ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι.Σ.Ι.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ  ΠΡΟΣ ΤΗΝ Ι.Σ.Ι.

Του θεολόγου κ. Ανδρεα Κυριακού

=====

Ο Σεβασμιώτατος Κυθήρων κ. Σεραφείμ, σε Επιστολή του προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφέρεται μεταξύ άλλων και στη Σύναξη του Κολυμβαρίου και την ευθύνη της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις αποφάσεις της. 

Όπως τονίζει, η αντιπροσωπεία της Ελλαδικής Εκκλησίας μετέβη στο Κολυμβάριο για «να κομίση τις Αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας για τα έξι θέματα και όχι να διαπραγματευθή επ’ αυτών. Ως γνωστόν η Απόφαση της Ι.Σ.Ι. ήταν  να χαρακτηριστούν οι ετερόδοξοι και αιρετικοί ως «χριστιανικές κοινότητες και ομολογίες». Άρα δικαιολογημένα και καθηκόντως ο Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ μιλά για «αλλοτρίωση των αποφάσεων της Ι.Σ.Ι. εν αγνοία αυτής». 

Από την άλλη διαπιστώνει «το σοβαρό έλλειμμα συνοδικότητος της Συνόδου της Κρήτης εκ της μη συμμετοχής απάντων των εν ενεργεία ορθοδόξων επισκόπων». Ασφαλέστατα ο Σεβασμιώτατος βαδίζει στη σωστή πορεία. Όλες αυτές οι αντισυνοδικές και αντορθόδοξες μεθοδεύσεις (24 επίσκοποι παρίστανται και ΕΝΑΣ Προκαθήμενος αποφασίζει) έγιναν σκοπίμως και προμελετημένα για να «περάσουν» οι οικουμενιστικές θέσεις, που εδώ και χρόνια διαμόρφωναν οι γνωστοί κύκλοι. 

Ασφαλώς συμφωνούμε με το Σεβασμιώτατο ότι η αλλοίωση της αποφάσεως της Ι.Σ.Ι. «έδωσε την εκκλησιαστικότητα, αναγνωρίζουσα ως Εκκλησίας τους Ρωμαιοκαθολικούς, τους Μαρωνίτας, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτας Αντιχαλκηδονίους, τους Μονοθελήτας καταδικασθέντας δια την χριστολογικήν των αίρεσιν από τας Γ΄ έως Στ΄ Οικουμενικάς Συνόδους, αλλά και εις την πανσπερμίαν των Προτεσταντών, οι οποίοι συμμετέχουν στο Π.Σ.Ε., όπερ εν τη πράξει λογίζεται ως άκρατος συγκρητισμός και οικουμενισμός (παναίρεσις)». 

Τέλος, ο Σεβασμιώτατος θέτει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, με τον πιο κάτω συμπεράσμα: «Εν πάσει περιπτώσει, όταν τους χαρακτηρίζομεν [όλους τους ανωτέρω αιρετικούς] ως Εκκλησίαν δεν τους αποκοιμίζομεν και δεν συντελούμεν εις τον εφησυχασμον των, καθώς τους αποκρύπτομεν την αλήθειαν, το φως τους Χριστού;» Αυτό ας το ακούσουν οι οικουμενιστες αγαπολόγοι με την πληθωρική, πλην όμως, κάλπικη τους αγάπη. Το τραγικό είναι ότι οι επισκόποι, ενώ είναι ηλίου φαεινότερον ότι παραβιάστηκαν σκαιότατα οι αποφάσεις της Ι.Σ.Ι., κάθονται, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αμέριμνοι, ενώ άλλοι, σαν το σεβασμιώτατο Αργολίδος κ. Νεκτάριο, εξανίστανται και εξάπτονται κατά παντός επισκόπου (κι όχι μόνο) που τόλμησε ν’ ασχοληθεί με τον αιρετικό οικουμενισμό!