ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΞΑ

ΣΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΞΑ 

Της Χριστούφαντου

=====

Ποιός ἄνεμος μᾶς ἔφερε δρόσον ἀπό τόν θρῦλο

καί ποιά πνοή μᾶς ἄναψε τῆς Ἱστορίας ζῆλο;

Πανέλληνες κατήρτισαν λαμπρόν πολιτισμό τους,

Μινωϊκό, Κυκλαδικό καί δή Ἑλληνικό τους. 

Οἱ Ἴωνες καί Αἰολεῖς φθάνουν ἀπό τούς πρώτους,

οἱ Δωριεῖς δημιουργοῦν εἰς πνεῦμα ἰδικόν τους. 

Ὡς πνεύματα ἀνήσυχα ἀνοίγουν βήματά τους,

ἀναζητοῦν στή θάλασσα τόν πόθο τῆς καρδιᾶς τους.

Στῆς Μικρασίας τίς ἀκτές, στῆς Κύπρου ἐλαιῶνες,

πρίν ἀπό μᾶς, πόσο θαρρεῖς; Τριάντα τρεῖς αἰῶνες!

Τί θαυμαστός ἀποικισμός, πολιτισμό σκορπίζει,

ὅμως παρά τήν δόξα του, νόστον ἀναρριπίζει.

Ὁ Ὁδυσσέας νοσταλγεῖ πόλον, τερπνή Ἰθάκη,

''καπνόν τόν ἀναθρῴσκοντα'' νά δῇ κι ἄς ἀποθάνῃ.

Πόλεις ὡς κράτη ὀχυρές, κοινή φέρουν τήν ρίζα,

μά ἔρχονται καί οἱ στιγμές πού πνίγουν τήν ἐλπίδα.

Καί πάλιν πρός τό ἄγνωστο, τώρα Δελφοί ὁρίζουν,

λάβετε πῦρ τό "ἱερόν", ἑστίες νά φωτίζουν.

Πνεῦμα καί φῶς ἑλληνικόν σέ Πόντο, Μασσαλία,

στό δέλτα Νείλου ποταμοῦ, Κυρήνη, Σικελία.

Στῆς Ἰωνίας τήν καρδιά οἱ μοῦσες στεφανώνουν,

φιλοσοφία, ποίησι, ρυθμό καταξιώνουν.

Μνημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ τούς Ἕλληνες ὑμνοῦνε,

πάντες οἱ γύρω οἱ λαοί, Ὅμηρο ραψῳδοῦνε.

Φτεροκοποῦν ἐνιαυτοί, μνήμη τῆς ἱστορίας,

στό βάθος ἀχνοφαίνεται τέκνον Μακεδονίας.

Ἀριστοτέλη μαθητής, στοῦ Βουκεφάλα τ᾽ ἄτι,

ἔφθασ᾽ ὁ μέγας Βασιλιᾶς σ᾽ ὅλης τῆς γῆς τά πλάτη.

Ἀλέξανδρος τό ὄνομα, σχέδιον τῆς Προνοίας,

ἐξάπλωσε Ἑλληνισμόν ἕως καί τάς Ἰνδίας.

Ὁ Μακεδονών ὁ Ἕλληνας, κατακτητής μεγάλος,

τέτοιος σπουδαῖος στρατηγός στόν κόσμο δέν εἶν᾽ ἄλλος.

Ἡ μνήμη ἀναπαύεται σ᾽ ἀπάνεμο λιμένα,

ὁ μπάτης ὅμως ἔφερε τήν δίψα γιά τόν ΕΝΑ!

Ἐκεῖνον πού ποθούσανε δίχως νά Τόν γνωρίζουν,

ἀναζητοῦν γιά νά Τόν βροῦν νά Τόν καλωσορίσουν.

Αἰσχύλος μέγας τραγικός, πατήρ τῆς τραγῳδίας,

ἐντός τῆς Τριλογίας του προλέγει τῆς Θυσίας.

Οἱ Εὐρυπίδης, Σοφοκλῆς στά δράματά τους πλέκουν

δόξα πατρίδος καί θεῶν, ἐκεῖ τήν καταθέτουν.

Σωκράτης, Πλάτων καί σοφοί εἰς τίς φιλοσοφίες,

νεῦσιν Θεοῦ ἐδέχθησαν κι ἔδωκαν ἀγγελίες.

Μά κι ἄν καταδικάστηκαν μέ κώνειο νά φύγουν,

βοήθησαν τούς συνετούς πλάνην νά ἀποφύγουν.

Μεγάλες διάβηκαν μορφές πού τράνωσαν τήν γνῶσι,

μέ δέος προετοίμαζαν τήν ''λύτρωσι δεσμώτη''. 

Αἰῶνες τρεῖς ἐπέρασαν ζόφος στήν ὅλη χώρα,

πλήρωμα χρόνου ἔφθασε, Χάρι διψοῦνε τώρα.

Καί νῦν στιγμή ἡ ἱερά ἐν μέσαις ταῖς Ἀθήναις,

ἐν τῷ ἀγνώστῳ τῷ θεῷ ἀνθίζουν οἱ ἐλπίδες. 

῾Υπόπτερος κατέφθασε Παῦλος καί θά κηρύξῃ

τόν μόνο ἀληθῆ Θεό καί ἔθνη θά φωτίσῃ.

Εἶδαν ὅσοι ἐδέχθησαν ''σπερματικόν τόν λόγον'', 

νά ἐνσαρκοῦται ἀληθῶς  Θεοῦ Υἱός καί Λόγος! 

Δέν εἶναι πιά ὁ ἄγνωστος πού γύρευαν στό σκότος,

εἶν᾽ ὁ Τριαδικός Θεός, Χριστός ὁ Ζωηφόρος.

Πολιτισμό, λόγους σοφῶν, ἄς μή περιφρονοῦμε,

ἔτσι Θεός προνόησε, γιά νά προηγηθοῦνε.

Τῶν πάντων ὁ Ὑπέρτατος, πού σύγκρισι δέν ἔχει,  

εἶναι ὁ Ὕψιστος Θεός, τό πᾶν ἔχει προβλέψει.

Οὐσία ἀκατάληπτος, ἀσύλληπτος σοφία,

οἱ ἄκτιστες ἐνέργειες, μέθεξι, κοινωνία.

Σ᾽ Ἐκεῖνον δόξα καί τιμή, πίστις μά καί θυσία, 

τήρησις θείων ἐντολῶν, μετάνοια ἁγία.  

Πᾶντες σέ τούτη δῶ τήν γῆ ἐνοικοκατοικοῦμε,

στήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ, εἴθε ἐκεῖ νά ζοῦμε.

Ὦ ἄνθρωπε, τί ἐρευνᾷς, νά βρῇς εὐδαιμονία;

Μόν᾽ ὁ Χριστός, Υἱός Θεοῦ, εἶναι ἡ Σωτηρία.