ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΥ, Η "ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ" ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

τηλ. 6945-377621 - agotsopo@gmail.com

 Πάτρα  1 . 7 . 2018

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου  Ἰεροθέου, 

Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» στὴν Κρήτη, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις, 

ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2018.

Ζ΄

8. Ἰδιαίτερα σημαντικὴ εἶναι ἡ ἔκδοση, διότι προχωρεῖ μὲ ἐξαιρετικὴ παρρησία – δυστυχῶς, ἀσυνήθιστη σὲ ἐπισκοπικὸ ἐπίπεδο – σὲ νηφάλια ἀλλὰ αὐστηρὴ θεολογικὴ ἀποτίμηση καὶ κριτικὴ τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης καὶ τῶν κειμένων της. Εἶναι πράγματι μιὰ κατάθεση ψυχῆς μαρτυρική, μὲ τὴ διττὴ ἔννοια: καὶ ὡς κατάθεση προσωπικῆς ἐμπειρίας, ἀλλά, εἶναι σίγουρο αὐτό, καὶ  ὡς θυσιαστικὴ προσφορὰ στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Ὅλοι γνωρίζουμε τὸ τί περιμένει ὅσους σεβόμενοι τὴν πίστη καὶ τὴ συνείδησή τους μαρτυροῦν καὶ ὑπεραμύνονται τῆς Ἀληθείας: Ἀπομόνωση, εἰρωνεῖες, λοιδορίες, λεκτικὸς προπηλακισμός, ἀπειλὲς καθαιρέσεων κ.ο.κ. ἀπὸ κέντρα καὶ παράκεντρα “ἐκκλησιαστικῆς” ἐξουσίας. Καὶ, δυστυχῶς, αὐτὲς οἱ μεθοδεύσεις ἔχουν ἀποτέλεσμα: οἱ πλεῖστοι των ἐπισκόπων μας ἐνῶ ἔχουν παραδοσιακὸ φρόνημα καὶ δὲν ἀποδέχονται τοὺς οἰκουμενιστικοὺς ἀκροβατισμοὺς οὔτε τὴ νέα περιεκτικὴ ἐκκλησιολογία, σιωποῦν διότι δὲν ἔχουν τὴν ἐσωτερικὴ δύναμη νὰ ἀνταπεξέλθουν στὸν έντονο φανερὸ ἢ ἀφανῆ πόλεμο τῆς Νέας Τάξης Ἐκκλησιαστικῶν Πραγμάτων (σ. 427)! 

Ὅμως ὁ Σεβασμιώτατος σεβόμενος τοὺς Ἀρχιερατικούς του Ὅρκους τολμᾶ καὶ μαρτυρεῖ περὶ τῆς Ἀληθείας. Δὲν φοβᾶται νὰ χρησιμοποιήσει λέξεις ποὺ ἀποδίδουν τὴ ζοφερὴ πραγματικότητα: μιλάει γιὰ «παγίδευση» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος κατὰ τὸ προσυνοδικὸ στάδιο, ἀναφέρεται σὲ «κοσμικοὺς συμβιβασμοὺς καὶ σκοπιμότητες» (σ. 250), καὶ ἐπισημαίνει ὅτι «ὅταν δημοσιευθοῦν τὰ Πρακτικά τῆς Συνόδου,… τότε θὰ φανεῖ καθαρὰ ὅτι στὴν Σύνοδο κυριαρχοῦσαν ἡ θεωρία τῶν κλάδων, ἡ βαπτισματικὴ θεολογία καὶ κυρίως ἡ ἀρχὴ τῆς περιεκτικότητος, δηλαδὴ ἡ διολίσθηση ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀποκλειστικότητος στὴν ἀρχὴ τῆς περιεκτικότητος» (σ. 473). Ἐπίσης, καταγγέλλει καὶ αὐτὸς δύο καίριας σημασίας στοιχεῖα, ποὺ ὅλοι ὃσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν Σύνοδο ἔχουν διαπιστώσει: 

α) «προβληματικότητα τῆς Συνόδου ἀπὸ πλευρᾶς θεολογίας» (σ. 684) καὶ 

β) ὅτι «μὲ τὴ Σύνοδο αὐτὴ δὲν ἐξυπηρετήθηκε ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας» (σ. 713). Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης δὲν ὑπηρέτησε τὴν ἐν Ἀληθείᾳ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Συνεπῶς, «πὼς δ’ αὖ Ἁγία καὶ Μεγάλη»;!

Ὅπως εἶναι ἀναμενόμενο, ὁ συγγραφέας ἀναφέρεται ἰδιαίτερα στὸ 6^ο κείμενο τῆς ΑΜΣΟΕ μὲ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον». Τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν δογματικὸ-ἐκκλησιολογικὸ κείμενο τῆς Συνόδου καὶ οὐσιαστικὰ εἶναι ἡ λυδία λίθος ποὺ θὰ καθορίσει τὴν ἐγκυρότητα ἢ μὴ τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση. Σὲ πολλὰ σημεῖα ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ δὲν ἦταν «ὥριμο» πρὸς συζήτηση καὶ ἐπικύρωση, διότι «τὸ ὅλο κείμενο εἶναι ἐλλειμματικὸ καὶ ἀντιφατικὸ ὡς πρὸς τὴν ἐκκλησιολογία του» (σ. 412). Πιὸ συγκεκριμένα ὁμιλεῖ γιὰ «διγλωσσία», «ἀμφισημία» (σ. 608, 727) «ἀντιφατικότητα» (σ. 473), «ἐκκλησιολογικὴ σύγχυση» (σ. 549, 728), «διπλωματικὴ δημιουργικὴ ἀσάφεια» (σ. 506, 728), «ὄχι μόνο δὲν εἶναι θεολογικό, ἀλλὰ συγχρόνως δὲν εἶναι καθαρό, δὲν ἔχει καθαρὲς προοπτικὲς καὶ βάσεις, εἶναι διπλωματικό. Ὅπως ἔχει γραφῇ, διακρίνεται ἀπὸ μιὰ διπλωματικὴ δημιουργικὴ ἀσάφεια. Καὶ ὡς διπλωματικὸ κείμενο δὲν ἱκανοποιεῖ οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους οὔτε τοὺς ἑτεροδόξους. Δὲν μπορῶ νὰ κατανοήσω πῶς θὰ τὸ δεχθοῦν οἱ ἄλλοι Χριστιανοὶ τοὺς ὁποίους ἀποκαλοῦν ταυτοχρόνως “ἐτεροδόξους”, δηλαδή αἱρετικούς, “λοιποὺς Χριστιανούς” καὶ “ἀδελφούς”, ἢ ταυτο-χρόνως ὁμιλοῦν γιὰ “ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες” καὶ “ἀδελφὲς Ἐκκλησίες”» (σ. 506). Τὰ ἀνωτέρω στοιχεῖα ἀκυρώνουν πλήρως τὸ κείμενο αὐτὸ ὡς συνοδικὴ ἀπόφαση Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ συμπαρασύρουν καὶ τὴ Σύνοδο ποὺ τὸ ἐπικύρωσε!

(Συνεχίζεται)