Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΚΑΨΑΝΗΣ) ΣΑΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ

Ο π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ (ΚΑΨΑΝΗΣ) ΣΑΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ

Του  Σεβ. Ναυπάκτου Ιερόθεου

========

Η γνωριμία μας από την Αθήνα και στην συνέχεια η ανανέωση αυτής της φιλίας λόγω του Γέροντός μου Καλλινίκου με οδηγούσαν πολλές φορές στην Μονή του Οσίου Γρηγορίου για να αγρυπνήσω, να προσευχηθώ, να αναπαυθώ, να συνομιλήσω μαζί του και με τους μοναχούς. Έτσι, η Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου έγινε γνώριμος τόπος, ένας πνευματικός ανεφοδιασμός. Κυρίως ανεπανάληπτες παραμένουν στην μνήμη μου οι συζητήσεις που είχα μαζί του, όταν μου διηγείτο ιστορίες από τα γεροντάκια που συναντούσε, που μου μετέδιδε στην σοφία του και την εκκλησιαστική του πείρα. Μεγάλος πόθος του ήταν η δόξα της Εκκλησίας, ισχυρός πόνος του το πνεύμα της εκκοσμίκευσης της Εκκλησίας με το αντιπατερικό πνεύμα και τον οικουμενισμό. 

Έτσι, όταν έγραψα το βιβλίο «Μιά βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους», με υπότιτλο «συζήτηση με ερημίτη για την "ευχή"», το έδωσα σε εκείνον για να μου πή την γνώμη του. Εκείνος ενθουσιάσθηκε και με παρότρυνε να το δημοσιεύσω, αφού έκανε μερικές παρατηρήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον πρόλογό του έγραψε για «τήν αναζωπύρωση στις ημέρες μας του πόθου για την πατερική και μυστική θεολογία, την νήψη, την άσκηση και την αδιάλειπτο καρδιακή και νοερά προσευχή» για τον πόθο «της γνήσιας εν Χριστώ ζωής, την τελειότητα, την ένωση με τον Θεό, την βίωση της αγίας εκκλησιαστικής αγιοπατερικής μας παραδόσεως του Θεανθρώπου Χριστού» για το ότι «η παράδοση των Οσίων Πατέρων μας δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά προϋπόθεση αληθινού και γνησίου ορθοδόξου ήθους και ζωής» για το ότι ο Κύριος «εφύτευσε τον Παράδεισο του Περιβολιού της Παναγίας, το Άγιον Όρος», μέσα στην Εκκλησία, για να την ζωογονή «μέ την μυστική ακτινοβολία της χάριτος του Θεού, που σκηνώνει στους παλαιούς και νέους αγίους Του, στα ιερά Θεομητοροβάδιστα σκηνώματά Του, την αδιάκοπο και ζώσα μέχρι σήμερα αγιοπατερική παράδοσή του» για «τόν μυστικό κτύπο της καρδιάς» του Αγίου Όρους, «που δεν είναι άλλος από το "Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν"» για το ότι «όσο οι ευσεβείς Χριστιανοί μελετούν βιβλία αναφερόμενα στην ευλογημένη ευχή του Ιησού, τόσο ανάπτει και ο πόθος για την εφαρμογή της».

Κατέγραψα αυτές τις σκέψεις του που γράφησαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από τότε που είχε εγκατασταθή στο Άγιον Όρος, γιατί δείχνουν πώς αισθανόταν στα πρώτα βήματα της αγιορειτικής ζωής, πώς θεωρούσε το Άγιον Όρος, πώς έβλεπε την παρουσία του στην Εκκλησία και στον κόσμο, αλλά και ποιά ήταν η στάση του στην ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ:

Dogma.gr