ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Λέγει το Ιερό στόμα του κορυφαίου Πατέρα και Διδασκάλου της Εκκλησίας μας:

“Τα εξής παραγγέλνει ο Θεός στους 
ανθρώπους: «κανείς από σας ας μη διατηρεί στην καρδιά του κακία για τον αδελφό του» (Ζαχ. ζ΄10) και «κανείς ας μην συλλογίζεται την κακία του άλλου» (Ζαχ. η΄ 17).

Βλέπεις; Δεν λέει μόνο, συγχώρεσε το κακό του άλλου, αλλά μην το έχεις ούτε στη σκέψη σου, μη το συλλογίζεσαι, άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή. Νομίζεις, βεβαίως, ότι με την εκδικητικότητα τιμωρείς εκείνον που σε έβλαψε. 

Γιατί εσύ ο ίδιος σαν άλλο δήμιο εγκατέστησες μέσα σου το θυμό και καταξεσκίζεις τα ίδια σου τα σπλάχνα.

Έχεις αδικηθεί πολύ και στερήθηκες πολλά εξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες και ζημιώθηκες σε πολύ σοβαρά θέματά σου και γι’ αυτό θέλεις να δεις να τιμωρείται ο αδελφός σου; 

Και εδώ πάλι είναι χρήσιμο να τον συγχωρήσεις.

Γιατί, εάν θελήσεις, εσύ ο ίδιος να εκδικηθείς και να επιτεθείς εναντίον του είτε με τα λόγια σου, είτε με κάποια ενέργειά σου, ή με την κατάρα σου, ο Θεός όχι μόνο δεν θα επέμβει κατ’ αυτού – εφόσον εσύ ανέλαβες την τιμωρία του - αλλά επιπλέον θα σε τιμωρήσει ως θεόμαχο.

Άφησε τα πράγματα στο Θεό. Αυτός θα τα τακτοποιήσει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εσύ θέλεις. Σε σένα έδωσε μόνο την εντολή να προσεύχεσαι για τον άνθρωπο που σε λύπησε…

Ένα μόνο εχθρό διαταχθήκαμε να έχουμε, τον διάβολο. Με αυτόν να μην συμφιλιωθείς ποτέ, προς τον αδελφό σου όμως ποτέ να μην έχεις βαριά καρδιά.

Κι αν ακόμη συμβεί κάποια μικροψυχία, ας είναι παροδική, ας μην υπερβαίνει το διάστημα της ημέρας. «Η δύση του ηλίου να μη σας προφθάνει οργισμένους», λέει ο Απόστολος (Εφεσ. δ΄ 26).

«…ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…» (Ματθ. στ΄ 12).

Βλέπεις; 

Ο Θεός εσένα τον ίδιο έκανε κριτή της συγχωρήσεως των αμαρτημάτων σου. 

Αν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θα σου συγχωρεθούν. 

Αν συγχωρήσεις πολλά, θα σου συγχωρηθούν πολλά. 

Αν τα συγχωρήσεις με ειλικρίνεια και με όλη σου την καρδιά, με τον ίδιο τρόπο θα συγχωρήσει και τα δικά σου ο Θεός.

Αν μετά την συγχώρηση, κάνεις φίλο σου τον εχθρό σου, έτσι θα διάκειται και ο Θεός απέναντί σου.

Ποιας, λοιπόν, τιμωρίας δεν είναι άξιος εκείνος, που ενώ πρόκειται να κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, εάν χάσει εκατό μόνο δηνάρια, ούτε και τα λίγα δεν συγχωρεί, αλλά στρέφει εναντίον του τα ίδια τα λόγια της προσευχής;

Γιατί όταν λες στο Θεό «συγχώρεσέ μας, όπως και εμείς συγχωρούμε τους εχθρούς μας» και κατόπιν εσύ δεν συγχωρείς, για τίποτε άλλο δεν παρακαλείς το Θεό, παρά να σε στερήσει από κάθε απολογία και συγγνώμη…”

Θα αποκτήσει άραγε ποτέ στο μέλλον η Εκκλησία Πατέρα του αναστήματος του Ιερού Χρυσοστόμου;

Τι ωραία που τα λέγει ο μεγάλος αυτός Αγιος της Εκκλησίας μας.! 

Τι πειθώ έχει ο λόγος του! Νιώθεις κυριολεκτικά ανίσχυρος να αντιτάξεις το παραμικρό, όχι μόνον στα λόγια, αλλά προπαντός στο πνεύμα που αναδύεται μέσα από αυτά τα λόγια.

Βέβαια τα δύσκολα ακολουθούν στη συνέχεια, επειδή δεν είναι αρκετό να λέμε πόσο ωραία ερμηνεύει το Αγιο Ευαγγέλιο ο Ιερός Χρυσόστομος. 

Ούτε να συμπληρώνουμε: Και πόσο αληθινά έζησε στην προσωπική του ζωή αυτά που κήρυττε ο Αγιος!

Ούτε είναι αρκετό να διαβάζουμε το βίο του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου και να λέμε: Τι μεγαλείο ψυχής! Να συγχωρέσει και να καλύψει τον δολοφόνο του κατά σάρκαν αδελφού του!

“Το εν ου εστί χρεία” είναι να βάλουμε σε εφαρμογή αυτά τα λόγια στη δική μας ζωή. 

Και αυτό - ξέρετε - δεν είναι καθόλου, μα καθόλου, εύκολο! 

Για να ακριβολογούμε η εφαρμογή των εντολών δεν είναι απλά δύσκολη. Στην πραγματικότητα είναι ακατόρθωτη με τις ανθρώπινες δυνάμεις.  Μόνον η χάρη του Θεού την κάνει πραγματικότητα και στις σκέψεις και στα λόγια και στις πράξεις μας.

Μετάνοια, αγώνας και προσευχή, λοιπόν, για να μας χαρίσει ο Αγιος Θεός αυτά τα δώρα Του και χωρίς να αποκαρδιωνόμαστε επειδή ορισμένοι - για να ακριβολογούμε πολλοί - τα χρησιμοποιούν για να καλύψουν την κακοήθεια ή τον εγωισμό τους ή για να συνεχίσουν να αδικούν με την ιδία εμμονή.

Εμείς ας κάνουμε αυτό που πρέπει - αυτό που λέγει ο Χριστός - και τα τυχόν ταπεινά και ιδιοτελή κίνητρα όσων χρησιμοποιούν αυτά τα λόγια ας τα αφήσουμε στον Κύριο.

Και φυσικά η αδήριτη ανάγκη της συγχώρεσης εκ μέσης καρδίας κάθε συνανθρώπου μας που μας έβλαψε, δεν αναιρεί το γεγονός ότι
1.) Πέραν του πάθους της μνησικακίας,
2.) Πέραν της υποκριτικής προσφυγής στο Ευαγγέλιο και στους Αγίους Πατέρες για να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε τα πάθη μας ανενόχλητοι, υπάρχουν ορισμένοι, οι οποίοι έχουν, όχι απλά εμπάθεια, 
3.) αλλά ψυχοπάθεια (βλ. λ.χ. τον Αρχιμανδρίτη Μελέτιο Βαδραχάνη- λόγω κληρονομικών καταβολών - και οι οποίοι θεραπεύονται μόνον με την κατάλληλη ψυχοφαρμακευτική υποστήριξη. 

Μα ορισμένοι σύγχρονοι άγιοι Γέροντες, ισχυρίζονται κάποιοι...

Σε προσεχές άρθρο - συν Θεώ - θα αναφερθούμε και σ' αυτό το θέμα...