ο Παπισμός επανηύρε την παραδοσιακή του λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια επί των ημερών του Βενεδίκτου ΙΣΤ΄; 

Το κουκούλωμα του σκανδάλου της παιδεραστίας, τη διαρροή στα ΜΜΕ από τον μπάτλερ του “Αγιότατου” αιρεσιάρχη πληροφοριών που τον οδήγησαν τελικά σε παραίτηση ή μήπως τις ηλεκτρονικές διαρροές Wikeleaks που αποδεικνύουν τη διασύνδεση του Βατικανού με τη μαφία και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τα σεξουαλικά σκάνδαλα και τα άλλα παρατράγουδα που συνοδεύουν τον “Αγιότατο επίσκοπο της αδελφής Εκκλησίας της Πρεσβυτέρας Ρώμης” όπως αποκαλούν τον αιρεσιάρχη του Παπισμού οι Οικουμενιστές; 

Σεβασμιότατε Σύρου!

Ούτε εσείς, ούτε ο κ. Σαββάτος, ούτε ο Αλεξανδρουπόλεως, ούτε ο Δημητριάδος θα γίνετε ποτέ Αρχιεπίσκοποι. 

Ο λαός του Θεού σας έχει ήδη στο black list της συνείδησής του επειδή επιδίδεστε σε παντοειδείς ασχημίες οικουμενισμού, νεωτερισμού και εκκοσμίκευσης που αμαυρώνουν στη συνείδηση του λαού του Θεού την εικόνα που έχει για τους παραδοσιακούς επισκόπους.

Για δέστε τι καταμαρτυρεί σε σας και στους ομόφρονές σας το ιστολόγιο “Χριστιανική βιβλιογραφία”:

“Πράγματι δίνουν καὶ παίρνουν τὰ οἰκουμενιστικὰ θέατρα, ὁ “διακωδωμισμὸς” τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ “εὐτελισμὸς” τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως/Ὁμολογίας, ἡ “διαπόμπευση” τῆς Ἁγίας Προσευχῆς στὸν Θεὸ τῶν Πατέρων ἡμῶν καὶ ὁ “δημόσιος” διασυρμὸς τῶν Ἱερῶν Ἀμφίων μέσα στὰ ἀλλόδοξα καὶ αἱρετικὰ τεμένη.

Α) Ἀλλὰ τῶν ἱερῶν Ἀμφίων ὁ διασυρμὸς ἔχει ξεκινήσει ἀπὸ μέσα, ἀφ᾽ ὅτου οἱ Ὀνοματήριες Φιέστες, οἱ ἀκατάσχετοι Ἀλληλολιβανισμοί, τὰ Πολυαρχιερατικὰ Φεστιβάλ καὶ οἱ Πρωθιεραρχικὲς  Γενέθλιες Παιδαριωδίες βρίσκονται στὴν ἡμερησία διάταξη. Σιγὰ νὰ μὴ ντρεπόντουσαν νὰ τὰ διασύρουν μέσα στοὺς «ναοὺς» τῶν Ἀλλοδόξων. Ἄλλωστε ὁ διασυρμὸς τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων δὲν ἔχει τὴν ἔννοια ὅτι “ἀπομειώνονται” αὐτὰ καθ᾽ ἑαυτά, ἀλλὰ ὅτι συντελεῖται ἕνα ἀποτρόπαιο ἔγκλημα: στεροῦνται οἱ ἄνθρωποι τὴν ἐν ἡμῖν [τοῖς Ὀρθοδόξοις] ἐλπίδα (Α´ Πέτρ. γ´ 15)

Β) Συνεπῶς τὸ πρόβλημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν εἶναι πρόβλημα ἐξωτερικῆς μόνον ἀντιστάσεως, ἀλλὰ πνευματικῆς. Ὅταν ἀπὸ μέσα ἔχεις ἀρχίσει νὰ καταρρέεις, δὲν σοῦ “κάνουν” (σχεδὸν) τίποτα οἱ ΟΡΘΕΣ ἐξωτερικὲς καταγγελίες. Μοιάζει σὰν αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴν ἑλληνικὴ Κρίση: Δεκαετίες ὁλόκληρες ἁλώνιζαν οἱ Ἐργολάβοι καὶ ἰσοπέδωναν τὰ θεμέλια τῆς αὐτοσυνειδησίας μας. Μὲ τὴν ἔνοχη ἀνοχή, σιωπὴ ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν ΕΝΟΧΗ ἐσωτερικὴ συνθηκολόγηση παραχωρήσαμε τὰ πνευματικά μας πρωτοτόκια καὶ τοὺς πολύτιμους ΖΩΤΙΚΟΥΣ θησαυρούς μας. Λοιπόν τὸ ἴδιο γίνεται καὶ στὸ ἐπίπεδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ - καὶ χρειάζεται νὰ γίνει ἀντιληπτό - ἀπηχεῖ τὸν μέσο ὅρο τῆς συγχρόνου νοοτροπίας, ἀνταποκρίνεται στὴν χυλώδη ἀντίληψη τῶν ΠΟΛΛΩΝ  – εἶναι δηλαδὴ ἕνα καλὸ καὶ ἐμπορεύσιμο ΠΡΟΪΟΝ, “πουλάει” – καὶ γι᾽ αὐτὸ δύσκολα μπορεῖ νὰ ἀναχαιτισθεῖ σὲ ΓΕΝΙΚΟ ἐπίπεδο, διότι ΔΥΣΚΟΛΑ μποροῦμε οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐννοήσουμε καὶ νὰ προσεγγίσουμε τὴν ΣΩΖΟΥΣΑ καὶ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΗ καὶ “ΑΠΡΟΣΜΙΚΤΗ” ΑΛΗΘΕΙΑ, τὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ καὶ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ καὶ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. 

Σὰν τοὺς Μαθητὲς (πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς) ἡμεῖς νομίζομεν ὅτι αὐτὸς ἐστὶν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραὴλ μὲ ἐξωτερικοὺς τρόπους καὶ ἄλλες ἀνθρώπινες ἐπινοήσεις, “μεταφράσεις”, “μεταρρυθμίσεις”, “ἐπαναθεωρήσεις” καὶ “ἀναστοχασμούς”…!”