ΤΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

ΤΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

Της Χριστουφάντου

=====

Ζωγράφισε ἡ μοναξιά

δικό της καραβάκι

καί ἔρριξε τήν ἄγκυρα

σ᾽ ὄμορφο λιμανάκι.

Σάν καπετάνιο γύρεψε,

ἔψαχνε στά χαμένα, 

ἀπόκαμε καί ἔφυγε

σέ ἥσυχο λιμένα.

Στ᾽ ἀμπάρια του τ᾽ ἀσφαλιστά

ἀλήθειες κουβαλοῦσε,

ὁ καπετάνιος τρόμαξε

δέν τίς κατανοοῦσε.

Ὁ καπετάνιος ἔχασε,

κύματα ἀσημένια,

τῆς θάλασσας μηνύματα,

τά Χριστοκεντημένα.

Κι ἄν ὁ Χριστός ζωγράφισε,

ἐκεῖνος δέν θωροῦσε,

γιατί μέ νοῦ ἀνθρώπινο 

ὅλα τά ἐξηγοῦσε.

Καί ταξειδεύει μοναχός

μέσ᾽ τή στεριά χαμένος,

νά ἀνακαλύψῃ θησαυρό 

δέν εἶναι μαθημένος.

Δέν νοιώθει ἀπό θάλασσα

καί γλάρους στά κατάρτια,

δέν ἔτυχε ποτέ νά δῇ 

Χριστοῦ μαργαριτάρια.

Μῆτε κογχύλια σέ ἀκτή

καί βότσαλα σέ ἄμμο,

τ᾽ ἀπέραντο τῆς θάλασσας,

καί τήν «Καμμένη Βάτο».

Τό καραβάκι σιωπηλό

ἄλλο δέν ταξειδεύει,

μένει στήν ἄκρη τοῦ γιαλοῦ

γαλάζιο ἀγναντεύει.

Ἔχει κρυμμένα τά κλειδιά

τ᾽ ἀμπάρια προστατεύει,

τόν καπετάνιο δέν θά βρῇ, 

νά πῇ ὅσα πρεσβεύει.

Τό καραβάκι στέκεται

στό λιμανάκι μένει,

Χριστούλης μας τό εὐλογεῖ

κι ἐκεῖνο γαληνεύει.

Εὐλόγησε Χριστούλη μου

πρῶτα τόν καπετάνιο

και ἄν διαβαίνῃ μοναχός

 νά ᾽χει Ἐσένα Φάρο.