ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου

===============

Στο όρος Θαβώρ ο Χριστός μεταμορφώθηκε ενώπιον των μαθητών Του, έδειξε το κάλλος της θεότητός Του, όσο μπορούσαν να ανθέξουν οι μαθητές, συγχρόνως νεφέλη επισκίασε τους μαθητάς, που ήταν η παρουσία του Αγίου Πνεύματος και μέσα από την νεφέλη ακούσθηκε η φωνή του Πατρός, «ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός· αυτού ακούετε» (Μαρκ. η’, 7).

Την στιγμή που ακούσθηκε η φωνή του Πατρός ήταν ο μεγαλύτερος βαθμός Θεοφανείας, γι’ αυτό και τότε οι μαθητές έπεσαν στην γη. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας πληροφορεί: «και ακούσαντες οι μαθηταί έπεσον επί πρόσωπον αυτών και εφοβήθησαν σφόδρα» (Ματθ. ιζ, 6). Τότε χρειάσθηκε να τους πλησιάση ο Χριστός, να τους αγγίξη και να τους πη: «εγέρθητε και μη φοβείσθε» (Ματθ. ιζ, 7).

Οι μαθητές είδαν το θείον φως, που προχεόταν από το Σώμα του Χριστού, είδαν την νεφέλη την φωτεινή, που ήταν η παρουσία του Αγίου Πνεύματος, και άκουσαν την φωνή του Πατρός, που και αυτή, κατά την διδασκαλία των Πατέρων μας, ήταν ενέργεια του Θεού, όπως το φως. Έχουμε την εμφάνιση του Μυστηρίου της Αγίας Τριάδος. Οπότε, όπως γράφεται στην ιερά υμνογραφία, «φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το άγιον Πνεύμα». Και η ακοή της φωνής του Πατρός είναι φως.

Είναι γνωστόν ότι κανένας άνθρωπος δεν είδε τον Πατέρα. Ο Φίλιππος που ζήτησε από τον Χριστό να τους αποκαλύψη τον Πατέρα, άκουσε τον Χριστό να του λέγη: «ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα· και πως συ λέγεις, δείξον ημίν τον πατέρα;» (Ιωάν. ιδ 9). Ο Πατήρ οράται εν τω Υιώ, επειδή ο Υιός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, και επειδή κοινή είναι η ενέργεια του Τριαδικού Θεού.

Εκείνο που πρέπει να τονισθή εδώ είναι ότι ο Πατήρ, κατά τον μεγαλύτερο βαθμό Θεοφάνειας, έδωσε εντολή στους μαθητάς να ακούνε τον Χριστό. «Αυτού ακούετε», τους είπε. Ακούει κανείς τον Χριστό, όταν εφαρμόζη τον λόγο Του, όταν τηρή τις εντολές Του, όταν εφαρμόζη όλα όσα Εκείνος είπε. Αυτό σημαίνει ότι η οδός της δικής μας μεταμορφώσεως είναι η εφαρμογή των εντολών του Χριστού. Δεν πρόκειται για την συμμόρφωσή μας σε μερικές γενικές εντολές, αλλά για την τήρηση των εντολών του Θεού που είναι εντάλματα σωτηρίας. Για παράδειγμα ο Χριστός στον Μυστικό Δείπνο είπε στους μαθητάς Του: «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. κβ 20). Αυτό σημαίνει ότι η τέλεση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας και η συμμετοχή μας στο μεγάλο αυτό μυστήριο, είναι εφαρμογή της εντολής του Θεού. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις.

Η προτροπή, όμως, του Πατρός στους μαθητάς «αυτού ακούετε», αναφέρεται και στην Εκκλησία, γιατί η Εκκλησία δεν είναι κάτι ανεξάρτητο από τον Χριστό, αλλά είναι το ευλογημένο και εξαγιασμένο σώμα Του. Έτσι, ο Πατέρας έδωσε εντολή, όπως εκφράσθηκε κατά την αποκάλυψη στο όρος Θαβώρ, να ακούμε και να υπακούομε και στην Εκκλησία. Φυσικά, όταν κάνουμε λόγο για υπακοή στην Εκκλησία εννοούμε υπακοή στους Προφήτας, τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας, τους Οσίους και γενικά όλους τους Αγίους που δέχθηκαν στην ζωή τους την προσωπική αποκάλυψη του Θεού και στον ευλογημένο θεσμό της Εκκλησίας τον οποίο συγκροτεί το Άγιον Πνεύμα. Πρέπει να υπακούομε στις αποφάσεις των Τοπικών και Οικουμενικών Συνόδων, δια των οποίων το Άγιον Πνεύμα δίδαξε στα μέλη των Εκκλησιών τι να πιστεύουν και τι να πράττουν, πως να ομολογούν την πίστη τους και πως να βιώνουν τον Θεό στην ζωή τους και τι πρέπει να κάνουν για να σωθούν. Αυτό εκφράζει, κατά τρόπο παραστατικό, ο Απόστολος Παύλος, όταν έγραφε ότι οι Χριστιανοί πρέπει να μάθουν «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι, ήτις εστιν Εκκλησία Θεού ζώντος στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α, Τιμ. γ, 15).

Είναι σίγουρο ότι όταν υπάρχουν άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι υπακούουν στον Χριστό, αλλά συγχρόνως δεν υπακούουν στην Εκκλησία, αυτοί δεν έχουν χριστοκεντρικό ήθος, γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να ζήση εν Χριστώ έξω από την Εκκλησία.

Διάφοροι Χριστιανοί στην εποχή μας έχουν πολλές θεωρίες και απόψεις για την χριστιανική ζωή, αλλά εκείνο που έχει μεγάλη αξία και σπουδαιότητα είναι να υπακούομε στον Χριστό, όπως Τον διαφυλάσσει και Τον κηρύττει η Εκκλησία, γιατί αυτή είναι η εντολή του Πατρός.

ΠΗΓΗ:

ΑΚΤΙΝΕΣ,

« Εκκλησιαστική Παρέμβαση»