ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙ

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΑΚΙ

Της Χριστούφαντου

=====

Καλό καί μικροσκοπικό,

ὄμορφο μυρμηγκάκι,

ὅλο σέ βλέπω νά γυρνᾷς

μέσα στό χωραφάκι.

Σκύβω καί σέ παρατηρῶ

καί ὅλο σέ θαυμάζω,

διαδρομή ἀτέλειωτη

καί μέ τόν νοῦ μου βάζω. 

Γιά δές τό μυρμηγκάκι μας,

εἶναι δά τοσοδούλι,

συνέχεια σέ κίνησι,

ζωή στό μεροδούλι.

Ὅσο γιά τήν ἐπιμονή

καί τήν ὑπομονή του,

ὅσες φορές κι ἄν προσπαθῇ,

κερδίζ᾽ ἡ ἐμμονή του.

Κι ὅταν σημαίνῃ κίνδυνος,

ἐχθρός σάν πλησιάζῃ,

θά μείνῃ νά προασπισθῇ 

ὅ,τι κι ἄν θυσιάσῃ. 

Εἶναι τόσο ἀδύνατο,

μά καί πολύ γενναῖο,

στήν βιοπάλη πάντα μπρός,

γιατί ᾽ναι θαρραλέο.

Θά βρῇ τόν ὄμορφο καρπό,

τήν ἄκρη του θά κόψῃ,

μέ τίς μικρές δαγκάνες του

καί θά τόν παραχώσῃ.

Καί τοῦτο εἶναι τό σοφό,

ποιός τάχα τό μαθαίνει;

Καρπός ἄν μπῇ ἀκέραιος,

ριζώνει καί βλασταίνει.

Μαζεύει τά σποράκια του,

τά πάει στή φωλιά του,

μέσα εἰς τόν λαβύρινθο,

νά ζήσῃ ἡ γενιά του.

Σηκώνει βάρος πιό πολύ

ἀπό τόν ἑαυτό του

κι ἄν κάτι δέν θά τό μπορῇ

καλεῖ συνάδελφό του.

Δέν ἔχει τόν ἐγωϊσμό

νά εἶν᾽ ὅλα δικά του,

ἐργάζεται γιά τούς πολλούς,

χαίρει στήν προσφορά του.

Βιώνει τό κοινόβιο, 

στήν μυρμηγκοφωλιά του

παρουσιάζει σ᾽ ὅλους μας,

τέχνης ἐργόχειρά του. 

Δέν μοιάζει εἰς τόν τζίτζικα,

τόν φίλο τόν δικό μας,

πού ὅλη μέρα κάθεται,

ὡσάν τόν ἑαυτό μας.

Γι᾽ αὐτό σέ Βίβλο Παλαιά,

ἐκεῖ στίς ''Παροιμίες'',

ὁ μύρμηγκας προβάλλεται

σ᾽ ἀνθρώπων κοινωνίες.

Ὦ ἄνθρωπε, σύ ὀκνηρέ,

πρός μύρμηγκα νῦν ἴθι 

καί ζήλωσον αὐτοῦ ὁδούς

σέ ἐργασίας ἤθη.

Ἄχ μυρμηγκάκι ταπεινό,

 στό διακόνημά σου,

μᾶς δείχνεις τήν συνέπεια,

καί τό προτέρημά σου. 

Διδάσκεις τόν ἀλτρουϊσμό

σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους,

 φιλότιμο νά ἔχουμε 

καί ἀρχοντιά στούς τρόπους. 

Μᾶς δείχνεις πώς οἱ λογικοί

δέν πρέπει ν᾽ ἀστοχοῦμε,

εἰς τό καθῆκον συνεπεῖς,

ἀκέραιοι νά ζοῦμε. 

Μά πιό πολύ ἀπό αὐτά,

καλό μας μυρμηγκάκι,

μᾶς κάνεις νά σκεπτόμαστε

νά ἔχουμε ἀγάπη. 

Πώς πρέπει στόν Δημιουργό,

πάντα νά ὑπακοῦμε

κι ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς,

γι᾽ αὐτήν νά μεριμνοῦμε.

Σκύβω καί βάζω τό αὐτί,

μυρμήγκι μοῦ φωνάζει,

ἄνθρωπε κοίτα γύρω σου,

Θεός ἐξουσιάζει!

Τόση Σοφία τοῦ Θεοῦ

σέ ἕνα μυρμηγκάκι

καί ψάχνεις ἄνθρωπε νά βρῇς

μέ λογική τήν ἄκρη;

Τί ψάχνεις στά παράδοξα,

τί ζεῖς μ᾽ ἀμφιβολίες,

δές στό μυρμήγκι τό μικρό

τίς τοῦ Θεοῦ Σοφίες!