ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΦΡΑΓΚΟΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΑΣΤΟΡΙΑΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=================
Την Παρασκευή πήγα για την Ακολουθία της Παρακλήσεως στην Υπεραγία Θεοτόκο στον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου Αστορίας ένα πολύ κατανυκτικό ναό από τους καλύτερους που έχουμε στην Εκκλησία της Αμερικής.
Ολα έγιναν ακριβώς όπως έπρεπε. Οι ψάλτες έψαλλαν εκκλησιαστικά δηλαδή ταπεινά, γοργά, χωρίς λαρυγγισμούς και χωρίς πνεύμα επίδειξης.
Εψαλλαν μάλιστα δύο νέα παιδιά πράγμα που γεννά σε όλους μας βάσιμες ελπίδες για το μέλλον της Βυζαντινής μουσικής στην κοινότητά μας.
Την Ακολουθία τέλεσε ο νέος προιστάμενος της κοινότητας που άφησε αγαθές εντυπώσεις για την παραδοσιακή του εμφάνιση, την προσοχή στα τελούμενα και την όλη συμμετοχή του.
Εκανε και σύντομο κήρυγμα βασισμένο στην ανάλυση ενός ύμνου της Παρακλήσεως κάτι που - όπως ανέφερε - κάνει κάθε βράδυ όταν τελεί την Ακολουθία.
Ο νεωκόρος ντυμένος το ράσο του βοηθούσε σεμνά όπως ορίζει η εκκλησιαστική τάξη και η Ακολουθία τελέστηκε σε ένα ιδιαίτερα κατανυκτικό κλίμα.
Η μόνη παρατήρηση που θέλουμε να κάνουμε είναι ότι η Παράκληση τελέστηκε χωρίς την Ακολουθία του εσπερινού, ενώ η τάξη είναι να τελείται μαζί με τον εσπερινό μια ωραία συνήθεια που ακολουθείται στις Παρακλήσεις που τελούνται αυτή την περίοδο στη γειτονική Ιερά Μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου.
Είναι η πρώτη φορά που είδαμε τον νέο προιστάμενο της κοινότητας να ιερουργεί και η όλη παρουσία του μας κάνει να ελπίζουμε ότι θα θέσει οριστικό τέρμα στην ασχημία της φραγκοχορωδίας της Αγίας Αικατερίνης (ένα από τους δύο ναούς της κοινότητας Αγίου Δημητρίου και Αγίας Αικατερίνης Αστορίας), που αποτελεί πραγματική παραφωνία μέσα στην κοινότητα των ομογενών της Αστορίας.
Η κοινότητα του Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Αικατερίνης Αστορίας αποτελείται - στη συντριπτική της πλειοψηφία - από ομογενείς της πρώτης ή το πολύ της δεύτερης γενεάς. Γι’ αυτό είναι απαράδεκτο να γαλουχούνται με τη φράγκικη ευσέβεια (γράφε ασέβεια) των φραγκοχορωδιών.
Η εκκοσμίκευση είναι ο μόνιμος πειρασμός των πιστών και της Εκκλησίας.
Είναι ο μόνιμος εχθρός εναντίον του οποίου πρέπει συνεχώς να πολεμούμε σθεναρά είτε αφορά την προσωπική μας ζωή ή τη ζωή της ενορίας ή της επισκοπής που ανήκουμε.
No comments:
Post a Comment