ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ...ΜΙΚΡΟ ή ΜΕΓΑΛΟ “ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ”;
Του κ. Μαρκιανού Πρωτονοταρίου
===============
Κάποια παλιά παροιμία του θυμόσοφου λαού μας λέει: «μην κοιτάς τα στραβά μου πόδια, κοίτα μου την ίσια μοίρα!». Πριν λίγες μέρες, ένας φίλος μετακόμισε σε ένα άλλο διαμέρισμα από αυτό που έμενε. Τόσο καιρό τρωγόταν με τα ρούχα του! Την μια έλεγε δεν χωράω στο διαμέρισμα αυτό πρέπει να πάω σε άλλο, την άλλη έλεγε δεν έχω θέα.
Τελικά βρήκε ένα μεγαλύτερο και με θέα, μετακόμισε εκεί και έτσι ησύχασε και αυτός, αλλά και εγώ από την γκρίνια του. Κακό πράγμα η πλεονεξία αδελφέ μου….
Κατά καιρούς φθάνουν στα αφτιά μας ευσεβείς πόθοι μεταθέσεως που, ποιος ξέρει, ίσως μια ημέρα των ημερών γίνουν και πραγματικότητα. Προκύπτουν όμως κάποια εύλογα ερωτήματα όπως γιατί να ξεκινήσεις να φύγεις από την νύμφη που παντρεύτηκες και τόσα χρόνια στοργικά σε φροντίζει για να παντρευτείς μια άλλη;
Στα χρόνια του Μεγάλου Πατριάρχου, Ιωακείμ του Γ΄ έγιναν πολλές μεταθέσεις Αρχιερέων…. Μία εξ’ αυτών, υπήρξε η περίπτωση του Εθνομάρτυρα Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, του από Δράμας, ο οποίος εξελέγη Σμύρνης και πήγε να ενθρονισθεί, γνωρίζοντας πως ο νέος τόπος μαρτυρίας μπορούσε να εξελιχθεί σε τόπο μαρτυρίου… Και όλες οι υπόλοιπες μεταθέσεις Αρχιερέων στην περίοδο εκείνη, είχαν συγκεκριμένο σκοπό! Να τοποθετηθούν σε ευαίσθητες περιοχές του Θρόνου, Αρχιερείς με δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα: της μαρτυρίας και του Μαρτυρίου! Η Μητέρα Εκκλησία, διέβλεπε στα πρόσωπα των ηρωικών εκείνων ανδρών, τους ποιμένες που θα έθεταν την ψυχή τους υπέρ των προβάτων. Ουδέποτε κάποιος εξ’ αυτών, τόλμησε να «επιθυμήσει» και να αγωνισθεί να κατακτήσει την βασιλική παστάδα. Πήγαν κάνοντας υπακοή στην Εκκλησία, «ζητώντας σταυρό, μεγάλο σταυρό», όπως χαρακτηριστικά έγραφε και ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. 
Σήμερα, τα πράγματα, άλλαξαν ριζικά. Σήμερα, ο λόγος μεταθέσεως είναι ένας και μοναδικός: της προσφοράς μεν, αλλά όχι του προσώπου προς την Εκκλησία, αλλά της Εκκλησίας προς το πρόσωπο.
Διερωτώμαι λοιπόν. Τι περισσότερο μπορείς να προσφέρεις στην Εκκλησία, από αυτό που κάνεις τώρα; Νομίζεις ίσως, πως αλλάζοντας «νύμφη» θα πετύχεις περισσότερο; Καλά! Και η «νύμφη» που τόσα χρόνια σε φρόντιζε και στο πρόσωπο της οποίας υπάρχεις, δεν σε πονά καθόλου; Δεν δοξάζεις τον Θεό, για αυτό που έχεις και επιθυμείς περισσότερα;
Έπειτα, υπάρχουν τόσα πολλά για τα οποία μπορεί να προβληματισθεί κανείς, όπως οι συνέπειες από τυχόν προσπάθεια «μεταθετού» στις επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου στην Ελλάδα. Υπάρχει μια Συνοδική Απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος, του 2004, για τις Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», τι θα γίνει, θα αναιρεθεί; Και από την άλλη η Μητέρα Εκκλησία, θα υποχωρήσει από τις θέσεις που διατύπωνε τότε για πιστή εφαρμογή της Πράξης του 1928 η οποία δεν επιτρέπει το «Μεταθετό» στις επαρχίες αυτές; Ακόμα, αν θα πρέπει να βλέπουμε την Μητέρα Εκκλησία «κατά το συμφέρον της αιτήσεως» μήπως, αντί των σκέψεων τινών αδελφών για την ευκαιριακή «μεταρρύθμιση» της Πράξεως, τελικά ωρίμασε ο καιρός της άρσεως της και της οριστικής επανενσωμάτωσης των «Νέων Χωρών» στην Μητέρα Εκκλησία, ώστε εκείνη να αποφασίζει ελεύθερα και όχι κάτω από πιέσεις;
Και κάτι τελευταίο που με εντυπωσιάζει και απλά το θέτω σαν προβληματισμό: Γιατί από το 1928 μέχρι και σήμερα, οι περιπτώσεις «μεταθετού» στην Ελλαδική Εκκλησία, αφορούσαν Μητροπολίτες που ναι μεν, εξελέγησαν για να ποιμάνουν Μητροπόλεις των λεγομένων Νέων Χωρών αλλά μετά ταύτα διεκδίκησαν και πολλοί κατάφεραν να μετατεθούν σε Μητροπόλεις της Παλαιάς Ελλάδας;
Τελικά, μετά τον προβληματισμό, ακολουθεί η απογοήτευση. Οι μεγάλες επιδιώξεις, φέρνουν πιο πολλά, ποιο μεγάλα και περισσότερο δισεπίλυτα προβλήματα. Κάτσε εκεί που είσαι και δόξασε τον Θεό για αυτό που έχεις! Ενοικιαστές είμαστε, όχι ιδιοκτήτες! Άσε την αγωνία σου να γίνει δύναμη προσφοράς στο ποίμνιο που σου χάρισε ο Θεός και μην αναλώνεσαι σε επιδιώξεις για τις οποίες ίσως μετανιώσεις και εσύ που έφυγες, αλλά και εκείνοι που – αν το καταφέρουν τελικά - θα σε έχουν στείλει! Και τέλος επειδή με γνωμικό άρχισα, έτσι θέλω να τελειώσω: «Κάλλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη!»
Υ.Γ.: Πρότυπο μου είχα πάντοτε αγωνιστές μάρτυρες Μητροπολίτες του Θρόνου, όπως ο Σμύρνης Χρυσόστομος και ο Αμασείας Γερμανός Καραβαγγέλης, ο από Καστορίας, κάθε μετάθεση του οποίου ήταν ένας μεγάλος αγώνας για το Γένος, μέχρι που τον βρήκε ο θάνατος, ως Έξαρχο του Πατριαρχείου στη Βιέννη, πάμφτωχο αλλά αγωνιστή μέχρι τελευταίας πνοής. Ποτέ δεν κλάφτηκε, ποτέ δεν θέλησε να αποφύγει τις δυσκολίες, ποτέ δεν κοίταξε να αποφύγει την αποστολή που του εμπιστεύθηκε η Μητέρα Εκκλησία αναζητώντας την ασφάλεια μιας ήσυχης επαρχίας… ΠΗΓΗ:
Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ
No comments:
Post a Comment