ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ''ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ'' ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΝΑ ''ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ'' ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

Της Χριστούφαντου

=====

Οἱ μεταπατερικές πληγές τῆς Οἰκουμενιστικῆς παναιρέσεως ἤδη πυορροοῦν. 

Μεταξύ τῶν ἄλλων, ἀκούσαμε δηλώσεις ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος εἶπε: «Ὁ Ἐπίσκοπος ἔχει καί τό δικαίωμα... νά ἀνατρέπει ὅλους τούς Κανόνες, τά πάνω κάτω νά φέρνει. Κάποιους νά τούς τηρεῖ διαφορετικά τελείως ἀπ᾽ ὅ,τι εἶναι καταγεγραμμένοι, κάποιους νά μή τούς τηρεῖ καθόλου»! Καί ὡς προπέτασμα καπνοῦ ἀκολούθησε ἡ φράση: «Ὁ ἐπίσκοπος μπορεῖ νά τά διαχειριστεῖ αὐτά, ὅταν εἶναι νά ἀποβοῦν πρός ὄφελος πνευματικό τῶν ἀνθρώπων».

Ὁ κάθε ''Ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος ἤ ποιμένας'' δέν μπορεῖ νά διδάσκει γυμνῆ τῆ κεφαλῆ παρά τούς Ἱερούς Κανόνες. 

Ὀφείλει, νά κρατᾶ μέ στιβαρά χέρια τό ''πηδάλιον τῆς νοητῆς νηός'', τῆς Τοπικῆς του Ἐκκλησίας, καί νά κατευθύνει τό πλήρωμά της πρός σωτηρίαν ψυχῶν. 

Καί ἄν, ἕνεκεν θεολογικῆς ἀπαιδευσίας καί μεταπατερικῆς ἀσθένειας, ἐκτραπεῖ, ὀφείλει ἡ Ἐκκλησία νά τόν συνετίσει. 

Ὁ πνευματικός πατέρας, πού διαθέτει γνώση τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, κυρίως ὅμως ἐκεῖνος πού βιώνει ἄμεσα τήν Ὀρθόδοξη ζωή καί πνευματικότητα ὅπως μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι, ἔχοντας πάνω ἀπ᾽ ὅλα τήν ἀρετή τῆς διακρίσεως, μόνον ἐκεῖνος μπορεῖ, μέ ἀπόλυτο σεβασμό πρός τούς Ἱερούς Κανόνες, νά ἐφαρμόζει, κατά περίπτωση καί μέ διάκριση, ἀντί τῆς ἀκριβείας, τήν λελογισμένη οἰκονομία, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν. Κατά τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία καί τήν Πατερική Παράδοση, τό νά ἐφαρμόσει ἕνας ποιμένας τήν κατά περίπτωση ἐπιτρεπτή «Οἰκονομία», ἡ ὁποία φυσικά δέν θά προσκρούει στούςἹερούς Κανόνες εἶναι ἀνάγκη ὁ ἴδιος νά ἔχει ὑπερβεῖ τό ἐπίπεδον τῆς καθάρσεως καί νά βρίσκεται, εἴτε εἰς τό ἐπίπεδον τοῦ φωτισμοῦ, εἴτε εἰς ἐκεῖνο τῆς θεώσεως.

Ἀπό τό πῶς ἀντιμετωπίζει κάποιος ποιμένας τήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσω τῶν Ἱερῶν Κανόνων, φανερώνεται σέ ποιό πνευματικό ἐπίπεδο βρίσκεται καί ἄν πράγματι πρέπει νά εἶναι ποιμένας, ἤ νά θητεύει στήν τάξη τοῦ ποιμνίου. Ἄν ἕνας ποιμένας ἐκτρέπεται καί διδάσκει ἀντίθετα ἀπό τούς ἁγίους Πατέρες, ἀκόμη καί ἕνας ἁπλός μοναχός μπορεῖ νά τόν ἐλέγξει, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. 

Πῶς μπορεῖ ἕνας ἐπίσκοπος νά ἀπαιτεῖ ὑπακοή ἀπό τό ποίμνιό του, ὅταν ὁ ἴδιος ἀθετεῖ, καταστρατηγεῖ καί παραβαίνει τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀτιμάζοντας τόν Θεό; Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος τονίζει ὅτι, ἄν ἕνας προεστώς ἀπαιτεῖ ὑπακοή σέ θέματα τά ὁποῖα ἀντιτίθενται στό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί στούς νόμους τῆς Ἐκκλησίας Του, ὄχι μόνο σ᾽ αὐτόν δέν πρέπει νά πειθόμαστε, ὅταν μᾶς παραινεῖ καί μᾶς διατάσσει, ἀλλά οὔτε καί σέ ἄγγελο πού κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό, ἄν μᾶς πεῖ τά ἴδια. 

Τό ἀλάθητο καί τήν αὐθεντία τῆς ἀλήθειας στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν τό ἔχει ποτέ ἕνας ἐπίσκοπος καί ὡς ἐκ τούτου, δέν ἐπιτρέπεται νά καταργεῖ ἤ νά καθιστᾶ ἀνενεργό ὁποιονδήποτε Ἱερό Κανόνα. 

Ὅσοι δέ ἐπιμένουν σέ θεολογικές ἤ ἐκκλησιολογικές ''ἀνατροπές'', "ἀναπροσαρμογές", κλπ., ἄς ἀκούσουν τόν λόγο τοῦ Προφήτου Ὡσηέ: «Ὅτι σύ ἐπίγνωσιν ἀπώσω, κἀγώ ἀπώσομαί σε τοῦ μή ἱερατεύειν μοι» (Ὡσηέ δ´, 6). Δηλαδή ''ἐπειδή ἐσύ ἀπώθησες τήν πλήρη καί τελείαν καί βαθεῖαν γνῶσιν ἐμοῦ τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό θά σέ ἀπωθήσω καί ἐγώ ἀπό τό νά εἶσαι ἱερεύς-ἀρχιερεύς δικός μου καί νά μοῦ προσφέρεις θυσίες''.