ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ “ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ” ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΝΑΝΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ “ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ” ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

============

Πολλές φορές δόθηκαν ευκαιρίες, απ’ το 1974 και δώθε, στο μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ προκειμένου να "ξεπλύνει" το έγκλημα που διέπραξε αποκεφαλίζοντας τους 12. 

Αλλά δυστυχώς εκείνος δεν ανταποκρίθηκε με θετικές ενέργειες με συνέπεια να διαιωνισθεί και παγιωθεί η αδικία. 

Πλειάδα αποφάσεων του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου, των οποίων η εκτέλεση κατά το Σύνταγμα είναι υποχρεωτική για τη διοίκηση (Εκκλησία της Ελλάδος και Υπουργείο Παιδείας στην προκειμένη περίπτωση), θάνατοι μοιχεπιβατών (Σεραφείμ Ορφανού, Δωροθέου Γιανναρόπουλου, Κλεόπα Θωμόπουλου), εισαγγελικές ποινικές διώξεις, αγωνιώδεις και έμπονες εκκλήσεις επισκόπων, λοιπών κληρικών, ιερών μονών, ιεραποστολικών και επιστημονικών συλλόγων αλλά και πλήθους απλών πιστών δεν κατόρθωσαν να κάμψουν την αδιαλλαξία του κεκοιμημένου αρχιεπισκόπου και της αρχιερατικής ομάδας που τον δορυφορούσε. 

Ίσα-ίσα που εντάθηκε η πολεμική κατά των εκπτώτων και των πιστών που αγωνίζονταν για να αποτρέψουν την κατίσχυση της αδικίας στο χώρο της Εκκλησίας. 

Θέση σε διαθεσιμότητα του μακαριστού Θεολόγου, επαίσχυντη καταδίκη του απ’ το συνοδικό δικαστήριο σε μια παρωδία δίκης, δικαστικές περιπέτειες απλών πιστών τινές των οποίων και κακοποιήθηκαν βάναυσα απ’ τις δυνάμεις καταστολής και το αποκορύφωμα, τα ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΑ ΑΠΟ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΨΕΥΤΟΕΠΙΤΙΜΙΑ ΤΗΣ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ που προς αιώνιο αίσχος της Ελλαδικής Εκκλησίας και της Ελληνικής Δικαιοσύνης αποτέλεσαν τη βάση για την οριστική εξόντωση των μακαριστών Νικοδήμου, Θεολόγου και Κωνσταντίνου είναι μερικά μόνο από τα γεγονότα που πιστοποιούν την παραπάνω αλήθεια. 

Υπάρχουν βέβαια και πάμπολλα άλλα σχετικά στοιχεία τα οποία για λόγους οικονομίας του δημοσιογραφικού χώρου αλλά και κηδόμενοι του κύρους της διοικούσης Εκκλησίας τα παραλείπουμε. 

Αναφορικά τέλος με τον ισχυρισμό, επί τη βάσει του οποίου ο καταστατικός χάρτης του 1977 επανέφερε δήθεν το δημοκρατικό και φιλελεύθερο πνεύμα στην Εκκλησία, παραπέμπουμε στην καταλυτική κριτική του μακαριστού μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου επί τη βάσει της οποίας ο μακαριστός Σεραφείμ διά του ειρημένου καταστατικού χάρτη οπλίστηκε με παπικές υπερεξουσίες επί καταφρονήσει του προαναφερθέντος φιλελευθέρου και δημοκρατικού πνεύματος. 

Άλλωστε μετά λίγα χρόνια απ την ψήφιση του νόμου 590/77 "περί καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος" σε διάταξη του νόμου 1353/83, γνωστού ως νόμου Κακλαμάνη, καθιερώθηκε η "διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης" ως αιτία για την σε πρώτη φάση θέση σε διαθεσιμότητα και τη σε δεύτερη φάση οριστική απομάκρυνση των ανεπιθύμητων μητροπολιτών, διάταξη που βρήκε εφαρμογή στην αντικανονική εκπαραθύρωση του μακαριστού μητροπολίτη Κεφαλληνίας Προκοπίου Μενούτη! 

Θα έπρεπε επίσης οι σπεύσαντες ακρίτως προς εγκωμιασμό του αποθανόντος πρωθιεράρχη να "ξεσκονίσουν" λιγάκι την ασθενήσασα μνήμη τους και να μνησθούν των αντιδράσεων του μακαριστού επί τω ακούσματι, τέλος Οκτωβρίου του 1990, της ειδήσεως περί της δικαιώσεως απ’ το ΣΤΕ των δώδεκα. 

Μήπως θυμούνται τίνι τρόπω, ήκιστα κολακευτικώ για ηγέτη της Εκκλησίας, αντέδρασε ο μακαριστός επί παρουσία μάλιστα και του επίσης μακαριστού αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου; 

Μήπως επίσης θυμούνται την από τηλεοράσεως εκπεμφθείσα "αντίδραση" του τότε αρχιεπισκόπου όταν κλήθηκε από δημοσιογράφο να σχολιάσει το γεγονός της υπό του κανονικού και νομίμου μητροπολίτου Λαρίσης Θεολόγου μετά 20 χρόνια αναλήψεως της επισκοπικής εξουσίας στη ρηθείσα μητρόπολη; 

Μήπως επίσης θυμούνται την τύχη της ενστάσεως, και κυρίως τον τρόπο που αυτή αντιμετωπίστηκε απ’ τον τότε αρχιεπίσκοπο, την οποία υπέβαλλαν στην τότε σύνοδο της Ιεραρχίας τον Οκτώβριο του 1989 επικειμένης της εκλογής μητροπολίτου Λαρίσης οι μακαριστοί Σιδηροκάστρου Ιωάννης και Φλωρίνης Αυγουστίνος; 

Η κοίμηση του μακαριστού μοιχεπιβάτη Σεραφείμ Ορφανού, το Σεπτέμβριο του 1989, έδωσε άριστη ευκαιρία στη σεραφειμική ομάδα που διοικούσε την Ελλαδική Εκκλησία προκειμένου να αποκαταστήσει την αδικία διά της επαναφοράς στη διοίκηση της μητροπόλεως Λαρίσης του λαοφιλούς μητροπολίτη Θεολόγου που ΣΥΣΣΩΜΟ το ποίμνιό της εξέφρασε την επιθυμία της επανόδου του στη Λάρισα. 

Εν τω μεταξύ εκκρεμούσε και η προσφυγή στο ΣΤΕ του μακαριστού Θεολόγου που τελικά τον δικαίωσε αργότερα. 

Τι πιο λογικό, φυσικό, ηθικό, κανονικό, ευαγγελικό και δίκαιο να αποκαθίστατο ο Θεολόγος στην έδρα του;! 

Κι όμως! 

Η πλειοψηφία της Ιεραρχίας ενεργώντας απερίσκεπτα και χωρίς αίσθημα ευθύνης προχώρησε στην αντικανονική εκλογή του νυν μητροπολίτη Γουμενίσσης Δημητρίου Μπεκιάρη στη Λάρισα προκαλώντας αναστάτωση της εκκλησιαστικής ζωής άνευ προηγουμένου. 

Αλλά και στη μητρόπολη Αττικής όταν δόθηκε παρόμοια ευκαιρία αποκαταστάσεως του μακαριστού Νικοδήμου με αφορμή την εκδημία του μακαριστού Δωροθέου η εξαρτημένη απ’ το Σεραφείμ Ιεραρχία εξέλεξε για μητροπολίτη, αντικανονικότα, τον μετά ταύτα καθαιρεθέντα Παντελεήμονα Μπεζενίτη. 

Τα ίδια, για την ιστορία, έπραξε και ο μακαριστός Χριστόδουλος στην Καρδίτσα αργότερα όταν μετά την κοίμηση του μακαριστού Κλεόπα αντί της επαναφοράς του κανονικού μητροπολίτου Κωνσταντίνου (Σακελλαρόπουλου), του φλογερού ιεραποστόλου, εξελέγη αντικανονικότατα επίσης ο Θεόκλητος Κουμαριανός. 

Επομένως κάθε άλλο παρά η εκάστοτε εκκλησιαστική διοίκηση έπραξε το παν προκειμένου να αποκαταστήσει την αδικία. 

Και καλό θα είναι κάποιοι να μην προσπαθούν να "αγιογραφήσουν" αρχιεπισκόπους που επί των ημερών τους το κύρος της εκκλησιαστικής διοκήσεως υπέστη πρωτοφανή καθίζηση γιατί εκτίθενται ανεπανόρθωτα!