ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του θεoλόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Πρώτη Κυριακή των Νηστειών και η Εκκλησία γιορτάζει το θρίαμβο της ορθοδόξου πίστεως, έναντι των αιρέσεων. 

Στα 842 μετά το θάνατο του εικονομάχου βασιλέως Θεοφίλου, η χήρα του Θεοδώρα του και ο ανήλικος γιος του Μιχαήλ ανεστήλωσαν τις άγιες εικόνες, δίνοντας οριστικό τέλος στην εικονομαχική έριδα, που ξεκίνησε από την εποχή του Λέοντος β΄ του Ισαύρου στα 726. Οι εικονομάχοι ουσιαστικά, με πρόσχημα τις άγιες εικόνες, δεν δέχονταν την θεία ενανθρώπηση, ούτε ότι η ύλη εξαγιάζεται. Το αντιχριστιανικό σχήμα πνεύμα=καλό, ύλη=κακή κατέτρυχε τους πιστούς εκείνης της περιόδου. 

Όλη η θεολόγια της Εκκλησίας συμπυκνώνεται στη φράση του ιερού Δαμασκηνού που, απαντώντας στις αιτιάσεις των εικονομάχων, έλεγε: «δεν προσκυνώ την ύλη, αλλά αυτόν που έγινε για χάρη μου υλικός». Όμως και σήμερα υπάρχουν αιρετικοί εικονομάχοι. Ποίοι είναι αυτοί; Οι ποικιλώνυμοι Προτεστάντες, όλων των αποχρώσεων και οι αυτοαποκαλούμενοι Μύρτυρες του Ιεχωβά. Εικονομάχοι και μάλιστα ακραίοι είναι και οι οπαδοί του ψευδοπροφήτη Μωάμεθ, που δεν δέχονται καμιά απεικόνιση. 

Άς μη μας διαφεύγει καθόλου ότι η Εκκλησία την Κυριακή αυτή γιορτάζει το θρίαμβο της έναντι των πάσης φύσεως αιρετικών. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντοτε αιρετικοί. Δεν πρόκειται να αρχοληθούμε με τις αρχαίες αιρέσεις, επειδή τις αναθεματίζουμε μαζί με την Εκκλησία. Οι αιρέσεις που σήμερα αποτελούν κίνδυνο για τους χριστιανούς είναι η Παπική αίρεση, που με χίλιους τρόπους προσπαθεί να καταστρέψει την Εκκλησία του Χριστού. Και τι δεν μηχανεύεται! 

Από τη μια με την Ουνία, δηλαδή τους Παπικούς που είναι μασκαρεμένοι «ορθόδοξοι» και φέρουν το παραπλανητικό όνομα «Ελληνοκαθολικοί» ζητά να ξεγελάσει τους απλοϊκούς. Από την άλλη με το λεγόμενο λαϊκό οικουμενισμό, τις συμπροσευχές, τις λεγόμενες «κοινες ποιμαντικές παραστάσεις», τα συνέδρια κ.τ.ο. αποπειράται, χωρίς ανάπαυλα, να μας κάνει να ξεχάσουμε τις αβυσσαλέες διαφορές μεταζύ Εκκλησίας και αίρεσης και να πιστέψουμε στο τέλος πως «όλοι το ίδιο είμαστε», πως δεν μας χωρίζει τίποτε. Τι να πεί κανείς για την πανσπερμία των Προτεσταντών, που δεν έχουν πλέον καμιά οργανική σχέση με τον κλασσικό Προτεσταντισμό του 16ου αιώνος που ξέραμε. Έχουν ήδη απεμπολήσει την Αγία Γραφή, έχουν προσεταιριστεί εν πολλοίς το εξωχριστιανικό κίνημα του φεμινισμού, και άλλα μη χριστιανικά κινήματα, έχουν πάθει πλήρη αποχρωματισμό. Παράδειγμα περίτρανο η πλήρης κατάπτωση του χρεωκοπημένου Αγγλικανισμού με τις γνωστές του «επιδόσεις» σε όλα τα θέματα. Αναφέρω ενδεικτικά τη «χειροτονία» γυναικών-επισκόπων, την άρνηση βασικών στοιχείων της χριστιανικής πίστεως, όπως λ.χ. η ανάσταση του Χριστού. 

Φυσικά δεν μας διαφεύγει η προτεστανικής προελεύσεως παναίρεση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά». Τέλος ας μη λησμονούμε τις αρχαίες αιρέσεις δηλαδή τους οπαδούς του Μονοφυσιτισμού, με άλλα λόγια τους Κόπτες, τους Ιακωβίτες της Συρίας, τους Αρμενίους, τους Αιθίοπες και τους Ινδούς του Μαλαμπάρ (περιοχής των Ινδιών). Ακόμη υπάρχουν και απομεινάρια της αρχαίας αίρεσεως του Νεστοριανισμού. Κυριακή της Ορθοδοξίας. 

Ας μη δώσουμε «τα άγια τοις κυσί». Ας φρουρήσουμε την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν» (Ιούδα 3) που σώζει τον άνθρωπο. «Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος»!