ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

ΕΝΙΣΧΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Μου κάνει εντύπωση ότι οι Οικουμενιστές δεν αντιλαμβάνονται ότι, όσο περισσότερο προσπαθούν να σπιλώσουν το ορθόδοξο μητρώο του π. Θεόδωρου Ζήση για θέσεις και ενέργειες που έκανε πριν δεκαετίες, τόσο περισσότερο εδραιώνεται το κύρος του στη συνείδηση των πιστών.

Είναι αλήθεια ότι εκπλαγήκαμε όλοι λίαν δυσάρεστα όταν πρωτομάθαμε ότι ο π. Θεόδωρος Ζήσης είχε λίαν βεβαρυμένο οικουμενιστικό μητρώο.

Αλλά το μάθαμε πια.! 

Ξεπεράσαμε την έκπληξη και δεχτήκαμε πλήρως - καθώς έχουμε υποχρέωση ως χριστιανοί - την απολογία και την αυτοκριτική του π. Θεόδωρου, τοσούτον μάλλον εφόσον τα τελευταία περίπου 25 χρόνια αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή του πυρός εναντίον του Οικουμενισμού και μάλιστα από τη θέση του ηγέτη του αγώνα.

Και άρθρο για τον τιμητικό τόμο προς τιμή του αλήστου μνήμης Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ιάκωβου (Κουκούζη) συνεισέφερε και "χρυσή" χαρακτήρισε την αξιοθρήνητη πατριαρχεία του μεγάλου Αποστάτη της πίστεως μας Πατριάρχη Αθηναγόρα και επιστολές του οικουμενιστή Πατριάρχη Δημητρίου συνέτασσε και άρθρο εναντίον του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) έγραψε και στενός συνεργάτης του αλήστου μνήμης “τεκνίου του Αθηναγόρου” Παναγιώτη Χρήστου υπήρξε και αήθεις επιθέσεις εναντίον των χριστιανικών αδελφοτήτων και εναντίον του Αγίου Ορους έκανε και συμπροσευχές με αιρετικούς πραγματοποίησε και υψηλόβαθμο στέλεχος της Αθηναγόρειας οικουμενιστικής φρενίτιδος υπήρξε και με λίαν ευνοική εισήγηση προώθησε τον επιτελάρχη των οικουμενιστικών σχεδιασμών του Φαναρίου - Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα) - ως Καθηγητή της Δογματικής στη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τον βοήθησε αργότερα και στην κατάληψη της έδρας της Θεολογίας στην Ακαδημία Αθηνών.

Οντως λοιπόν! 

Το οικουμενιστικό παρελθόν του σεβαστού μας Γέροντα είναι λίαν βεβαρυμένο, αλλά στην πίστη μας υπάρχει κάτι που λέγεται μετάνοια, που είναι το κλειδί του παραδείσου και η μόνη οδός της σωτηρίας.

Είναι απολύτως επιβεβλημένο, ως χριστιανοί, όταν διαπιστώνουμε ότι κάποιος μετανόησε ειλικρινά, όχι μόνον να δεχόμαστε αλλά να χαιρόμαστε χαράν μεγάλη για τη μετάνοιά του.

Τα μάθαμε πια τα οικουμενιστικά παραπατήματα του π. Θεόδωρου Ζήση. 

Μας τα είπαν όλοι. 

Και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης πρώην Ερζεγοβίνης Αθανάσιος (Γιέφτιτς) και ο κ. Πανώτης και ο π. Γεώργιος Τσέτσης και ο κ. Ανδριόπουλος και δεν ξερω ποιος άλλος προθυμοποιήθηκαν να αναφερθούν στο θέμα. 

Για ποιο λόγο έρχεται και ξανάρχεται στην επιφάνεια το θέμα, αιδεσιμολογιότατε Αγιε Μεγάλε Πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου, π. Γεώργιε Τσέτση;

Δεν αντιλαμβάνεστε ότι ενστικτωδώς μας υποχρεώνετε να στοιχηθούμε πίσω από τον π. Θεόδωρο αφού διαπιστώνουμε ότι τον χτυπάτε συνεχώς αντιχριστιανικά;

Από πότε έγινε να μη δεχόμαστε τη μετάνοια ενός ανθρώπου όταν μάλιστα εκφράζεται με τέτοια πειστικότητα για δεκαετίες; 

Ο π. Θεόδωρος δεν είναι υπεράνω κριτικής. 

Κανένας δεν είναι, δεν μπορεί να είναι και ούτε πρέπει να είναι υπεράνω κριτικής.

Εκτός της παρεμβολής της κριτικής για αστοχίες σε θέματα πίστεως δεν είναι ούτε λαικοί, ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, ούτε Επίσκοποι, ούτε Πατριάρχες, ούτε Σύνοδοι.

Μόνον όσοι δεν έχουν επιχειρήματα και θέλουν να αυθαιρετούν ανενόχλητοι δυσανασχετούν με την κριτική που τους ασκείται και επικαλούνται το αξίωμα ή τις περγαμηνές ή το κύρος τους ή την ενότητα της Εκκλησίας ή και τον κίνδυνο του σκανδαλισμού των πιστών για να αποφύγουν την κριτική.

Οσοι γνωρίζουν τι πιστεύουν και το ζουν με συνέπεια, όταν δέχονται κριτική, το θεωρούν ευτύχημα επειδή τους δίνεται ευκαιρία να δώσουν "απολογίαν παντί τω αιτούντι".

Ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος λ.χ. χαιρόταν πραγματικά όταν κάποιος ασκούσε κριτική στις θέσεις του επειδή του δινόταν η ευκαιρία να συντρίψει "ως σκεύη κεραμέως" τις θέσεις των αντιπάλων του.

Του ανέφερα πολλές φορές ότι κάποια υπεροχικά πρόσωπα απέρριπταν ορισμένες θέσεις του για να πάρω την απάντηση: "Αυτά τα λένε μόνο ή και τολμούν να τα γράψουν;! 

Ούτε το κύρος του επικαλείτο, ούτε ότι ήταν Γέροντας με δεκάδες χιλιάδες πνευματικά παιδιά, ούτε ότι ήταν συγγραφέας δεκάδων περισπούδαστων συγγραμμάτων.

Σε όλους έδινε απολογίαν και στους "σοφούς" και στους "ασόφους" χωρίς να δυσανασχετεί.

Ο γράφων άσκησε κατ’ επανάληψη κριτική στον π. Θεόδωρο Ζήση και εξακολουθώ να πιστεύω μέχρι κεραίας όσα του καταμαρτύρησα. 

Και μεγαλύτερο ηγετικό ανάστημα θα ήθελα να είχε έναντι των Οικουμενιστών και λιγότερο να φοβάται τις συνέπειες από την ομολογία της πίστεως και πιο προσεκτικός να ήταν για τον κίνδυνο σχισμάτων και για πολλά επί μέρους θέματα να ακολουθεί διαφορετική τακτική. 

Αλλά πώς να το κάνουμε; 

Αλλο να έχεις επιφυλάξεις για τη στρατηγική ενός ηγέτη, άλλο να διαφωνείς με τις θέσεις του, άλλο να διαπιστώνεις τις παραλείψεις και τα λάθη του και εντελώς δαφορετικό να προσπαθείς να τον εκθέσεις για δοξασίες και ενέργειες που έκανε πριν δεκαετίες, ενώ στο μεταξύ αναγνώρισε δημόσια τα λάθη του και εξέφρασε με τον πιο πειστικό τρόπο τη μετάνοιά του.