ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Μήνυμα «της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου προς το απανταχού πλήρωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί τη 25ετία της εκλογής αυτού εις τον Πατριαρχικόν Θρόνον» κυκλοφόρησε την 22α Οκτωβρίου τρέχοντος έτους.  

Αναφέρει εκεί, μεταξύ άλλων πολλών, ο Παναγιότατος: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανέδειξε την συνοδικήν ταυτότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και είναι χρέος πάντων ημών, τόσον των συμμετασχόντων, όσον και των κωλυθέντων όπως παραστούν, η αποδοχή και η εφαρμογή των Αποφάσεων της Συνόδου». 

Με όλον το σέβας, είμαστε μεταξύ εκείνων που δεν συμφωνούν με τα ως άνω. Τεκμηριώνουμε τη διαφωνία μας αυτή στα πιο κάτω: 

α.) η Σύναξη του Κολυμβαρίου δεν συμπλέει με την περί συνοδικότητος παράδοση της Ορθοδοξίας. Από του αιώνος ουκ ηκούσθη να παραβιάζεται κατάφωρα η αρχή της ισότητος των επισκόπων και να αντικαθίσταται με το γνωστόν και κατεγνωσμένον 24 επίσκοποι παρίστανται κι ΕΝΑΣ, ο Προκαθήμενος, αποφασίζει. 

Σκεφθείτε τι έγινε με τους επισκόπους της εν Σερβία Εκκλησίας στο Κολυμβάριο. Από τους 24 επισκόπους, 17 αρνήθηκαν να δεχθούν και να υιοθετήσουν την αντορθόδοξη απόψη ότι οι αιρετικοί, στο όνομα μιας ψευδωνύμου καταλλαγής, απαλλάσονται και αναγορεύονται εις «ετερόδοξες Εκκλησίες». Παρά ταύτα η εν Σερβία Εκκλησία με απόφαση του Προκαθημένου της υιοθέτησε την ανωτέρω καινοτομία. Έχει δίκαιο ο μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Ειρηναίος όταν δηλώνει ότι οι Προκαθήμενοι, εν προκειμένω ενήργησαν ως συλλογικός τις Πάπας; 

Από την άλλη τι σημαίνει η δήλωση του Μακαριωτάτου Αλβανίας κ. Αναστασίου ότι στο Κολυμβάριο είχαμε «νέου τύπου σύνοδο»; Είναι όλ’ αυτά καταξίωση της συνοδικής ταυτότητος της Εκκλησίας ή προφανής και καταφανής απαξίωση; 

Όσον αφορά την αναφορά στους κωλυθέντας να παραστούν στο Κολυμβάριο μιλάμε για τέσσερις συνολικά Εκκλησίες. Απ’ αυτές η εν Βουλγαρία και εν Γεωργία Εκκλησίες δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ συμμετείχαν για λόγους Πίστεως. Δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να αναγνωρίσουν τους πάσης φύσεως αιρετικούς ως «ετερόδοξες Εκκλησίες». Από την άλλη είναι γνωστό τοις πάσι για ποιους λόγους οι Εκκλησίες Αντιοχείας και Ρωσίας απείχαν της Συνάξεως του Κολυμβαρίου. 

β.) Το πλέον προκλητικό και προσβλητικό της νοημοσύνης ημών είναι η αξίωση του Παναγιωτάτου για αποδοχή και εφαρμογή των αποφάσεων του Κολυμβαρίου. Δεν γνωρίζει, άραγε, ότι οι Αποφάσεις οιασδήποτε συνόδου δεν εφαρμόζονται αυτομάτη από το Ορθόδοξο πληρωμα; Αγνοεί ότι στην ιστορία της Εκκλησίας σύνοδοι πολυάνθρωπες απορρίφθηκαν από το πλήρωμα της Εκκλησίας, όπως λ.χ. η ληστρική της Εφέσου του 449 που υποστήριξε το Μονοφυσιτισμό, η της Ιερείας του 754 που υποστήριξε τους Εικονομάχους, η της Φερράρας-Φλωρεντίας που υπέταξε την Ορθοδοξία στον Παπισμό κ.ο.κ.; 

Τι υποστήριξε στα 1848 ο προκάτοχος του Οικουμενικός Πατριάρχης κι οι τρεις άλλοι Πατριάρχες της Ανατολής αναφορικά με  τον φύλακα της πίστεως; Αυτά δυστυχώς είναι τα γεγονότα και μας είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την πατριαρχική προτροπή ή το χειρότερο να συγκατανεύσωμεν σ΄αυτήν. Είναι αχρείαστη, επικίνδυνη και το μείζον αντίθετη με την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν». Οι Αποφάσεις του Κολυμβαρίου δεν υπήρξαν επόμεναι τοις αγίοις Πατράσιν.