Ο π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΕ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ “ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ” ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

===========

Σχόλια των Αγιορειτών πατέρων στην ἀπάντηση τοῦ π. Βασιλείου αναφορικά με τις θέσεις του Γέροντος Παισίου

________________

8. Ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀσυστόλων ψευδῶν καί παραποιήσεών του διά τόν μακαριστόν Γ. Παΐσιον περιορίζεται ἐδῶ μόνον στό ὅτι δέν ἦταν δυνατόν νά βρῇ ὁ ἴδιος «τίς παραπομπές στά πατερικά κείμενα». Ἀπεναντίας εἶναι καταφανές ὅτι ὁ ἁπλοϊκός – καί ὄχι ἐπιστημονικός-τρόπος παραθέσεως τῶν παραπομπῶν καταδεικνύει ἀναντίρρητα ὅτι τά περί δῆθεν πιέσεως τοῦ Γέροντος ὑπό ἑνός «θεολόγου Ἁγιορείτου μοναχοῦ...μέ ἁγιογραφικά καί Πατερικά ἀποσπάσματα» (σελ. 106-107) εἶναι ἀποκυήματα τῆς νοσηρᾶς φαντασίας - ἄν ὄχι τῆς συνειδητῆς συκοφαντίας - τοῦ π. Βασιλείου.

Συγκεκριμένα στό κείμενον (δέν πρόκειται περί ἐπιστολῆς) τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ὑπάρχουν ΜΟΝΟΝ:

• Μία(!) παραπομπή σέ πατερικό κείμενον (Ἁγίου Ἀνδρέου Καισαρείας). Γνωρίζομε καλῶς ὅτι ὁ ὅσιος Πατήρ ἀνεζήτησε μέσῳ γνωστοῦ του ἱερομονάχου τό ἐν λόγῳ κείμενον, τό ἐμελέτησε καί ἀντέγραψε τό συγκεκριμένο ἀπόσπασμα.
• Ἕνα (!) ἀκόμη πατερικό ἀπόσπασμα ΧΩΡΙΣ πλήρη παραπομπή (Λόγος Μ. Βασιλείου στόν μάρτυρα Γόρδιον)
• Ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό Ὡρολόγιον τό Μέγα καί
• Τέσσερα ἀποσπάσματα ἀπό τήν Κ. Διαθήκην, τήν ὁποίαν ἰδιαιτέρως ἐμελέτα, μέ παραπομπές ἐλλιπεῖς καί κατ’ ἀντιεπιστημονικόν τρόπον.

Τέλος ὅσον ἀφορᾶ τήν συκοφαντίαν ὅτι τό κείμενον τοῦ Γέροντος «προσκρούει στήν θεολογίαν τῆς Ἐκκλησίας μας» (!), παρατηροῦμε:

α’. Ἀντιθέτως ταυτίζεται ἀπολύτως πρός αὐτήν. Καί διαχρονικῶς, πρός τήν σχετικήν δηλαδή Πατερικήν διδασκαλίαν καί τήν Ἐκκλησιαστική ζωή καί δή τήν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν ἁγίων Μαρτύρων (ἐκτός καί ἄν τούς χαρακτηρίσῃ καί αὐτούς ὁ π. Βασίλειος ὡς «ʺἀσθενεῖς τῇ πίστειʺ ἐμφόβους χριστιανούς» καί «θρησκευόμενο ὄχλο»). Ἀλλά καί ὁριζοντίως, πρός τήν πρόσφατον, δηλαδή, καθολικήν πίστιν καί συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφρασθεῖσαν καί διά τοῦ θεσμικοῦ ὀργάνου της (Ἱ. Συνόδου) ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς ἀποδοχῆς ὑπό τοῦ πληρώματος.

β’. Ἐπανειλημμένως κατά καιρούς ὁ π. Β. καυχᾶται ὅτι ἔχει κάνει ʺθεολογικήν ἀναίρεσινʺ στό κείμενο τοῦ Γέροντος καί παρακαλεῖ καί προκαλεῖ νά ἀντικρούσωμε τά ʺθεολογικά ἐπιχειρήματάʺ του. Ἄς περιμένει ὀλίγον ἀκόμη. Πρός τό παρόν ἀρκούμεθα νά διευκρινίσωμε ὅτι δέν πρόκειται περί θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, ἀλλά περί αὐθαιρέτων ὀρθολογιστικῶν συλλογισμῶν. Τίς περισσότερες δέ φορές παρανοεῖ- ἤ συνειδητά παραποιεῖ - τόν Γέροντα καί στήν συνέχεια ἀναιρεῖ τήν ἰδικήν του παρανόησιν παραβιάζοντας ἀνοικτές θύρες.

9. Αὐτό τό τελευταῖο συμβαίνει καί στήν περίπτωσιν τοῦ ʺἐξαγιασμοῦʺ τῶν οὔρων!

α’. Ἀρχικῶς παραποιεῖ τόν Γέροντα, λέγοντας ὅτι συσχετίζει τά οὖρα μέ τόν ἄνθρωπον, ἐνῷ ὁ Γέρων τά συσχετίζει μέ τό σύμβολον τοῦ Ἀντιχρίστου.

β’. Στή συνέχεια, ἀφοῦ περιορίσῃ τό ʺἀκάθαρτονʺ τῶν οὔρων μόνο εἰς τό ʺβλαβερόνʺ, γράφει: «Τά οὖρα εἶναι ἀκάθαρτα μέ τήν ἔννοιαν ὅτι εἶναι βλαβερά. Δέν ὑπάρχει δέ λόγος νά ἁγιάσει κανείς κάτι βλαβερό ἐνῷ ὑπάρχει τό καθαρό νερό. Ὄχι πώς ἀδυνατεῖ ὁ Θεός νά ἁγιάση τό ἀκάθαρτο, ἀλλά δέν συντρέχει λόγος πρός τοῦτο. Ἄν ὅμως χρειασθῆ, ἄν ὁ Θεός κρίνει πώς πρέπει, τότε τίποτε δέν ἐμποδίζει τόν ἁγιασμό καί τήν εὐλογία» (!!!). Καί ὀλίγον κατωτέρω παραλληλίζοντας τά οὖρα μέ τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς(!) ἐρωτᾷ: «Τά οὖρα εἶναι πιό βλαβερά ἤ τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς πού ἐπέφερε τόν θάνατο;». Καί ἀπαντᾷ μόνος του: «Ἀσφαλῶς τό νερό τῆς Ἱεριχοῦς διότι πίνοντας οὖρα(!) κανείς δέν πέθανε. Καί ὅμως τά ʺπονηρά (βλαβερά) ὕδαταʺ δέχθηκαν τή Θ. Χάρι» (σελ. 121-122).

Ἄς ἐρευνήσῃ ἐξονυχιστικά ὁ π. Β. τήν δισχιλιετῆ ἐκκλησιαστική μας ἱστορία. Θά βρῇ περιπτώσεις μόνον πλανεμένων καί δαιμονιζομένων πού ἔπιναν τά οὖρα τους ὡς ἁγιασμόν, ἀλλ’ οὔτε ΜΙΑΝ - ὄχι περίπτωσιν, ἀλλ΄οὔτε – σκέψιν προσφορᾶς οὔρων δι’ ἐπιτέλεσιν ἁγιασμοῦ! Ἀκόμη καί ὁ Σεβ. Νικοπόλεως χαρακτηρίζει τήν ἐνέργειαν αὐτήν ὡς: «ἱεροσυλίαν πού ἐξοργίζει τόν Θεόν. Δέν τόν ἐξιλεώνει» ( Τό Χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου, Πρέβεζα 1997, σελ. 153).

Ἄν δέν ὑπάρχῃ καθαρό νερό καί «ὁ Θεός κρίνει πώς πρέπει» νά τελεσθῇ ἁγιασμός, θά δημιουργήσῃ θαυματουργικῶς· ἐκ πέτρας, ἐκ νεφυδρίου, ἀκόμη καί ἐκ τοῦ μηδενός καί ἐπ’οὐδενί χρησιμοποιώντας ἀκάθαρτόν τι.

Ταῦτα πρός τό παρόν ἐπιγραμματικῶς.

10. Τέλος διά τά περί τῶν κυβερνώντων, πολιτικῆς κ.λ.π. παρακαλοῦμε τούς ἀναγνῶστες νά παραλληλίσουν τήν τελευταίαν μας παράγραφον μέ τό ἀντίστοιχον – κυριολεκτικά ʺἔξω φρενῶνʺ - τμῆμα τῆς ἀπαντήσεως τοῦ π. Βασιλείου καί νά βγάλουν τά συμπεράσματά τους. Οὔτε τόν συκοφαντήσαμε ὅτι ἔκανε κόμμα γιά τόν γιό του (!), οὔτε ἀρνηθήκαμε τά χριστιανικά τυχόν στοιχεῖα τοῦ κόμματος. Ἁπλῶς ἐλάβαμε ἀφορμήν ἀπό τήν ἑρμηνείαν πού ἔδωσαν πολλοί σέ μερικές πρόσφατες σχετικές φράσεις τοῦ π. Β. γιά νά ἐκφράσωμε τήν βεβαιότητά μας γιά τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ ἐν λόγῳ κόμματος, τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά παρασύρῃ τούς πιστούς στήν παραλαβήν τῆς Κάρτας, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ Χαράγματος (!!!)- ἰδίως λόγῳ τῶν λοιπῶν χριστιανικῶν του στοιχείων, πού θά λειτουργήσουν ὡς δόλωμα γιά τούς ἁπλοϊκούς πιστούς - ἐφ’ὅσον, φυσικά ἀσπάζεται τίς περί 666 καί Χαράγματος πλάνες τοῦ π. Βασιλείου.

Ἀναμένοντες τήν θετικήν ἀνταπόκρισιν τοῦ Ο.Τ. διά τόν κατά θέμα λεπτομερέστερον διάλογόν μας μέ τόν π. Β., ὅπως αὐτός ἐπανειλημμένως ἐζήτησε.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης,

Οἱ 24 προσυπογράψαντες Ἁγιορεῖται ἱερομόναχοι καί μοναχοί.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Ἡ παροῦσα παραπομπή καί ὅλες ὅσες ἔχουν μόνον ἀριθμό σελίδος παραπέμπουν στό σχετικό βιβλίον τοῦ π. Β.

[2] Ἐκεῖ θά ἀναπτύξωμεν διεξοδικῶς καί τήν παραποίησιν πού κάνει ὁ π. Βασίλειος καί στήν περί Χαράγματος καί στήν περί εἰδωλοθύτων διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄν δέ-παρ’ ἐλπίδα - ἐνεργήσῃ ὥστε νά μή γίνῃ ὁ διάλογος ( ὅπως τό 1997), τόν δια-βεβαιώνουμε ὅτι θά ἀποκαταστήσωμε τήν ἀλήθεια δι’ ἑτέρου περιοδικοῦ καί ἱστοσελίδων καί ἴσως –σύν Θεῷ-καί δι’ εἰδικοῦ τευχιδίου.

[3] Φυσικά ὄχι ἀποκλειστικά στήν ἀραβικήν ἀπεικόνισίν του-ποῖος, ἄλλωστε, τό ὑπεστήριξεν αὐτό; Σήμερα ὁ λόγος εἶναι κυρίως γιά τήν διά τῶν γραμμωτῶν κωδίκων ἀπεικόνισιν - ἀλλ’ ὡς ἀριθμητικήν ἀξίαν μέ οἱανδήποτε ἀπεικόνισιν.

[4] Μερικοί παρέβλεψαν τό σφάλμα ἐνσυνειδήτως, χάριν τῆς ὀρθῆς θέσεως τῆς Ἐγκυκλίου διά τό 666 καί τίς ταυτότητες, πού τότε ἦσαν στήν ἐπικαιρότητα. Ἄλλοι ὅμως κληρικοί ἔφθασν σέ σημεῖο νά μήν ἀναγνώσουν τήν Ἐγκύκλιον, ἀλλά νά ἀναφέρουν μέ δικά τους λόγια μόνον τά ὀρθά σημεῖα της.

[5] Πάντως οὔτε καί μέ αὐτήν τήν Συνοδικήν Ἐγκύκλιον συμφωνεῖ κατά πάντα ὁ π. Β., ὅπως ἰσχυρίζεται.

ΠΗΓΗ:

Αναβάσεις