ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ακτίνες” κείμενο της “Σύναξης Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών”, το οποίο - μεταξύ άλλων - επαινεί τον Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ για τον ηγετικό ρόλο που ασκεί σε θέματα Οικουμενισμού και καταφέρεται κατά της αίρεσης του “ονοματοκρυπτισμού” - δηλαδή της καταδίκης αιρέσεων χωρίς παράλληλη ονομαστική καταδίκη όσων διατυπώνουν τις κακοδοξίες. 

Το κείμενο της "Σύναξης"  αναφέρεται επίσης σε σύγχρονες Αγιες μορφές της Εκκλησίας μας - όπως οι Γέροντες Παίσιος Αγιορείτης και Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος - ως πρόμαχους της Ορθοδοξίας και ως πολέμιους του Οικουμενισμού.

Είναι πολύ σημαντική - κατά το πλείστον - η παρέμβαση της “Σύναξης των ιερέων και των μοναχών”, αλλά είναι επίσης πολύ σημαντικό ότι επικαλείται τη μαρτυρία των δύο αυτών σύγχρονων Αγίων Γερόντων, οι οποίοι μαζί με τον Οσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, απεδείχθησαν εκ των πραγμάτων οι ακλόνητοι στύλοι της Εκκλησίας εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού, με το κήρυγμα, τη γραφίδα και τις προσευχές τους και δεν επέτρεψαν τη διολίσθηση στον συγκρητισμό ή και στο σχίσμα.

Πόσο τυχαίο είναι, άραγε, ότι όλοι ανεξαίρετα οι μεγάλοι Γέροντες της Ορθοδοξίας ήταν και είναι σφοδρότατοι αντίπαλοι του Οικουμενισμού, ενώ δεν υπάρχει ούτε μία αγία μορφή της Ορθοδοξίας που ενστερνίζεται τις οικουμενιστικές πλάνες;

Μπορούν οι Οικουμενιστές να μας πουν ποιος Πατέρας της Εκκλησίας ή ποια σύγχρονη αγία μορφή της Εκκλησίας επιδοκιμάζει τον Οικουμενισμό;

Τα πράγματα έχουν ακριβώς όπως τα περιγράφει ο π. Παίσιος. 

Οταν εξετάσεις τους οικουμενιστές θα διαπιστώσεις ότι είναι άνθρωποι με κοσμικό φρόνημα που βλέπουν την ένωση των αιρετικών με την Ορθοδοξία με καθαρά κοσμικά κριτήρια. 

Από όλους ανεξαίρετα τους οικουμενιστές λείπει το εκκλησιαστικό και αγωνιστικό φρόνημα. 

Είναι αλιβάνιστοι άνθρωποι. 

Αρέσκονται στις κοσμικές συναντήσεις, στα λουκούλλεια γεύματα, στα ψώνια, στις προπόσεις, στις δεξιώσεις, στα ταξιδάκια, στα SMS, στα λουξ ξενοδοχεία, στις δημόσιες σχέσεις, στις διασυνδέσεις με πολιτικούς άρχοντες και μεγιστάνες του πλούτου, στη χλιδή, στις κρουαζιέρες, στις χιονοδρομίες, στις ακρογιαλιές, στις συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους, στην υπογραφή κακόδοξων κειμένων, στη συνομολόγηση προδοτικών για την Ορθοδοξία συμφωνιών, στη διατύπωση κακοδοξιών κτλ.. 

Αυτό είναι το "εργόχειρό" τους, όπως έλεγε ο π. Παίσιος! 

Aντίθετα οι ηγετικές μορφές του αγώνα κατά του Οικουμενισμού είναι άνθρωποι προσευχής. Ενάρετοι άνθρωποι, ασκητικού φρονήματος όπως ο π. Παίσιος, ο π. Επιφάνιος, ο Οσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Γεώργιος (Καψάνης), ο Αγιος Νεκτάριος, ο π. Αθανάσιος Σταυροβουνιώτης, ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π. Γαβριήλ Διονυσιάτης, ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, ο Νεομάρτυρας Φιλούμενος, ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο π. Αυγουστίνος (Καντιώτης), ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, ο Παραμυθίας Παύλος, ο π. Εφραίμ Κατουνακιώτης κτλ..

Πιστεύουν οι Οικουμενιστές ότι είναι ποτέ δυνατό να αρνηθούμε την οδό των Αγίων Πατέρων και των σύγχρονων αγίων μορφών της Εκκλησίας για να ακολουθήσουμε την αντιπαραδοσιακή και εκκοσμικευμένη πορεία ολέθρου που βαδίζουν οι ίδιοι;

Αλλωστε δεν αντιλαμβανόμαστε ποσώς την εμμονή τους στην οικουμενιστική πορεία μετά την εκλογή του Ιησουίτη Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος απροκάλυπτα ταπείνωσε και τον Οικουμενικό Πατριάρχη και την Εκκλησία της Ρωσίας και στο πρόσωπό τους, βεβαίως, σύμπασα την Ορθοδοξία.

Ιδού ένα σχετικό απόσπασμα από το κείμενο της “Σύναξης των κληρικών και μοναχών”:

“Χαρήκαμε ἰδιαιτέρως, διότι ἡ ἐκτενὴς ἐπιστολή - ὑπόμνημα τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς ἀρχίζει καὶ τελειώνει μὲ κείμενα δύο συγχρόνων ἁγίων Γερόντων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν ἀειμνήστων Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου καὶ τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου. Εἶναι πολὺ χαριτωμένα, ὅπως πάντα, ὅσα γράφει ὁ Γέροντας Παΐσιος σὲ ἐπιστολή του στὸν μεγάλο ἐπίσης ἀγωνιστὴ καὶ ὁμολογητὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ ἱδρυτὴ τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» Γέροντα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1969:

«Ἐπειδὴ βλέπω τὸν μεγάλο σάλο εἰς 
τὴν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καὶ τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου (Ἀθηναγόρα) μετὰ τοῦ Πάπα, ἐπόνεσα κι᾽ ἐγὼ σὰν τέκνον της καὶ ἐθεώρησα καλόν, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς προσευχές μου, νὰ στείλω κι ἕνα μικρὸ κομματάκι κλωστή (ποὺ ἔχω σὰν φτωχὸς μοναχός), διὰ νὰ χρησιμοποιηθῆ κι αὐτό, ἔστω γιὰ μιὰ βελονιά, διὰ τὸ πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας». 

Εἶναι συγκλονιστικὸ τὸ κείμενο τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ποὺ τὸ ἀπηύθυνε ὡς ἐπιστολὴ πρὸς τὸν πατριάρχη Ἀθηναγόρα. Δὲν ὑπῆρχε καταλύτερη κατακλείδα γιὰ τὸ τέλος τῆς ἐπιστολῆς τοῦ μητροπολίτου Πειραιῶς. Εἰς αὐτὸ ἐπισημαίνεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν πρόκειται νὰ ἐξαφανισθῆ, ἀκόμη καὶ ἂν μετακινηθῆ ἢ ἐὰν ἀποθάνη καὶ σβήση τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὅπως ἔσβησαν καὶ πέθαναν οἱ ἑπτὰ ἐκκλησίες τῆς Ἀποκαλύψεως, μολονότι «οὐδεὶς Ὀρθόδοξος εὔχεται τὴν μετακίνησιν ἢ τὸν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Μὴ γένοιτο! 

Ἀλλὰ οὐδεὶς θὰ θυσιάση χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἓν ἢ μίαν κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀγωνίσασθε ὑπὲρ αὐτοῦ πάση δυνάμει. Ὄχι ἁπλῶς ἔχετε δικαίωμα, ἀλλ᾽ ὀφείλετε νὰ στηρίξετε αὐτόν, τὸ καθ᾽ Ὑμᾶς. Θυσιάσατε χάριν αὐτοῦ ὅ,τιδήποτε: χρήματα, κτήματα, τιμὰς δόξας, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους Ἐπισκόπους, ἀκόμη καὶ τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν! Ἓν μόνον κρατήσατε, ἓν φυλάξατε, ἑνὸς φείσασθε, ἓν μὴ θυσιάσητε: τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν: 

Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀξίαν καὶ χρησιμότητα μόνον καὶ μόνον, ὅταν ἐκπέμπη ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τὸ γλυκὺ καὶ ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. 

Οἱ Φάροι εἶναι χρήσιμοι, ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον φωτίζωσι τοὺς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τοὺς σκοπέλους. 

Ὅταν τὸ φῶς αὐτῶν σβεσθῆ, τότε δὲν εἶναι μόνον ἄχρηστοι, ἀλλὰ καὶ ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καὶ αὐτοὶ εἰς σκοπέλους».