"ΛΑΪΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' - ΠΑΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

"ΛΑΪΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' - ΠΑΓΙΔΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Της Χριστουφάντου

=====

Ὁ ''Λαϊκός Οἰκουμενισμός'' εἶναι ἡ μέθοδος καί ἡ πρακτική, νά παρουσιαστοῦν στά μάτια τοῦ ἀκατήχητου καί ἀθεολόγητου κόσμου οἱ διαφορές μεταξύ Ὀρθοδοξίας, Παπισμοῦ, Μονοφυσιτισμοῦ καί Προτεσταντικῶν Ὁμολογιῶν ὡς ἱστορικές διαφορές, ὡς διαφορές δικαιοδοσίας, ὡς διαφορές ἐθίμων, ἤ ὡς διαφορετικές παραδόσεις, ἀλλά ὄχι ὡς θεολογικές ἤ ἐκκλησιολογικές διαφορές καί αἱρέσεις. Ἡ δέ ἕνωση νά προωθεῖται ἐκ παραλλήλου, ὄχι μόνο σέ ἐπίπεδο θρησκευτικῶν ἡγεσιῶν, ἀλλά στό ἐπίπεδο τοῦ λαοῦ, ὅπου ἐκεῖ σταδιακά καί μεθοδικά νά ἐπιβάλλεται ὡς ἕνα τετελεσμένο γεγονός, δηλαδή ντέ φάκτο ἀποδεκτό.

Ἀλλά καί μέσα ἀπό μία μεθοδευμένη διαχριστιανική συνεργασία σέ πρακτικούς τομεῖς, προωθεῖται ὁμαλά καί εὐκολώτερα ὁ «λαϊκός Οἰκουμενισμός». Οἱ Οἰκουμενιστές διατείνονται, ὅτι οἱ ποικίλες συμφορές (πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, ἐπιδημίες, πεῖνα, κοινωνική ἐξαθλίωση, κλπ.) καί τά ἐξ αὐτῶν ποικίλα σύγχρονα προβλήματα μποροῦν νά μᾶς ἑνώσουν σέ μία κοινή διαχριστιανική ἀντιμετώπιση. Ὅμως, ἀπό πλευρᾶς Ὀρθοδόξου, ἡ ἀπό κοινοῦ μέ τούς αἱρετικούς ἀντιμετώπισή τους παρουσιάζει πολλά μειονεκτήματα. Σέ μία ὑποτιθέμενη τέτοια κοινή προσπάθεια θά ἐπιχειροῦνται ἀσφαλῶς, σκόπιμα καί μεθοδευμένα, συμπροσευχές καί κοινές λατρευτικές συνάξεις, στίς ὁποῖες οἱ Ὀρθόδοξοι δέν θά πρέπει νά μετέχουν.

Στόν λαϊκό Οἰκουμενισμό παρατηρεῖται ὅλη ἡ παθολογία τῶν διαχριστιανικῶν διαλόγων, πού εἶναι ἔλλειψη Ὀρθόδοξης ὁμολογίας, ὑποκριτική ἀγάπη - ἀφοῦ δέν ἐφαρμόζεται ἐν ἀληθεία -, ἄμβλυνση τῶν Ὀρθοδόξων κριτηρίων καί πρακτικῶν, ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας, συμπροσευχές καί ἀνίερες διαχριστιανικές λατρευτικές συνάξεις. Μάλιστα, στόν λαϊκό Οἰκουμενισμό προωθεῖται  καί ἡ μυστηριακή διακοινωνία.

Οἱ Παπικοί, σάν πρότυπα λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ γιά κοινές διαχριστιανικές-οἰκουμενιστικές δραστηριότητες, προβάλλουν ἐκεῖνες πού ἤδη λαμβάνουν χώρα στίς ὑπάρχουσες παπικές οἰκουμενιστικές θρησκευτικές ''μοναστικές'' κοινότητες στό Bose τῆς Βόρειας Ἰταλίας καί στό Taizé τῆς Γαλλίας.

Μέ τόν «λαϊκό Οἰκουμενισμό» μεθοδεύεται καί προωθεῖται ἀπό τούς ''Ὀρθόδοξους'' Οἰκουμενιστές, ἡ σταδιακή ψυχολογική προετοιμασία τοῦ Ὀρθόδοξου λαοῦ, ὥστε σιγά-σιγά ἡ «ἕνωση» Ὀρθοδοξίας καί αἱρετικῶν νά ἀποβεῖ γεγονός γιά τόν λαό.

Οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀπαγορεύουν τίς συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς καί τήν συμμετοχή μας στά ἄκυρα "Μυστήριά" τους. Τό ''κοινό Ποτήριο'', στό ὁποῖο οἱ Οἰκουμενιστές ὁδηγοῦν τόν λαό,  προϋποθέτει κοινή πίστη, ἡ ὁποία δέν ὑπάρχει.

Μέσο γιά τήν προώθηση τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι καί οἱ ὑποτροφίες πού χορηγοῦνται ἀπό τούς Παπικούς σέ Ὀρθόδοξους φοιτητές γιά νά σπουδάσουν σέ Παπικά ἱδρύματα. Δυστυχῶς, πολλοί Ὀρθόδοξοι, κληρικοί καί θεολόγοι, ἀνταποκρίνονται θετικά σ᾽ αὐτές τίς Παπικές προσφορές καί ἐπιβοηθοῦν ἔτσι τά δόλια σχέδια τοῦ Βατικανοῦ γιά τήν ἤδη προωθουμένη οὐνιτοποίηση τῶν Ὀρθοδόξων.

Οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές, γιά νά δικαιολογηθοῦν στήν προβολή καί προώθηση τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προφασίζονται, προβάλλουν καί ἰσχυρίζονται, ὅτι σήμερα πρέπει ὁ Ὀρθόδοξος λαός, πού ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ ἕνα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, λόγω τῆς τηλεόρασης τοῦ Διαδικτύου κλπ. νά ἀποκτήσει ''οἰκουμενική συνείδηση'' καί νά εἶναι ἀνοιχτός σέ διάλογο μέ τούς ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους. Ταυτόχρονα, λένε ὅτι πρέπει ὁ λαός νά κατηχηθεῖ στό ὅτι τό Σχίσμα δέν ἔγινε δῆθεν μόνο λόγω δογματικῶν διαφορῶν, ἀλλά καί ἀπό ἀμοιβαία παρεξήγηση τῶν τοπικῶν ἐθίμων κάθε Ἐκκλησίας!

Ὁ Παπισμός θεωρεῖ, ὅτι μέ ὅλη αὐτή τήν δόλια μεθόδευση οἱ Ὀρθόδοξοι τελικά θά ἐξουνιτισθοῦν, ὅπως συνέβη μέ ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, πού ἔγιναν Οὐνῖτες.

Οἱ παρασυρόμενοι ἀπό τήν δολιότητα τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦν, ὅτι οἱ ''Ὀρθόδοξοι'' Οἰκουμενιστές, γιά νά ὑλοποιήσουν τούς στόχους τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν ἀθετήσει πλήρως τήν Πίστη καί τήν Ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθοδοξίας. Βεβαίως, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ ὅποιον παρασύρεται ἀπό τόν "λαϊκό Οἰκουμενισμό".