ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ - Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ

ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ - Η ΜΗΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΩΣ ΥΠΕΥΘΥΝΗ

Της Χριστούφαντου

===== 

Περί τῶν ἀμβλώσεων ἤ ἄλλως τῶν ἐκτρώσεων, καί ἐπί τό κομψώτερον, διά νά ἁπαλύνεται-συγκαλύπτεται ἡ ὠμή πραγματικότης τοῦ ἐγκλήματος, περί τῆς «τεχνητῆς διακοπῆς τῆς κυήσεως, ἤ τῆς ἀνεπιθυμήτου ἐγκυμοσύνης», πρέπει νά γνωρίζουμε πώς ὁ ἀριθμός τους μόνο εἰς τήν Πατρίδα μας ἔφθασε καί ξεπέρασε τόν ἀστρονομικό διά τόν πληθυσμόν τῆς Ἑλλάδος ἀριθμό τῶν 400.000 ἐτησίως. Καί στό ἔγκλημα αὐτό διεκδικοῦμε, τηρουμένης τῆς πληθυσμιακῆς ἀναλογίας, παγκόσμια πρωτιά.

Δέν ἐξαντλεῖ ὅμως δυστυχῶς τό παραπάνω ρεκόρ ὁλόκληρη τήν πικρή ἀλήθεια περί τῶν ἐκτρώσεων στήν Ἑλλάδα, στήν χώρα ὅπου ἡ πραγματικότης, λόγῳ οἰκονομικῶν συμφερόντων καί ὄχι μόνον, καλύπτεται καί θάπτεται ἀπό τήν φρίκη τοῦ ἐπισήμου κρατικοῦ ψεύδους.

Ὁ κυρίως ὅμως ὑπεύθυνος εἶναι ἡ μητέρα. Καί συνήθως «ἱεροκρυφίως» ἀποκρύπτεται ἡ ἀλήθεια ἐν συνεννοήσει πάντοτε μητέρας καί ἰατροῦ. Κατόπιν ἐντολῆς τῆς φόνισσας μητέρας, ὁ ἰατρός, μέ δέλεαρ τό ἀφορολόγητο ἁδρό χρῆμα, ἀναλαμβάνει χρέος ἐκτελεστή τοῦ ἐμβρύου-ἀνθρώπου. 

Οὐδείς λοιπόν γνωρίζει τόν ἀκριβῆ αὐτοῦ τοῦ ἐγκλήματος ἀριθμόν παρά μόνον ὁ Θεός πού τίς οἶδεν γιά πόσο ἀκόμη, ἕνεκα τῆς ἀνεκφράστου ἀγάπης καί μακροθυμίας Του θά συγκρατεῖ τήν δικαίαν ὀργήν Του καί θά ἀνέχεται αὐτό τό ἔγκλημα, δηλαδή νά διαμελίζεται ἀνυπερασπίστως τό πλάσμα Του.

Εἰς τά μαιευτήρια ὅπου σήμερα διαπράττονται αὐτές οἱ ἀνθρωποκτονίες, μᾶλλον ἑκατόμβες, τό ὀλιγώτερον θά πρέπει νά ὑπάρχουν πινακίδες πού νά ἔχουν χαραγμένη τήν φράση: «Ἐδῶ σφαγεῖα ἀνυπερασπίστων παιδιῶν μέ ἐντολή τῆς σφαγῆς τους ἀπό τήν ἴδια τους τήν μητέρα»! 

Ἄν μποροῦσαν νά μιλήσουν τά σφαγιασθέντα ἔμβρυα, θά ἀπευθύνοντο πρῶτα εἰς τήν μητέρα τους καί θά ἔλεγαν «Μητέρα, γιατί μέ σκότωσες;» 

Καί διερωτώμεθα, πῶς μία μάνα, στά μάτια τῶν παιδιῶν πού ἐκράτησε, δέν βλέπει τά μάτια τῶν παιδιῶν πού διά τῶν ἀμβλώσεων ἐφόνευσε; Πῶς συμβαίνει νά ἀγκαλιάζει καί νά χαίρεται ἀπό τήν μία τά ὑπάρχοντα παιδιά της καί ἀπό τήν ἄλλη νά ἀμνημονεῖ καί νά ἐφησυχάζει μέ τά ''πεταμένα'' καί φονευθέντα; 

Δέν θά εἴμεθα δέ ἐκτός θεολογικῆς, λειτουργικῆς καί προσευχητικῆς πραγματικότητος, ἐάν κλῆρος καί λαός, κυρίως δέ τό Μοναχικόν μας Τάγμα, ταυτοχρόνως καί μαζί μέ τό «Κύριε ἐλέησον», ἔψαλλε «ἀπό φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός» τήν δέησιν σέ δοξολογικήν ἀναφοράν «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ Σου, Κύριε, δόξα Σοι»!