ΕΓΕΝΗΘΗΝ ΩΣΕΙ ΣΚΕΥΟΣ ΑΠΟΛΩΛΟΣ (Ψαλμός λ´) - β´

ΕΓΕΝΗΘΗΝ ΩΣΕΙ ΣΚΕΥΟΣ ΑΠΟΛΩΛΟΣ

(Ψαλμός λ´) - β´

Της Χριστούφαντου

=====

 Ἐλέησόν με, Κύριε, ἡ θλῖψις μέ λυγίζει,

νυχθημερόν δακρυρροῶν καί ἡ καρδιά ραγίζει.

Ἀπ᾽ τόν θυμόν τόν δίκαιον πού ἔχεις πρός ἐμένα,

τά μάτια μου ἐθόλωσαν καί δείχνουν πονεμένα.

Ἀλλά κι αὐτή ἡ ὕπαρξις, σῶμα καί ἡ ψυχή μου,

κατήντησαν νά ἀρνηθοῦν τήν ἄθλιαν ζωήν μου.

Τά σπλάγχνα μου δέν δέχθηκαν νά λάβουν τήν τροφήν μου,

ἔκλεισε ἡ γαστέρα μου, χάνω καί τήν πνοήν μου.

 Κι αὐτό γιατί, ἀλλοίμονον, βίος κατηναλώθη,

εἰς πόνους καί εἰς στεναγμούς καί σ᾽ ἔχθρα πού ἡπλώθη.

Τά ἔτη μου διέβησαν μέσα στούς στεναγμούς μου,

ταλαίπωρος συμφύρομαι μέσα στούς ὀδυρμούς μου.

Λόγῳ πολλῶν στερήσεων ἡ ρώμη ἐκλονίσθη,

δύναμις πού διέθετα ὅλη ἐξηφανίσθη.

Ἀπ᾽ τούς ἁρμούς τους τά ὀστά σέ λίγο ἐξαρθροῦνται,

τά βήματά μου σύρω ᾽γω σέ τόπους π᾽ ἐρημοῦνται.

Σ᾽ ὅλους τούς ἐναντίους μου κατέστην χλευασμός τους,

μέ ὀνειδίζουν γείτονες, εἶμαι διασυρμός τους.

Φόβος, ἀποτροπιασμός εἶμαι γιά τούς γνωστούς μου

κι ἐκεῖνοι πού μέ συναντοῦν φεύγουν ἀπ᾽ τάς ὁδούς μου.

 Αὐτοί πού φίλοι ἔδειχναν τώρα μέ λησμονοῦνε,

ὡσάν νεκρόν καί ἄταφον μέ βλέπουν καί θωροῦνε.

Ὡς τό σπασμένο τό σταμνί οἱ πειρασμοί μέ κάμουν,

πού τό πετοῦν στό ὕπαιθρο, κατάρα, καί μέ θραύουν.

 Λές καί δέν ἔφθαναν αὐτά, σπείρουν κατηγορίες,

κυκλόθεν ὅσοι κατοικοῦν ράπτουν συκοφαντίες.

Συμβούλιον παράνομον, τό ἔχουν σχεδιάσει

καί ᾅδου τό ποτήριον μοῦ ἔχουν ἑτοιμάσει.