ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΣΕ

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΣΕ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ

=====

6.) Ὡσαύτως, ταπεινῶς καταθέτω καί τήν ἀνησυχίαν καί παράκλησίν μου νά ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν ὡρισμέναι προτάσεις, ἀφορῶσαι εἰς αὐτήν ταύτην τήν ὀνομασίαν τοῦ Π.Σ.Ε. καί τήν ἐντός αὐτοῦ θέσιν καί παρουσίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

7. Εἰς τό κείμενον «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», ἄρθρον 16, σημειοῦται ὅτι: «Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι Γεωργίας καί Βουλγαρίας ἀπεχώρησαν ἐκ τοῦ Π.Σ.Ε., ἡ μέν πρώτη ἐν ἔτει 1997, ἡ δέ δευτέρα ἐν ἔτει 1998, ὡς ἔχουσαι ἰδίαν αὐτῶν γνώμην περί τοῦ ἔργου τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί οὕτω δέν συμμετέχουν εἰς τάς ὑπ’αὐτοῦ καί τῶν ἄλλων διαχριστιανικῶν ὀργανισμῶν δραστηριότητας». Αἱ λοιπαί τοπικαί Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι  συμμετέχουν ὡς ἐλαχίστη μειοψηφία εἰς τό Π.Σ.Ε., ἔναντι τῆς πλειάδος τῶν Προτεσταντικῶν παραφυάδων, ἐνῷ οἱ Ρωμαιοκαθολικοί δέν συμμετέχουν ὡς μέλη, ἀλλά παρίστανται ὡς παρατηρηταί. Ὡς ἐκ τούτου τά ἀναφυόμενα ἐρωτήματα εἶναι τά ἑξῆς: α) Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί εἶναι σωφρονέστεροι ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων καί ἡμεῖς ἐνδοτικότεροι ἐκείνων ὡς πρός τήν συνύπαρξιν καί συνεργασίαν ἡμῶν ἐν τῷ Π.Σ.Ε.; β) Ἡ καθ΄ἡμᾶς Ὀρθόδοξος Ἐλλαδική Ἐκκλησία, μετά πάροδον ἑπτά περίπου δεκαετιῶν, δέν ἀπέκτησε ὡς αἱ προμνημονευθεῖσαι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι «ἰδίαν γνώμην περί τοῦ ἔργου τοῦ Π.Σ.Ε»; γ) Δέν προβληματίζεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι θεωρεῖται, παρά τήν ἐκκλησιολογικήν αὐτοσυνειδησίαν της, ὡς μία ἐκ τῶν πολλῶν «Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» (γράφε˙ παρασυναγωγῶν καί αἱρέσεων, αἱ ὁποῖαι παραχαράσσουν καί ἀλλοιώνουν τήν σῴζουσαν ἀλήθειαν τοῦ Χριστοῦ καί ἀσφαλῶς δέν ἀποτελοῦν, ὡς ἐλέχθη,«ἄλλας ὁδούς σωτηρίας;». δ) Πῶς αἰσθάνεται ἡ ἡμετέρα Ἐκκλησία μετά τόν συναγελασμόν, τάς συμπροσευχάς καί τά λοιπά «ἔκτροπα» ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς, τά ὁποῖα παρατηροῦνται κατά τάς συνεδρίας τοῦ Π.Σ.Ε.;

Εἰς τό σημεῖον αὐτό καί εἰς ἐπίρρωσιν τῶν γραφομένων θά ἀναφερθῶ εἰς τάς ἀπαραδέκτους ἐκκλησιολογικάς θέσεις τάς διατυπωθείσας ὑπό τῆς 10^ης Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. εἰς τό Πουσάν τῆς Κορέας καί γενομένας ὁμοφώνως ἀποδεκτάς και ὑπό τῶν παρισταμένων ὀρθοδόξων ἀντιπροσώπων, διά τάς ὁποίας κατετέθη εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον ἔγγραφος διαμαρτυρία ἕξ (6) Μητροπολιτῶν (Δρυϊνουπόλεως, Πειραιῶς, Γλυφάδας, Κυθήρων, Αἰτωλίας καί Γόρτυνος), καί τόν  μῆνα  Φεβρουάριον τοῦ 2014, ἀλλ΄οὐδεμία γραπτή ἤ προφορική ἀπάντησις ἤ ἐξήγησις ἐδόθη.

Παραθέτω αὐτούσιον μικρόν ἀπόσπασμα:«Τό ἐν λόγῳ ἐπίσημον κείμενον «Δήλωσις Ἑνότητος» (Unity Statement) τῆς 10^ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. ἐπιτίθεται κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀποδεχόμενον (α) ὅτι καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μετά τῶν λοιπῶν «ἐκκλησιῶν» πρέπει νά μετανοήσῃ διά τήν διάσπασιν τῶν χριστιανῶν, (β) ὅτι ἡ Ἐκκλησία, οὖσα Σῶμα Χριστοῦ, δέν διέπεται παρά ταῦτα ἀναγκαίως ὑπό δογματικῆς ὁμοφωνίας, οὔτε καί ἐν αὐτῇ τῇ ἀποστολικῇ ἐποχῇ, (γ) ὅτι ὑφίσταται νῦν ἀόρατος ἐκκλησιαστική ἑνότης τοῦ χριστιανισμοῦ καί προσδοκᾶται ἡ ὁρατή ἑνότης τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, (δ) ὅτι ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἵνα πάντες ὦσιν ἕν», δέν ἔχει ἐκπληρωθῇ, ἀλλ΄ ἀπόκειται εἰς ἡμᾶς τό καθῆκον τοῦτο (ε) ὅτι ἡ Ἐκκλησία δύναται νά ἐμπλουτισθῇ καί ὠφεληθῇ ἐκ τῶν χαρισμάτων τῶν ἑτεροδόξων, (στ) ὅτι εἴμεθα ὑπόλογοι ἔναντι τοῦ Θεοῦ ἄν δέν ἐπιδιώκωμεν διαρκῶς τήν χριστιανικήν ἑνότητα πρός ὄφελος τῆς ἔξωθεν καλῆς μαρτυρίας, (ζ) τήν πονηράν ἀσάφειαν, ὅτι ὁ Θεός «πάντοτε μᾶς ἐκπλήσσει» καί ὅτι ἡ Ἐκκλησία προοδεύει εἰς τήν ἐπίγνωσιν τοῦ θείου θελήματος (η) ὅτι πρέπει νά χρησιμοποιηθοῦν νέοι τρόποι προσεγγίσεως τῶν θεολογικῶν διαφωνιῶν καί (θ) ὅτι ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀλληλένδετος μετά τῆς ἑνότητος τῆς ἀνθρωπότητος καί τῆς κτίσεως.

(Συνεχίζεται)