Η ΓΛΥΚΟΛΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΓΛΥΚΟΛΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Της Χριστουφάντου

=====

Τά χρώματα τοῦ δειλινοῦ

ὕφαναν τήν ἀλήθεια,

στό γέμισμα τοῦ φεγγαριοῦ

κέντησαν μέ στολίδια.

Τ᾽ ἀστέρια τήν ζωγράφισαν,

τόν οὐρανό στολίσαν

κι ὅλα τά νυχτολούλουδα

τήν εἶδαν καί ἀνθίσαν.

Ἕνα πουλάκι τῆς νυχτιᾶς

σ᾽ ἕνα χρυσό κλαδάκι,

ἐκεῖνο σάν τήν ἄκουσε

ἔπλεξε τραγουδάκι.

 Κι ἔφυγε γιά τό σπίτι σου,

πετᾷ στά ξένα μέρη,

μέσ᾽ τά μικρά του τά φτερά

ἀλήθεια νά σοῦ φέρῃ.

 Βρίσκει τό παραθύρι σου

κλειστό, ἀσφαλισμένο

κι ἀνοιγοκλείνει τά φτερά

στέκεται λυπημένο.

Γλυκολαλεῖ στή σιγαλιά

ἀλήθεια πού ματώνει,

κι ὅταν ροδίζῃ ἡ αὐγή

φεύγει καί ἀνυψώνει.

Ἁπλώνει τώρα τά φτερά,

γυρίζει στήν φωλιά του

καί δέν πετάει ἄλλο πιά,

μένει στήν μοναξιά του.

 Νυχθημερόν δοξολογεῖ

καί εἰς τόν Πλάστη ψάλλει

ἀλήθεια τήν μονάκριβη,

πού δέν τήν νοιώθουν ἄλλοι.