ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ "ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΙΑΣ"

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ “ΜΠΑΝΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΙΑΣ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Η προηγούμενη ανάρτηση - το άρθρο του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη Παύλου Παπαδόπουλου "Μπάνιο στη θάλασσα. Ο πειρασμός της σαρκολατρείας" - είναι πολύ καλογραμμένο και κάνει εις βάθος διάγνωση του προβλήματος.

Να μας επιτρέψει μόνον ο Πανοσιολογιότατος να έχουμε ζωηρότατες αμφιβολίες αν το φαινόμενο της σαρκολατρείας στις παραλίες είναι τόσο καινούργιο όσο το παρουσιάζει.

Ο κόσμος στις παραλίες - στη συντριπτική του πλειοψηφία - πήγαινε πάντοτε πρώτιστα για να “πυρωθεί” και κατά δεύτερο λόγο για να "δροσιστεί".

Βέβαια ο Πανοσιολογιότατος έχει δίκαιο να λέγει ότι στις μέρες μας τυποποιήθηκαν όλα με τα ισοπεδωτικά πρότυπα της μόδας.

Οι παραλίες όμως ήταν ανέκαθεν - και πριν τυποποιηθεί η ιδέα της ομορφιάς στη σημερινή της μορφή - τόπος πειρασμού και αμαρτίας.

Ας είμαστε ρεαλιστές!

Ας μην εξιδανικεύουμε το παρελθόν.

Ας μη νοσταλγούμε τους δήθεν “αγνούς ωραίους” παλιούς χρόνους που ποτέ στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν.

Πόσο εύκολο είναι να πιστέψουμε ότι ένας νέος ή μια νέα - και όχι μόνον - μπορούσαν στο παρελθόν να βλέπουν νεανικά γυμνά κορμιά στην παραλία με τις ώρες και να μη σκανδαλίζονται; Από τι ήταν καμωμένοι; Από πέτρα; Ή μήπως έφτασαν στην απάθεια;

Το σίγουρο είναι αυτό που ο π. Παύλος συμβουλεύει τους συνειδητούς χριστιανούς οικογενειάρχες. Να αποφεύγουν τις κοσμικές παραλίες όπου πρωτίστως - αν όχι αποκλειστικά - οι άνθρωποι πηγαίνουν για να αμαρτήσουν. Ιδιαίτερα αν έχουν παιδιά στην εφηβική ηλικία.