ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ “ΑΝΤΙΦΕΜΙΝΙΣΜΟ” ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ “ΑΝΤΙΦΕΜΙΝΙΣΜΟ” ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Στο ιστολόγιο “Σωτήριος λόγος” του κ. Σωτήρη Τζούμα διαβάζουμε το ακόλουθο ρεπορτάζ για τις θέσεις του Πατριάρχη Κύριλλου για τον φεμινισμό:

“Την αντίθεσή του στο κίνημα του φεμινισμού εξέφρασε ο Πατριάρχης Κύριλλος, επισημαίνοντας ότι οι γυναίκες μπορούν να κάνουν καριέρα, συμμετέχοντας σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και την πολιτική, εφόσον η δραστηριότητα αυτή δεν έρχεται σε σύγκρουση με τις αξίες της οικογένειας.

Σε συνάντησή του με ακτιβιστές της Ουκρανικής Ορθόδοξης Χριστιανικής Ένωσης Γυναικών στη Μόσχα, ο Πατριάρχης Κύριλλος υπογράμμισε ότι «ο φεμινισμός είναι πολύ επικίνδυνος, καθώς οι οργανώσεις αυτές διακηρύττουν ψευδο-ελευθερία για τις γυναίκες, πέρα από το γάμο και την οικογένεια», λέγοντας ακόμα, πως: «δεν είναι τυχαίο πως οι επικεφαλής αυτών των οργανώσεων δεν είναι παντρεμένες και δεν έχουν οικογένεια».

«Η φεμινιστική ιδεολογία δεν εστιάζει στην οικογένεια ή την ανατροφή των παιδιών, αλλά σε μια διαφορετική λειτουργία των γυναικών που έρχεται σε αντιπαράθεση με τις οικογενειακές αξίες» είπε προσθέτοντας πως οι γυναίκες, πρώτα από όλα πρέπει να είναι «το κέντρο της οικογενειακής ζωής, οι φύλακες της εστίας» χωρίς αυτό να τις καθιστά κατώτερες από τους άνδρες.”

Μπορεί κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί μερικώς ή εξ ολοκλήρου με αυτά που είπε ο Μακαριότατος Μόσχας για τον φεμινισμό, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί ότι χρειαζόταν πολλή γενναιότητα για να πει όσα είπε.

Πιστεύω ότι πολλοί θα συμφωνούσαν με τον Μακαριότατο Μόσχας ότι η οικογένεια πρέπει να έρχεται πρώτη ιεραρχικά - και όχι η επαγγελματική καρριέρα - για μια γυναίκα. 

Υποψιάζομαι όμως ότι ο αντίλογος πολλών είναι ότι μπορεί μια γυναίκα να είναι και καλή μητέρα και καλή επαγγελματίας και ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης μια γυναίκα επαγγελματίας παίρνει τρία χρόνια άδεια μετ’ απολαβών για να αναθρέψει το παιδάκι της.

Τώρα αυτό πώς λειτουργεί στην πράξη δεν είναι πάντοτε εύκολο να προσδιοριστεί.

Η Εκκλησία της Ρωσίας αποδίδει μεγάλη σημασία στις παραδοσιακές αξίες και στις οικογενειακές αξίες.

Πολλοί στην Ελλάδα και στην Κύπρο κάνουν το ίδιο.

Μπροστά στον κατακλυσμό της εκκοσμίκευσης και της διάλυσης της οικογένειας, και στη συνέχεια - κατ’ αναπόδραστη νομοτέλεια - της κοινωνίας, προσφεύγουν σ’ αυτό που ονομάζουν “παραδοσιακές αξίες” για να αντιμετωπίσουν τα φοβερά προβλήματα που δημιουργούνται.

Εξαιτίας αυτής της προσέγγισης μπορεί να ερμηνευθεί εν πολλοίς η προσήλωση του Πατριαρχείου Ρωσίας στον Οικουμενιστικό διάλογο, τον οποίο προωθεί για να καταπολεμήσει κοινωνικές μάστιγες ή για να προβάλει και να καθιερώσει αυτό που ονομάζει “παραδοσιακές αξίες”.

Σέβομαι αυτό τον αγώνα της Εκκλησίας της

Ρωσίας και των παραδοσιακών πιστών σε πολλές άλλες ορθόδοξες χώρες, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η εμμονή στις “παραδοσιακές αξίες” χωρίς ουσιαστική πίστη στο Χριστό μπορεί να μας οδηγήσει μακριά.

Αλλωστε τι θα πει "αξία";

Υπάρχει "αξία" εκτός του Χριστού και του Ευαγγελίου;

Μπορεί να αυτονομηθεί η ζωή από την πίστη της Εκκλησίας;