ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΣΕΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΣΕ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΩΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΣΕΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΣΕ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============== 

Το Γραφείο Αἱρέσεων και Παραθρησκειῶν της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς συνέταξε εκτενές θεολογικὸ σχόλιο στὸ ἄρθρο τοῦ Μεγ. Πρωτοπρ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Γεωργίου Τσέτση μὲ τίτλο «Ἡ ἄγνωστη στὴν Ἑλλάδα πλευρὰ τῆς Οἰκουμενικῆς κίνησης».

Τα δύο άρθρα του π. Γεωργίου Τσέτση και της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς κινούνται σε δύο παράλληλα επίπεδα.

Ο π. Γεώργιος Τσέτσης επιχειρηματολογεί με βάση τις αποφάσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών να συμμετάσχουν ως ισότιμα μέλη στο ΠΣΕ και με βάση την οικονομική και άλλη πρακτική ωφέλεια που προκύπτει για την Ορθοδοξία από αυτή τη συμμετοχή.

Η Ανακοίνωση του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών προσπαθεί να δείξει ότι η οποιαδήποτε πρακτική ωφέλεια από τη συμμετοχή μας στο ΠΣΕ δεν είναι δυνατόν να υποσκελίζει τη δογματική φθορά της Ορθοδοξίας ως της μόνης Αληθινής Εκκλησίας εις τους κόλπους της οποίας πρέπει να επανέλθουν όσοι ανά τους αιώνες απεσχίσθησαν άμεσα ή έμμεσα από Αυτήν.

Παράλληλα το Γραφείο Αιρέσεων και Παραθρησκειών επισημαίνει ότι ναι μεν η Εκκλησία της Ελλαδος συμμετέχει από της σύστασής του το 1948 στο ΠΣΕ, πλην όμως υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν φωνές εκ μέρους πολλών ιεραρχών, Καθηγητών πανεπιστημίων, άλλων κληρικών, μοναχών και λαικών εναντίον της συμμετοχής μας στο ΠΣΕ.

Γίνεται επίσης αναφορά για τη σχέση του ΠΣΕ με το Σιωνισμό, τόσο στην Εγκύκλιο του Σεβασμιότατου, όσον και στο σχόλιο του π. Γεωργίου Τσέτση, αλλά και στην απάντηση του Γραφείου Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς.

Το δικό μας σχόλιο.

Τόσο το σχόλιο του π. Γεωργίου όσο και η απάντηση του Γραφείου Αιρέσεων είναι γραμμένα με νηφαλιότητα και παραθέτουν πολλά ουσιαστικά επιχειρήματα εκατέρωθεν.

Κινούνται όμως στις πλείστες περιπτώσεις σε παράλληλες γραμμές.

Η συζήτηση για τη σχέση Σιωνισμού και Οικουμενικής κίνησης είναι αχρείαστη για δύο λόγους.

Αν μεν υπάρχει κινείται σε ένα χώρο παρασκηνίων στον οποίο δεν μπορούμε να έχουμε ουσιαστική πρόσβαση, αλλά και αν είχαμε, εις ουδέν θα ωφελούσε, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αποτρέψουμε τον Σιωνισμό ή τη μασωνία ή οποιανδήποτε άλλη παρόμοια οργάνωση από το να έχει τα δικά της σχέδια και επιδιώξεις.

Αυτό γίνεται ακόμη πιο σαφές αν υπολογίσουμε ότι οι μεγάλες δυνάμεις (οι ΗΠΑ και η Ρωσία λ.χ. και όχι μόνον) είναι σταθερά προσηλωμένες στην ιδέα του Διαθρησκειακού Διαλόγου και πιέζουν για τη συμμετοχή μας σε αυτό το Διάλογο. 

Είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι μεγάλες δυνάμεις θα διαφοροποιήσουν τις θέσεις τους για την ανάγκη διεξαγωγής Διαθρησκειακού Διαλόγου επειδή έχουμε απολύτως δικαιολογημένες αντιρρήσεις για την ισότιμη συμμετοχή μας στο ΠΣΕ.

Γι’ αυτό δεν νομίζω ότι έχει αξία η συζήτηση αν ο Σιωνισμός, η Μασωνία, ή οποιαδήποτε άλλη οργάνωση σχετίζεται με την Οικουμενική Κίνηση. 

Αν υπάρχει αυτός ο συσχετισμός δεν διακηρύττεται, από των δωμάτων, αλλά σε παρασκήνια τα οποίων βεβαίως τις αποφάσεις δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε. 

Ας έλθουμε, λοιπόν, στην ουσία των εκατέρωθεν αναπτυχθέντων θεολογικών επιχειρημάτων.

Ποια είναι η αλήθεια;

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, όσο και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, συμμετέχουν στο ΠΣΕ με απόφαση των συνόδων τους.

Οι όποιες αντιρρήσεις έχουν ή εξακολουθούν να διατυπώνονται, είναι από μεμονωμένες φωνές επισκόπων με ορθόδοξη αυτοσυνειδησία ή παραδοσιακών θεολόγων, κληρικών, μοναχών και λαικών.

Οσοι, λοιπόν, - μεταξύ των οποίων υπερβαλλόντως και ο γράφων - έχουμε ισχυρές αντιρρήσεις για την ισότιμη συμμετοχή των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο ΠΣΕ, επειδή προσβάλλει ευθέως την πίστη ότι η Ορθοδοξία είναι η Una Sancta, πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος της προσπάθειάς μας στη λήψη απόφασης των Ιερών Συνόδων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών ώστε να πάρουν απόφαση για να εξέλθουμε από το ΠΣΕ.

Υπάρχουν μάλιστα προηγούμενα.

Η μεν Εκκλησία της Βουλγαρίας απεχώρησε από το ΠΣΕ με απόφαση της Ιεραρχίας της και με τη σύμφωνη γνώμη του ποιμνίου της, ενώ η Εκκλησία της Γεωργίας απεχώρησε πρωτίστως εξαιτίας της απαίτησης του ποιμνίου της και της πίεσης που άσκησε στην Ιεραρχία να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Παλαιότερα μάλιστα - επί Πατριαρχίας Διοδώρου και Ειρηναίου - το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξήλθε από το ΠΣΕ στο οποίο το επανέφερε - ως μη όφειλε - ο σημερινός Πατριάρχης Θεόφιλος.

Επομένως “Ιδού στάδιον δόξης λαμπρό” για όλους. Οικουμενιστές και αντι- Οικουμενιστές. 

Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, αντί ως ισότιμα μέλη που συμμετέχουν τώρα, μπορούν να συμμετέχουν ως παρατηρητές και να συνεργάζονται με το ΠΣΕ για την επιδίωξη κοινωνικών σκοπών, όπως λ.χ. τη χριστιανοφοβία και τους διωγμούς των χριστιανών στο σημερινό κόσμο, την καταπολέμηση των ναρκωτικών και της διακίνησης της λευκής σαρκός, την οικονομική ενίσχυση εμπερίστατων συνανθρώπων μας κοκ.

Αλλά ούτε κοινά θεολογικά κείμενα να υπογράφονται - και μάλιστα του περιεχομένου του κοινού κειμένου του Πόρτο Αλέγκρε -, ούτε συμπροσευχές και άλλη καταπάτηση των Ιερών Κανόνων να παρατηρείται.

Το Βατικανό ακριβώς, επειδή έχει την πεπλανημένη αυτοσυνειδησία ότι είναι η "Καθολική Εκκλησία", αρνείται να συμμετάσχει ως ισότιμο μέλος στο ΠΣΕ. Συμμετέχει όμως ως παρατηρητής.

Γιατί άραγε οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες δεν μπορούν να πράξουν το ίδιο;