Ο ΓΕΡΟ-ΕΝΩΧ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Ο ΓΕΡΟ-ΕΝΩΧ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Αγιορείτικες Μνήμες”, για τον ενάρετο Ρουμάνο Γέροντα Ενώχ τον Αγιορείτη:

“Δεν έλεγε πολλά, αλλά στα λίγα λόγια του διέκρινες τη σοφία του Θεού. Όπως κι άλλοι ρουμάνοι μοναχοί που είχαν «κανόνα», αντί για την «ευχή», να απαγγέλλουν σιγοψιθυρίζοντας όλο το Ψαλτήρι καθημερινά -κάποιοι το είχαν αποστηθίσει- συνήθιζε να το διαβάζει στη σλαβονική μετάφραση, που επικρατούσε στη Ρουμανία μέχρι τον 19ο αιώνα. Όταν τον ρώτησε ο ίδιος ηγούμενος: «Γιατί, στα σλαβονικά, κι όχι στα ρουμανικά; Κι αυτό μετάφραση είναι. Στα σλαβονικά μεταφράστηκε από τα ελληνικά κι εκεί από το εβραϊκό πρωτότυπο», απάντησε: «Μπρε, αυτός που το μετέφρασε στα σλαβονικά ήταν άγιος. Ο ρουμάνος μεταφραστής ήταν άγιος;» Με το Άγιο Πνεύμα που είχε μέσα του, ήταν σε θέση να διακρίνει την πνευματικότητα των μεταφραστών, αν αποδίδουν σωστά τον ένθεο λόγο, αν καταστρέφουν ή όχι τα κεκρυμμένα για τους πολλούς νοήματα. (Μια άλλη οπτική στο πρόβλημα της «λειτουργικής μεταρρύθμισης».)

Συνειδητοποιούν, άραγε, τη σημασία των λόγων του Γέροντα Ενώχ του Αγιορείτη οι οπαδοί της Νεοβαρλααμικής “λειτουργικής αναγέννησης”;

Δυστυχώς! Εκεί που νομίζαμε ότι ο καρκίνος του Νεοβαρλααμισμού βρισκόταν σε ύφεση ξαφνικά έδειξε απειλητικά τα δόντια του και οι “επικίνδυνες αυτές γελοιότητες” -όπως ευστοχότατα τις χαρακτήρισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης (Ζηζιούλας) έκαναν αισθητή την εμφάνισή τους. 

Ουδείς εξεπλάγη κατά βάθος για το ατόπημα του Καθηγητή του πανεπιστημίου Fordham κ. Δημακόπουλου που μίλησε επαινετικά για τον Νεοβαρλααμισμό και για την μεταπατερική θεολογία, επειδή ο εκπροτεσταντισμός της θεολογικής σκέψης πολλών ακαδημαικών θεολόγων και ποιμένων της Εκκλησίας μας είναι ορατός διά γυμνού οφθαλμού. 

Τις τελευταίες δεκαετίες έγιναν πολλά και σημαντικά βήματα, για να αντιστραφεί το απογοητευτικό κλίμα που επικρατεί, όπως είναι λ.χ. η μεταφύτευση του Αγιορειτικού μοναχισμού στην Αμερικανική ήπειρο από τον Γέροντα Εφραίμ. Πρόσφατα μάλιστα έκαναν την εμφάνισή τους κάποιες παρόμοιες προσπάθειες από άλλους Γέροντες που ίδρυσαν ή στελέχωσαν Μονές. Συστάθηκε, επίσης, από τον Αρχιδιάκονο Παντελεήμονα πολύ αξιόλογη Βυζαντινή χορωδία με προτροπή του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου, κτλ.. 

Αν δεν θέλουμε, όμως, να κοροιδεύουμε τον εαυτό μας βρισκόμαστε μακριά από την αποβολή όλων των οθνείων επιδράσεων στην Εκκλησία μας. 

Είναι φανερόν ότι “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή” και εις αυτό ας περιορίσουμε τον ορίζοντα των προσδοκιών και των αγώνων μας. 

Συνήθιζε να λέγει στους Κυπρίους προσκυνητές ο Όσιος Παίσιος ο Αγιορείτης: Για να ελευθερωθεί η Κύπρος πρέπει “να ιδρυθούν πνευματικές βάσεις” - εννοούσε μοναστήρια - και εκφραζόταν πάντοτε με τη μεγαλύτερη αγάπη για το προπύργιο της Κυπριακής Ορθοδοξίας την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου.

Αν αυτό είναι αλήθεια για την Εκκλησία της Κύπρου δεν είναι αλήθεια για την Εκκλησία της Αμερικής;

Μακάρι ο Θεός να στερεώσει τα μοναστήρια του Γέροντα Εφραίμ και όλα τα άλλα μοναστήρια που υπάρχουν στην Εκκλησία μας και μακάρι να αυξηθούν σε κάθε γωνιά της Αμερικανικής ηπείρου και να γίνουν λιμάνια ελπίδας για τους πιστούς και πόλος έλξεως στην Ορθοδοξία για τους Αμερικανούς συμπολίτες μας.