44 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

44 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΕΙΣΕ Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Ολόθερμες είναι οι προσευχές των απανταχού της γης Ορθοδόξων προς τον Κύριο για να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, η οποία έκλεισε πριν 44 χρόνια αυθαίρετα με απόφαση της υποτελούς στο λεγόμενο “βαθύ κράτος” τουρκικής Δικαιοσύνης.

Η άνοδος των Ισλαμιστών γέμισε τα αυτιά μας με τον δήθεν ενδιαφέρον τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά στην πράξη δεν είδαμε τίποτα περισσότερο από ψίχουλα και πομπώδεις διακηρύξεις που δεν είχαν κανένα ουσιαστικό πρακτικό αποτέλεσμα.

Οι θύρες της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης παραμένουν κλειστές, επειδή οι Τούρκοι παραμένουν πάντοτε Τούρκοι, είτε (με το συμπάθειο) λέγονται Ισλαμιστές, είτε λέγονται Κεμαλιστές, είτε λέγονται γκρίζοι λύκοι.

Μόνον ο Θεός ξέρει με ποια ανταλλάγματα θα δεχτούν ποτέ να ανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης παρόλον ότι ο Ευρωπαικός και ο Αμερικανικός παράγοντας, στο πιο ψηλό του επίπεδο, έχει κατ’ επανάληψη τονίσει τη σημασία που αποδίδει στο άνοιγμα της Σχολής.

Αλλωστε ο Ερντογάν εφέντης δεν είναι μόνον με το Πατριαρχείο που έδειξε ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά γκρίζος λύκος.

Και κατά το παράνομο πρόσφατο ταξίδι του στην κατεχόμενη Κύπρο έδειξε - για μια ακόμη φορά - τις πραγματικές διαθέσεις του, οι οποίες δεν πρόκειται να παρακαμφθούν επειδή πραγματοποιούνται τα καραγκιοζιλίκια των “Διαθρησκειακών διαλόγων”, αλλά ΜΟΝΟΝ αν οι ισχυροί της γης θέσουν την Τουρκία προ των ευθυνών τους, με συγκεκριμένες κυρώσεις που θα υποστεί αν δεν επανανοίξει η Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

88 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΩΖΑΝΗ, 40 ΑΠΟ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ

Του Συμεών Σολταρίδη

=================

Ένα διεθνές πρόβλημα συνεχίζει να ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την ομογένεια μας στην Πόλη επί 40 χρόνια. Η απαγόρευση της λειτουργίας του τμήματος θεολογίας της θεολογικής Σχολής της Χάλκης από τις τουρκικές αρχές το 1971 και η συνεχιζόμενη άρνησή τους για την επαναλειτουργία της καθιστά το πρόβλημα δεινό, αφού παραβιάζει τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, καθώς καταπατά και τα σχετικά άρθρα της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 και φέτος συμπλήρωσε 88 χρόνια.

Σχετικά με το κλείσιμο της θεολογικής Σχολής Χάλκης αναφέρεται εμπεριστατωμένα και τεκμηριωμένα ο συνάδελφος Άρης Αμπατζής στο Βιβλίο του, Ο λαβύρινθος της Χάλκης. Γράφει για τη διαδικασία του κλεισίματος της Σχολής ότι ξεκίνησε με την απόφαση που έλαβε στις 12 Ιανουαρίου 1971 το Τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο για την ακύρωση άρθρων του νόμου περί ιδρυμάτων ιδιωτικής εκπαίδευσης και ότι με την απόφαση αυτή έκλεισαν όλες οι ιδιωτικές ανώτερες σχολές, στις οποίες περιλήφθηκε και το τμήμα θεολογίας της Χάλκης. Στη μελέτη του ο συνάδελφος αναφέρεται στην αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στο μνημόνιο που επέδωσε στις τουρκικές αρχές στις 13 Μαΐου 1971, στο οποίο σημείωνε ότι η Σχολή είναι μειονοτική, ότι δεν είναι ανώτερη και ότι εκπαιδεύει επαγγελματικά τους κληρικούς, ότι οι απόφοιτοι της υπηρετούν τη θητεία τους ως απλοί φαντάροι και όχι ως έφεδροι, όπως οι απόφοιτοι πανεπιστημίων, ότι τα πτυχία των αποφοίτων δεν είναι ισότιμα με αυτά των πανεπιστημίων.

Η Σχολή μας ιδρύθηκε το 1844 και συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι το 1971, οπότε το τμήμα θεολογίας τέθηκε εκτός λειτουργίας με εντολή του υπουργείου Εθνικής Παιδείας, αφού συμπεριλήφθηκε στο πλαίσιο του νόμου που εξεδόθη για το κλείσιμο των Ιδρυμάτων Ιδιωτικής Ανώτερης Εκπαίδευσης. Η επαναλειτουργία της Σχολής είναι πολύ σημαντική για την εκπαίδευση νέων στελεχών για το Πατριαρχείο μας.

Στο διάβα των 40 ετών έγιναν αναλύσεις επί αναλύσεων και τοποθετήσεις κυρίως Τούρκων πανεπιστημιακών, πολιτικών και δημοσιογράφων, μεταξύ των οποίων ήταν και πολλοί που ζήτησαν επαναλειτουργία της Σχολής με το σκεπτικό ότι έκλεισε κατά παράβαση της Λωζάννης, ότι το κλείσιμο της Σχολής είναι άδικο και παράτυπο και ότι σχετιζόταν με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του υπουργού Πολιτισμού Ερτουγρούλ Γκιουνάι στις 27 Ιουνίου 2009, ο οποίος είπε ότι η γενικότερη τάση δείχνει ότι θα επαναλειτουργήσει η Σχολή και ότι η Σχολή είχε κλείσει εξαιτίας του Κυπριακού.

Σήμερα είναι επιτακτική και αναγκαία η επαναλειτουργία της όσο ποτέ. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις συναντήσεις που είχε με εκπροσώπους των Αρχών έκανε συγκεκριμένες προτάσεις, αναμένοντας τη σχετική άδεια. Σ' αυτά αναφέρεται στο βιβλίο του ο συνάδελφος Άρης Αμπατζής, ο οποίος τοποθετείται με στοιχεία και αντικειμενικότητα στο πρόβλημα, σημειώνει τις γενικότερες εκπαιδευτικές απαιτήσεις της Ομογένειάς μας και καταλήγει τονίζοντας ότι ο χαρακτήρας της θεολογικής Σχολής, ως Σχολής Ορθοδόξων και όχι μόνο των Ελλήνων της Πόλης, στην περίπτωση αυτή ταιριάζει, σε επίπεδο μοντέλου τουλάχιστον, με τις υπό διαμόρφωση συνθήκες όσον αφορά τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Η υπό διαμόρφωση αυτή κατάσταση είναι κάτι που εμφανίστηκε περίπου στις αρχές της δεκαετίας 2000-2010 και ενδέχεται να διαμορφώσει νέες ανάγκες, ειδικά για το χώρο της ελληνικής εκπαίδευσης στην Πόλη.

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ,

Η Ελευθεροτυπία