ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Οι σχισματικοί -που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι- έχουν αποδυθεί σε σκαιές επιθέσεις εναντίον όσων θεωρούν Οικουμενιστές και “σιγανταροοικουμενιστές”.

Στους “σιγαντατοοικουμενιστές” -όπως τους αποκαλούν- συμπεριλαμβάνουν τους π. Θεόδωρο Ζήση, π. Γεώργιο Μεταλληνό, π. Εφραίμ της Αριζόνας, ακόμη και τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και πάντα εχθρό και πολέμιο!

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή από αυτούς όσο και από τους Εσφιγμενίτες επειδή πρόκειται για σχισματικούς που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι.

Θα αναφέρω ένα προσωπικό περιστατικό για να αντιληφθούμε όλοι τη σοβαρότητα του θέματος.

Εδώ στην Αστόρια έχουμε μια Ρωσική εκκλησία -της Αγίας Τριάδας- στην οποία τελούνται οι ακολουθίες στα Ρωσικά.

Μέχρις εδώ φυσικά ουδέν το επιλήψιμο.

Χωρίς να έχω υπόψη μου το πρόβλημα που υφίσταται με αυτούς -νόμιζα ότι πρόκειται για κοινότητα που υπάγεται στην OCA- πήγα να εκκλησιαστώ μια Κυριακή εκεί. (Αν θυμάμαι καλά ήταν η τελευταία Κυριακή του Απριλίου). Στο ναό είδα πολύ κόσμο στο ναό και συγκινήθηκα από το ασκητικό φρόνημα των Ρώσων ομόδοξων αδελφών μας, οι οποίοι συμμετέχουν όρθιοι για πολλή ώρα στις Ακολουθίες χωρίς να ακουμπούν σε καθίσματα.

Οταν ήρθε η ώρα στάθηκα στη γραμμή να κοινωνήσω και όταν έφτασα στο Δισκοπότηρο ο ιερέας με ρώτησε αν εξομολογούμαι στους ιερείς του ναού. Του απάντησα αρνητικά και τότε επέμενε να του δώσω το όνομα του εξομολόγου μου πράγμα που έκανα, αλλά δεν τον γνώριζε. Δεν παραξενεύτηκα επειδή πρόκειται για ευλαβή μεν αλλά όχι ευρέως γνωστό κληρικό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έβαλα κακό λογισμό. Θεώρησα απλά ότι ο ιερέας ήταν πολύ ευαίσθητος σε θέματα πίστεως και δεν ήθελε να δίδει τη Θεία Κοινωνία σε πιστούς που δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. 

Αφού, λοιπόν, δεν γνώριζε τον εξομολόγο μου, για να τον καθησυχάσω και για να τον βοηθήσω να αντιληφθεί ότι προσέρχομαι στο μυστήριο της εξομολογήσεως, του ανέφερα ότι ορισμένους μήνες νωρίτερα εξομολογήθηκα στον Αγιο Νεκτάριο -ανδρώο μοναστήρι του Γέροντα Εφραίμ- με τη βεβαιότητα ότι ήταν αδύνατο να αγνοούσε τον Γέροντα Εφραίμ. Αυτό ήταν! Μόλις άκουσε το όνομα του Γέροντα Εφραίμ μου είπε ότι δεν θα με κοινωνήσει. Παραξενεμένος περίμενα στο τέλος για να συζητήσω το θέμα μαζί του επειδή ακόμη δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι συμβαίνει. Μου εξήγησε, λοιπόν, ότι θεωρεί (άκουσον! άκουσον!) τον Γέροντα Εφραίμ οικουμενιστή -εδώ γελούν και οι κότες- και ότι δεν έχει κοινωνία μαζί του. Ούτε με την OCA ή με το Πατριαρχείο της Μόσχας. 

Μόνον με την Αγία Μαρκέλα σκόπευαν -μιλούμε για την τότε εποχή- να αποκτήσουν κοινωνία.

Η Αγία Μαρκέλα είναι το προπύργιο των σχισματικών Παλαιοημερολογιτών στην Αστόρια -και αλλού- στην Αμερική, και έχει κοινωνία με τους σχισματικούς του Κιούση, που θεωρούν άκυρα τα μυστήρια της Εκκλησίας!!! (Ακου βλασφημία!).

Επομένως ας προσέξει η ηγεσία του αντιοικουμενιστικού αγώνα με ποιους έχει νταλαβέρια. 

Δεν είναι αρκετό κάποιος να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο εξαιτίας των οικουμενιστικών του ακροβασιών για να γίνει σύμμαχός μας.

Ούτε με τους Εσφιγμενίτες πρέπει να έχουμε να κάνουμε το παραμικρό, ούτε με τους λεγόμενους “ενισταμένους”, ούτε βεβαίως με τους σχισματικούς που αυτοαποκαλούνται αποτειχισμένοι.

Ολοι οι πιο πάνω είναι παντελώς αφερέγγυοι στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και προκαλούν μεγάλη ζημιά. 

Ο αγώνας πρέπει να μείνει σταθερά προσηλωμένος μέσα στις συντεταγμένες που μας καθόρισαν οι Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς και Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, οι οποίοι με τη διδασκαλία τους εκφράζουν την εν γένει Παράδοση της Εκκλησίας, ότι ο αγώνας μας είναι εναντίον των δύο άκρων, ήτοι του Οικουμενισμού και των σχισμάτων.

Αλίμονον αν διαπράξουμε την γκάφα να δώσουμε στους Οικουμενιστές το δικαίωμα να μας παρουσιάσουν ως σχισματικούς.

Είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι ο κ. Νίκος Σωτηρόπουλος και ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας είναι "σιγανταροοικουμενιστές". Ο κ. Σωτηρόπουλος είπε στους σχισματικούς, που αυτοαποκαλούνται "αποτειχισμένοι", το αυτονόητο ότι, δηλαδή, δεν νοείται πνευματικός αγώνας χωρίς συμμετοχή στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Γι' αυτό και οι σχισματικοί τον αποκαλούν "σιγανταροοικουμενιστή"!!! 

Και τι έπρεπε να τους πει δηλαδή; Οτι χωρίς τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία νοείται πνευματικός αγώνας; 

Μόνον αν καταργήσουμε το Ευαγγέλιο μπορεί να γίνει δεχτή αυτή η θέση.