ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΨΙΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΕΤΣΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

“Με τέτοιους φίλους δεν χρειάζεται εχθρούς”, λέγει το γνωστό γνωμικό.

Αυτό θυμήθηκα, όταν διάβασα το άρθρο του Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου, π. Γεωργίου Τσέτση, στην ιστοσελίδα Ecclesiaonline, που επιγράφεται “Μνήμη Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου”.

Στο άρθρο αυτό, ο π. Γεώργιος, προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Μέγας Αποστάτης της πίστης μας, Πατριάρχης Αθηναγόρας, είναι “προφηταπόστολος”, σύμφωνα με τον αστείο και κακόδοξο χαρακτηρισμό που έδωσε στον Πατριάρχη Αθηναγόρα ο αρχιοικουμενιστής Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας Αθηναγόρας (Κοκκινάκης).

Προσέξτε ότι, στο σύντομο αυτό απόσπασμα του άρθρου του π. Γεωργίου Τσέτση, ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου προσπαθεί να δώσει ορθόδοξο επίχρισμα: 

1.) Στον Οικουμενισμό και δη στον “λαϊκό Οικουμενισμό”, 

2.) Στην κακοδοξία της “διευρυμένης” και “διηρημένης” Εκκλησίας, και

3.) Στην εκκοσμίκευση της Εκκλησίας και στην μετατροπή Της σε εγκόσμιο και όχι σε Θεανθρώπινο οργανισμό, που στοχεύει στην λύση των όποιων προβλημάτων του ανθρώπου χωρίς όμως την προοπτική του Ουρανού.

Βεβαίως, ουδείς εκπλήττεται από τις θέσεις που διατυπώνει ο π. Γεώργιος Τσέτσης. 

Είναι τοις πάσι γνωστό ότι ο π. Γεώργιος είναι ένας από τους 10 πιο βαμμένους Οικουμενιστές εν ζωή. 

Γι’ αυτό συνιστά ανοησία μεγέθους να αναμένει κάποιος, από την γραφίδα του αιδεσιμολογιώτατου π. Γεωργίου, κάτι διαφορετικό εκτός από ατόφιο οικουμενιστικό-συγκρητιστικό θανατηφόρο δηλητήριο.

Προπαντός πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι, στο παρόν άρθρο του, ο π. Γεώργιος προσπαθεί να παρουσιάσει τον μεγάλο Αποστάτη της πίστης μας Αθηναγόρα, ως ένα οραματιστή και προφήτη των ημερών μας, που έβλεπε μακρυά, ως ένα νέο Μωϋσή, που οδηγούσε την Ορθοδοξία στην Γη της Επαγγελίας του 20ού αιώνα.

Τι άχαρη προσπάθεια Θεέ μου!

Όταν κάποιος σε αυτό στοχεύει τι διαφορετικό ή καλύτερο, από ότι έγραψε ο π. Γεώργιος Τσέτσης, θα μπορούσε να γράψει;