Β. ΚΑΖΙΑΚΟΥ, “ΠΕΡΙ ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑΣ”

 “ΠΕΡΙ ΕΘΕΛΟΘΡΗΣΚΕΙΑΣ”

Tου κ. Βαγγέλη Καζιάκου

=====

Υ. Γ. Ο Νεορθόδοξος κ. Χρήστος Γιανναράς αρέσκεται να απομονώνει την θρησκεία στις ειδωλολατρικές εκφράσεις της αντιπαραβάλλοντάς την ως στάση χειραγώγησης απέναντι στο Θείο, ενώ την εκκλησία ως άμεση σχέση με το Θείο.

Φυσικά αυτό είναι παραπλανητικό, καθώς η θρησκεία δεν εξαντλείται στην μαγική της έκφραση, δηλαδή χειραγώγηση, αλλά και ως σχέση πρωτίστως στον Χριστιανισμό αλλά και γενικότερα σε όλες τις θρησκείες.

Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, το ότι στον Χριστιανισμό η στάση στην μεταφυσική είναι η σχέση και όχι η χειραγώγηση, αυτό δεν αποκλείει να είναι θρησκεία, και δη η αληθινή θρησκευτικότητα. Άλλωστε πρόκειται περί εκ δεξιών πλάνης.

Αποτελεί λογικό άλμα του πλανεμένου πολύφθογγου ρήτορα που το θέτει στην προοπτική της ιδιότυπης κοινωνιολογίας του με μεταφυσικό άξονα υποστήριξης της προαναφερθείσας υποβόσκουσας κοινωνιολογίας του.

Το θρησκευτικό φαινόμενο είναι πολυμερές, εμπεριέχει την χειραγώγηση αλλά και την σχέση ως υγιή θρησκευτικότητα, μετά την Αποκάλυψη Του Αληθινού Θεού, Του Ιησού του Ναζωραίου και κουτοπόνηρα το αποκρύπτει.

Η πεμπτουσία της θρησκευτικότητος έγκειται ακριβώς στην μεταξύ του Απόλυτου και του Ανθρώπου σχέση και εξάρτηση, τα συστατικά στοιχεία της, η πίστη, η λατρεία, το ήθος, ακόμα και στην ειδωλολατρία όπως είναι η μαγεία η δεισιδαιμονία, είναι δευτερεύοντα αποτελέσματα, ανάλογα με την ιδιοπροσωπία του Θείου. Ακόμα μια φορά φαίνεται η πλασματικότητα και το ψευτοδίλημα της Νεορθοδοξίας. Όλα αυτά για να παγιωθεί ο ερωτισμός, πάντα για την θέωσή μας, φυσικά..........

Ο φιλόσοφος Αντισθένης έλεγε “αρχή Σοφίας ονομάτων επίσκεψις”.

Μία από τις ετυμολογικές προσεγγίσεις της λέξεως θρησκεία, αποτελεί η ακόλουθη:

Σύμφωνα με την γλωσσολογία η ρίζα θρησκ-μα την ρίζα θεραπ-, έχουν κοινή ιστορική συνύφανση.
Θρησκεία, ορίζεται ως θεραπεία, δηλαδή λατρεία.
Λατρεία ορίζεται η του Θείου υπουργεία.
Δηλαδή, εγώ ειμί υπό του Θείου έργον, βλ(ενέργεια). Η ενέργεια προϋποθέτει πομπό και δεκτή, μορφή σχέσης.

Σχέσις, από το αρχαίο σχω, έχω.

Η Σχέσις συμπεραίνεται ακόμα και ετυμολογικά μέσα στην λέξη θρησκεία.

Η Νεορθοδοξία είναι μια γελοία ρητορική, ενός εμμονικού ερωτομανή, πάντα με χριστιανικό πρόσημο, πολύ επικίνδυνη, ερμηνευομένη όμως την σωστή βάση, σκύβαλα αλαλάζοντα.

Ας συντονιστούμε λοιπόν με την υγιή θρησκευτικότητα, που πραγματώνεται, μέσα στην μυστηριακή και νηπτική ζωή της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, Του Κυρίου και Σωτήρος Ιησού Χριστού.

Για να τύχουμε μιας κάποιας μετανοίας και σωτηρίας. Μεταλαμβάνοντας τον Κλήρο των Αγίων, το φωτοειδές κάλλος Του Αγίου Τριαδικού Θεού, εν προσώπω Ιησού Χριστού.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, στην καθολική του επιστολή διαγράφει, την σταυροειδή, θρησκευτικότητα, την αληθινή σχέση μεταξύ του Θείου και του Ανθρώπου, λέγοντας “θρησκεία καθαρά και αμίαντος, αύτη εστι, επισκέπτεσθαι ορφανά και χήρας εν τη θλίψει αυτών, άσπιλον εαυτόν κρατείται από του κόσμου”.