Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, Ο ΓΛΥΦΑΔAΣ, Ο "ΝΕΩΚΟΡΟΣ' ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ!

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, Ο ΓΛΥΦΑΔΟΣ, Ο “ΝΕΩΚΟΡΟΣ” ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==================

Γράφει ο “Νεωκόρος” του Εκκλησιαστικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Ρομφαία”:

“Πολλά μέτωπα παραμένουν ανοικτά αυτό το καλοκαίρι μεταξύ αρχιερέων και άλλων πλευρών.

Σας παρακαλώ μη με αναγκάσετε να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες γιατί δεν θα έχω υλικό για τον Σεπτέμβριο!

Μου έκανε όμως εντύπωση - κι ευτυχώς μου δίνεται το βήμα να το σχολιάσω - ότι μερικές φορές και οι παρεξηγήσεις μπορούν να λυθούν.

Λίγο η μεγαλοθυμία, λίγο η καλή πρόθεση και διάθεση και να που ο Μητροπολίτης Καισαριανής κ. Δανιήλ, βρέθηκε να προεξάρχει αυτή την ώρα στην στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας!

Εκεί που μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούνταν persona non grata ο Σεβασμιώτατος έτυχε πριν μερικές ώρες θερμότατης υποδοχής.

Αιτία τριβής μεταξύ του Μητροπολίτη και της Ι. Μονής ήταν όπως λένε οι πληροφορίες μου, το μετόχι της Σιμωνόπετρας που βρίσκεται εντός των ορίων της Μητρόπολης Καισαριανής.

Μήπως να ακολουθούσαν το παράδειγμά του κι άλλοι αρχιερείς που έχουν "εκκρεμότητες" μεταξύ τους ή με άλλες Μονές;”

Τουλάχιστον ο “Νεωκόρος” αυτή τη φορά αναφέρει περιστατικά με ονόματα και έτσι ξέρουμε για ποιον μιλά.

Αλλιώς δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δημοσιεύει κείμενα που κατανοεί μόνον ο ίδιος και ορισμένες δεκάδες άλλοι.

Τι μας λέγει λοιπόν;

Οτι ο Σεβασμιότατος Καισαριανής επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Σιμωνόπετρας στο Αγιον Ορος όπου και έγινε δεκτός με πολλή θέρμη παρόλον ότι οι σχέσεις του Σεβασμιότατου με το μοναστήρι δεν ήταν καλές λόγω διαφορών που είχαν για το Μετόχι της Σιμωνόπετρας στη Μητρόπολη Καισαριανής.

Χαιρόμαστε βεβαίως για την αποκατάσταση των καλών σχέσεων της Μονής με τον Σεβασμιότατο και προσυπογράφουμε δι’ αμφοτέρων των χειρών τις συστάσεις του “Νεωκόρου” ότι πρέπει να προσπαθούν όλοι όσοι έχουν προσωπικές διαφορές να τις κλείνουν κατά Θεόν με αγάπη, επιείκεια, μεγαλοθυμία και εκατέρωθεν σεβασμό.

Πλην όμως, αγαπητέ “Νεωκόρε”, υπάρχουν και θέματα τα οποία η καλή θέληση και η μεγαλοθυμία δεν μπορεί να διορθώσει.

Αν οι διαφορές είναι προσωπικές και υπάρχει καλή διάθεση τότε ασφαλώς έχεις δίκαιο να λές ότι η μεγαλοθυμία μπορεί να άρει κάθε παρεξήγηση και ορθά συμβουλεύεις όσους αρχιερείς έχουν μεταξύ τους προσωπικές διαφορές ή διαφορές με μοναστήρια να φροντίσουν με μεγαλοθυμία και καλή διάθεση να τις ξεπεράσουν.

Τι συμβαίνει όμως όταν διαμφισβητούνται θέματα πίστεως;

Τι σχέση έχει η καλή διάθεση και η μεγαλοθυμία έναντι αυτών που “διαιρούν” την Εκκλησία ή την “διευρύνουν” για να συμπεριλάβει κάθε Προτεστάντη και κάθε άλλο αιρετικό όπως λ.χ. κάνουν οι Σεβασμιότατοι Περγάμου και Μεσσηνίας;

Τι είδους μεγαλοθυμία ή καλή διάθεση μπορούμε να δείξουμε έναντι του συνθηκολόγου του Μπαλαμάντ Αυστραλίας Στυλιανού και των ομοφρόνων του πριν ανακαλέσουν τις προδοτικές υπογραφές που έβαλαν στο αιρετικό κείμενο;

Αν οι συστάσεις σου περιορίζονται μόνον στις προσωπικές διαφορές έχει καλώς. Εχεις δίκαιο. Η εκατέρωθεν καλή διάθεση και μεγαλοθυμία ξεπερνά όλα τα προβλήματα αλλά αν “Θεός το κινδυνευόμενον” προφανώς όχι.

Γιατί τα γράφουμε αυτά αφού στο σχόλιο ο “Νεωκόρος” αναφέρεται μόνον σε διαφορές μεταξύ των ιεραρχών και σε διαφορές ιεραρχών με μοναστήρια;

Επειδή πρόσφατα ο “Νεωκόρος” αναφέρθηκε στη διένεξη Μεσσηνίας - Γλυφάδος την οποία απέδωσε σε προσωπικές διαφορές.

Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι ο Σεβασμιότατος Γλυφάδος είναι ένας παραδοσιακός ιεράρχης, ο οποίος κατ’ επανάληψη σε πλείστα όσα θέματα έδωσε ορθόδοξη μαρτυρία πίστεως. Και για το Ραδιοσταθμό της Εκκλησίας και για τον ουνίτη π. Παύλο Κουμαριανό και για την μεταπατερική θεολογία και για την πορεία των διαλόγων και για πλείστα όσα άλλα θέματα.

Αρα βάσει ποιας λογικής ή ιστορικής αλήθειας οι θέσεις που παίρνει ο Σεβασμιότατος βασίζονται σε προσωπικές διαφορές με τον Αγιο Μεσσηνίας αφού στις πλείστες περιπτώσεις συγκρούστηκε με διάφορους ιεράρχες και όχι μόνον με τον Μεσσηνίας;

Θεωρώ πολύ ύποπτο το δημοσίευμα του “Νεωκόρου” που προσπαθεί να παρουσιάσει τις διαφορές του Σεβ. Μεσσηνίας με τον Αγιο Γλυφάδος ως προσωπικές, επειδή έτσι δίνει στον Αρχιεπίσκοπο τη δυνατότητα να επαναφέρει ανενόχλητος τον λυκοποιμένα της Μεσσηνίας στους διαλόγους.

Φιλικά θα συνιστούσαμε στον “Νεωκόρο” να μη γράφει τέτοια σχόλια διότι άδικα - δεν αμφιβάλλουμε - πολλοί θα νομίσουν ότι είναι βαλτός να γράφει όσα γράφει για να εξυπηρετήσει τον Αρχιεπίσκοπο.

Το ακόμη χειρότερο πολλοί θα αρχίσουν να δυσπιστούν ότι είναι απλά και μόνον ένας “Νεωκόρος”.

Θα μπουν στον πειρασμό να πιστέψουν ότι τυγχάνει ίσως δελφίνος του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, ο οποίος αφ’ ενός μεν θέλει να εξυπηρετήσει τον προστάτη του και αφ’ ετέρου επιδιώκει την άρση της πόλωσης μεταξύ Οικουμενιστών και αντιοικουμενιστών Ιεραρχών ως τον καλύτερο τρόπο για να προωθήσει τη δική του υποψηφιότητα στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο.

Δύσκολο ένας απλός “Νεωκόρος” να δίνει συμβουλές σε ιεράρχες και να γίνει πιστευτός ότι είναι ένας απλός καντηλανάφτης και όχι ο εκλεκτός του Ιερωνύμου και ορισμένων άλλων εξίσου ύποπτων κύκλων.