Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ

Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

=====

Τα θέατρα και από τις δύο πλευρές, δηλ. των δωρητών και των δωροληπτών, νομοτελειακώς σταματούν μπροστά στο χείλος του ανοικτού τάφου ή στον αποτεφρωτήρα για εκείνους που φοβούνται το χώμα ή ανοήτως πιστεύουν ότι η στάχτη θα εμποδίσει την κοινήν ανάστασιν. 

Επειδή όμως, όντως για τους πλουσίους τα πράγματα είναι δύσκολα και ακόμα περισσότερο γίνονται τραγικά για εκείνους που αντί να ορθοτομούν και μάλιστα ριζικά και στον κοινωνικό τομέα, αυτοί συμβιβάζονται με το κατεστημένο και προσκυνούν τον Λεβιάθαν του Μαμωνά, ας ανάψουμε τον σπινθήρα της ελπίδος δια της φράσεως του Ιησού: “Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί, παρά δε Θεώ, πάντα δυνατά εστί”. Το λοιπόν δεν σώζει παρά η έμπρακτη μετάνοια και η απέκδυσις της χρυσοφόρου για τους μέν, κλεπταποδόχου ζωής για τους δε. 

Είθε οι άμβωνες των Εκκλησιών να “ξαραχνιάσουν” και εξ αυτών να διασαλπίζονται οι αλήθειες περί του πλούτου ως “ασφαλής οδού” προς την κόλαση. Τώρα μάλιστα που δια του συστήματος προς εντροπήν της κοινωνίας μας και κολαφισμόν την Εκκλησίας μας, οι πτωχοί καθίστανται πτωχότεροι, οι δε πλούσιοι αναδεικνύονται πλουσιότεροι.