Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΗΛ ΣΦΥΡΟΚΟΠΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΕΣ

Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΩΗΛ ΣΦΥΡΟΚΟΠΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΙΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Πολλοί “ποιούν την νήσσαν” και προσποιούνται ότι δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει γύρω τους. 

Υποκρίνονται ότι αγνοούν ότι υπάρχει ένα διάχυτο Νεονικολαιτικό πνεύμα που λυμαίνεται την ορθόδοξη ευσέβεια και δίνει μη κατά Θεόν κατευθύνσεις για την ελπίδα της σωτηρίας των ανθρώπων. 

Αυτό γίνεται βασικά με δύο τρόπους. 

Ο πρώτος με την θεωρία περί ερωτικού εξάλματος ως μέθοδο γνώσης του Θεού. 

Ορισμένοι κληρικοί και θεολόγοι συνειδητά παραποιούν τον πνευματικό έρωτα της ψυχής να συναντήσει τον Νυμφίο της Εκκλησίας στον οποίο αναφέρονται οι Αγιοι Πατέρες.

Σκόπιμα συγχύζουν τον έρωτα της ψυχής για τον Κύριο με τους σαρκικούς έρωτες και οδηγούν ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανεν εις την απώλεια. Αυτό λ.χ. γίνεται με τη γραφίδα γνωστών θεολόγων (π. Ι. Μέγιεντορφ, Χρ. Γιανναρά, π. Φιλόθεου Φάρου, π. Αδαμάντιος Αυγουστίδης).

Παράλληλα υπάρχει μια πολύ πιο επικίνδυνη τάση, η οποία εκδηλώνεται πολύ πιο ύπουλα εναντίον της ορθόδοξης ευσέβειας.

Μέσα από το εξομολογητήριο ανάξιοι - με την πλήρη σημασία του όρου - κληρικοί, δίνουν ανοιχτή κατεύθυνση στα πνευματικά τους παιδιά, με την οποία αμνηστεύουν τους ετεροφυλόφιλους ή και ομοφυλόφιλους έρωτες ή την αποφυγή της τεκνογονίας με την παράλληλη συνεχή προσέλευση στο Ποτήριο της ζωής.!!!

Κλασσικό παράδειγμα των πνευματικών αυτών είναι - πλήν των γνωστών Νεορθοδόξων κληρικών - είναι οι πνευματικοί γόνοι του πλανεμένου και Θεομπαίκτη μακαριστού Γέροντα Ιωσήφ του Βατοπαιδινού. 

Ο Σεβ. Λεμεσού και τα πνευματικά του τέκνα και οι πνευματικοί της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου κινούνται σταθερά μέσα στα πλαίσια αυτής της πλάνης για τις σχέσεις του αντρογύνου επόμενοι τη ετεροδιδασκαλία του πλανεμένου Ιωσήφ του Βατοπαιδινού.

Θέλω να διευκρινίσω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η αναφορά μου στο θέμα ουδόλως σχετίζεται με την οικονομία που κάνουν κατά περίπτωση για τις σχέσεις του αντρογύνου όλοι λίγο - πολύ οι πνευματικοί, αλλά για την κακόδοξη ποιμαντική που προσφέρουν σταθερά ως ορθή γραμμή στις σχέσεις του αντρογύνου.

Συγχαίρουμε θερμά και υικά τον Πανοσιολ. π. Ιωήλ για τις ορθόδοξες θέσεις του οι οποίες ευχόμαστε να βρουν “ευήκοα ώτα” σε ποιμένες και ποιμαινόμενους.

Γράφει ο Ομολογητής Αρχιμανδρίτης Ιωήλ:  

"Είναι δυνατόν οιοσδήποτε «πιστός» να παραβαίνει συνειδητά τον αμετάθετο και αιώνιο νόμο του Θεού, να ζει δηλ. μέσα στη δυσωδία της ποικίλης αμαρτίας, και να έχει βεβαία την Ελπίδα ότι τελικώς θα σωθεί;

Όπως στις περιπτώσεις, τόσο του κακού μαθητή και του επιπόλαιου ασθενή, είναι απολύτως αδύνατη η επιτυχία και η θεραπεία, και οι ελπίδες τους είναι κενές, έτσι και πολύ περισσότερο τώρα στην περίπτωση του «πιστού», είναι φύσει αδύνατον η σωτηρία. 

Οι ελπίδες του αποδεικνύονται φρούδες και καθαρώς διαβολικές.

Ας μην εκπλησσόμαστε αδελφοί μου από τον όρο που χαράξαμε «διαβολικές ελπίδες». Ναι. Είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα. Διότι, όπως ο εχθρός πλαστογραφεί και διαστρέφει όλες τις αρετές, έτσι ακριβώς και στην περίπτωση της Βασιλικής αυτής αρετής, της Ελπίδας, διαστρέφει την βάση αλλά και το περιεχόμενό της.

Αποτέλεσμα; Ο πλανεμένος άνθρωπος, τελικώς να χάνεται, ακριβώς μέσω αυτής της ψεύτικης ελπίδας, αφού όπως βλέπουμε η κατάσταση αυτή τον εμποδίζει να αφυπνιστεί ώστε να ξεκινήσει τον συνειδητό του αγώνα. Τον ηρωϊκό πράγματι αγώνα, κατ’ αρχάς προς μετάνοιαν και στη συνέχεια προς καλλιέργεια των Ευαγγελικών αρετών.

Να προσθέσουμε τώρα ότι υπάρχουν και άνθρωποι της Εκκλησίας (ποιμένες, πνευματικοί, αρχιερείς κ.τ.λ) που θωπεύουν δηλ. τις αμαρτωλές συνειδήσεις, και δίνουν στους ανθρώπους την αίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς. Και το αποτέλεσμα; Αντί προόδου και πνευματικής αφυπνίσεως, μέσω μάλιστα του ιερού μυστηρίου της εξομολογήσεως, κάποιες φορές, να βγαίνουν τα αγκάθια και τα τριβόλια της κακής επλίδας, που τελικώς οδηγούν στην απώλεια.

Δεν θα είμαστε εκτός πραγματικότητας, εάν επιμέναμε σ΄αυτό που ακροθιγώς ήδη αναφέραμε. Και φυσικά αναφερόμαστε στην αμνήστευση ακόμα και σαρκικών αμαρτημάτων και άλλων ατοπημάτων για να μην πούμε και εγκλημάτων, τόσο εκτός, όσο αλλοίμονο και εντός του γάμου.

Φυσικά, άλλο η ευλογημένη οικονομία και άλλο πράγμα η «ανοικονόμητη οικονομία»..."