ΓΙΟΓΚΑ. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΠΟΙΟΝ;

ΓΙΟΓΚΑ. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ ΠΟΙΟΝ;

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Η σανσκριτική  λέξη γιόγκα άρχισε να γίνεται γνωστή στο Δυτικό κόσμο από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο Ινδός Σουάμι Βιβεκανάντα τη μετέφερε στην Αμερική. Σήμερα όλοι έχουν συνδέσει τις ινδουιστικές αυτές πρακτικές με τη γυμναστική και τη χαλάρωση. Τα κέντρα γιόγκα ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια. 

Είναι όμως η γιόγκα γυμναστική ή  κάτι έντελώς διαφορετικό; Οι ινδουιστές, οι πρώτοι διδάξαντες,την συνδέουν άμεσα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω. Μέσω της γιόγκα, έχουν την εντύπωση ότι θα σταματήσουν τη ροή της μετενσάρκωσης από το ένα σώμα στο άλλο, από άνθρωπο σε ζώο κτλ. και θα φτάσουν απ’ ευθείας στην ιδανική κατάσταση της θρησκείας τους, δηλαδή την ένωση της ψυχής με το απόλυτο Ένα, τον απρόσωπο θεό. Μάλιστα οι γιόγκι, οι δάσκαλοι της γιόγκα, δεν καίγονται σαν τους υπόλοιπους ινδουιστές όταν πεθάνου, αλλά θάβονται. 

Αυτή η αυτολύτρωση, που λανσάρουν οι μακράν της αληθείας ινδουιστές, δεν μας χρειάζεται διότι λυτρωθήκαμε, όχι με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά λόγω της αγάπης του Χριστού,που ανέβηκε για μας στο σταυρό. Όμως και ανάμεσά μας πολλοί επιδίδονται στη γιόγκα διότι είναι της μόδας, χωρίς να υποπτεύονται τι κρύβεται από πίσω της. Από τη μια δηλώνουν ορθόδοξοι χριστιανοί κι από την άλλη καταφεύγουν σε τέτοιες αντιχριστιανικές πρακτικές. 

- Μα εγώ κάνω γυμναστική, επιμένουν φορτικά. Αν ήταν σουηδική γυμναστική καμιά ένσταση. Αν ήταν ενόργανη γυμναστική καμιά αντίρρηση. Όποιος κινεί το σώμα του δεν κάνει κατ’ ανάγκην γυμναστική. Αυτός που σκάβει με τον κασμά δεν κάνει γυμναστική αλλά βγάζει το ψωμί του καλλιεργώντας τη γη.

Αυτός που κάνει το σταυρό του και ακολούθως εδαφιαίες μετάνοιες, κάνει γυμναστικές ασκήσεις ή εφαρμόζει τη χριστιανική πρακτική που λέει ότι το σώμα του προσεύχεται μαζί με την ψυχή και το σημείο του σταυρού φανερώνει την πίστη του στον Εσταυρωμένο; Άρα πίσω από τις μετάνοιες και τα σταυροκοπήματα υπάρχει η πίστη στον Τριαδικό Θεό. Έτσι πίσω από τη γιόγκα υπάρχει η εξωχριστιανική και αντιχριστιανική πίστη των ινδουιστών κι όχι ο,τιδήποτε άλλο. Αν δείτε κάποιον άνθρωπο να σταυροκοπιέται και να κάνει ακολούθως στρωτές μετάνοιες θα φανταστείτε πως είναι ινδουιστής που κάνει γυνμαστικές ασκήσεις από κάποια μακρυνή χώρα, ή ότι πρόκειται για χριστιανό που λατρεύει το Θεό με τον ορθόδοξο τρόπο;

Εκείνος που κάθεται ακίνητος σε σταθερή στάση, κατά τις επιταγές της  γιόγκα, και ψιθυρίζει συνεχώς την «ιερή» συλλάβη των ινδουιστών «ομ», είτε το παραδεχεται είτε όχι, την πίστη του είναι που προδίδει και ανοίγει, χωρίς να το αισθάνεται, την πόρτα στις δαιμονικές δυνάμεις. Μια ηλικιωμένη κυρία προσπαθούσε να φτιάξει καφέ. Όμως, χωρίς να το προσέξει, αντί για καφέ έβαλε στο μπρίκι ποντικοφάρμακο. Όταν ήπιε τον «καφέ» έπεσε κάτω ξερή. Σημασία έχει το τι έκανε. Όχι το τι νόμιζε πως έκανε. Με απλά λόγια όποιος ασχολείται με τα δαιμονικά αυτά τερτίπια κινδυνεύει να χάσει την ψυχή του. Όχι να βρει την υγεία του. Χρειάζονται «ώτα δεδοκιμασμένα καθ’ έξιν προς διάκρισιν αγαθού και πονηρού» (Εβρ. ε΄14).