Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΑΝΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ

ΣΤΟΜΑ ΜΕ ΣΤΟΜΑ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΑΝΟΥ

ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΕΥΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΕΑ

Του π. Αθανάσιου Λαγουρού

===================

Μιὰ μέρα, ἕνας σοφός Ἰνδιάνος ἔκανε τήν παρακάτω ἐρώτηση στούς μαθητές του:

-”Γιατί οἱ ἄνθρωποι οὐρλιάζουν, ὅταν ἐξοργίζονται;”

-”Γιατί χάνουν τήν ἠρεμία τους” ἀπάντησε ὁ ἕνας.

-”Μά γιατί πρέπει νά ξεφωνίζουν, παρ᾽ ὅτι ὁ ἄλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτᾶ ὁ σοφός.

-”Ξεφωνίζουμε, ὅταν θέλουμε νά μᾶς ἀκούσει ὁ ἄλλος”, εἶπε ἕνας ἄλλος μαθητής.

Καί ὁ δάσκαλος ἐπανῆλθε στήν ἐρώτηση:

-”Μά τότε δὲν εἶναι δυνατόν νά τοῦ μιλήσει μέ χαμηλή φωνή;

Διάφορες ἀπαντήσεις δόθηκαν ἀλλά.. καμμιά δέν ἱκανοποίησε τόν δάσκαλο..

-”Ξέρετε γιατί οὐρλιάζουμε κυριολεκτικά, ὅταν εἴμαστε θυμωμένοι; Γιατί ὅταν θυμώνουν δυό ἄνθρωποι, οἱ καρδιές τους ἀπομακρύνονται πολύ.. καί γιά νά μπορέσει ὁ ἕνας νά ἀκούσει τόν ἄλλο, θά πρέπει νά φωνάξει δυνατά, γιά νά καλύψει τήν ἀπόσταση.. Ὅσο πιό ὀργισμένοι εἶναι, τόσο πιό δυνατά θά πρέπει νά φωνάξουν γιά ν’ ἀκουστοῦν. Ἐνῶ ἀντίθετα τί συμβαίνει, ὅταν εἶναι ἐρωτευμένοι; Δέν ἔχουν ἀνάγκη νά ξεφωνήσουν, κάθε ἄλλο, μιλοῦν σιγανά καί τρυφερά.. Γιατί; Ἐπειδή οἱ καρδιές τους εἶναι πολύ πολύ κοντά. Ἡ ἀπόσταση μεταξύ τους εἶναι ἐλάχιστη.

Μερικές φορές εἶναι τόσο κοντά πού δέν χρειάζεται οὔτε κἄν νά μιλήσουν, παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Καί ὅταν ἡ ἀγάπη τους εἶναι πολύ δυνατή, δέν εἶναι ἀναγκαῖο οὔτε κἄν να μιλήσουν, τούς ἀρκεῖ νά κοιταχθοῦν. Ἔτσι συμβαίνει ὅταν δύο ἄνθρωποι πού ἀγαπιοῦνται πλησιάζουν ὁ ἕνας πρός τόν ἄλλον.

Στό τέλος ὁ Σοφός εἶπε συμπερασματικά:

“Ὅταν συζητᾶτε μήν ἀφήνετε τίς καρδιές σας νά ἀπομακρυνθοῦν, μήν λέτε λόγια ποὺ σᾶς ἀπομακρύνουν, γιατί θά φτάσει μιὰ μέρα πού ἡ ἀπόσταση θά γίνει τόσο μεγάλη πού δέν θά βρίσκουν πιά τά λόγια σας τόν δρόμο τοῦ γυρισμοῦ”.

ΣΧΟΛΙΟΝ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΛΑΓΟΥΡΟΥ

___________

Αὑτὴ ἡ σοφὴ παρατήρηση ἔχει καὶ μιὰ παράλληλη ἀνάγνωση, πέραν τῆς διαταραχῆς τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἐκείνη ποὺ ἀφορᾶ στὸν τρόπο ἀναγνώσεως τῶν ἱερατικῶν εὐχῶν τῆς Θ. Λειτουργίας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο μελάνι ἔχει χυθεῖ.

Μιὰ ἁπλῆ ἀρχικὴ ἀπάντηση γιὰ τὸ θέμα δίνεται «αὐτομάτη», ἂν προσδιορισθοῦν οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς ποὺ ἐπέφερε στὸ κλῖμα καὶ τὶς ἀντιλήψεις ἡ εἰσαγωγὴ τῶν μεγαφώνων στὴν Λατρεία. Ἂν ἀφαιρεθοῦν τὰ μόλις πρὸ πεντηκονταετίας εἰσαχθἐντα στὴν δισχιλιόχρονη Λατρεία μεγάφωνα, τότε ὁλοκάθαρα γίνονται φανερὲς καἰ ἀντιληπτὲς οἱ θεμελιώδεις, πρωτογενεῖς καὶ πραγματικὲς διαστάσεις καὶ “προδιαγραφὲς” τῆς λειτουργικῆς «ἀναγνώσεως», τότε ἀποδεικνύεται πόσο μπορεῖ νὰ ἀκουστοῦν καὶ κατὰ προέκτασιν νὰ «κατανοηθοῦν» τὰ λόγια ποὺ διαβάζει [καὶ ὄχι ποὺ ἐκφωνεῖ στεντόρεια καὶ θεατρικὰ] ὁ ἱερεὺς μέσα σὲ μιὰ ἐκκλησία).

Ἐν τούτοις μιὰ πολὺ καλὴ ἰδέα πάνω στὸν σχετικὸ προβληματισμὸ θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ δώσει τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καὶ ἡ ἀνωτέρω διήγηση, συσχετιζομένη βεβαίως μὲ τὸ κατωτέρω νηπτικὸ ἀπόσπασμα: «Ὅμως ὁ ἄξιος ἱερεὺς συντυχαίνει μὲ αὐτὸν τὸν Χριστὸν στόμα μὲ στόμα, ὡσὰν νὰ συντυχαίνῃ ἕνας ἄδολος καὶ πολλὰ ἠγαπημένος φίλος μὲ κανένα του φίλον. Καὶ καθὼς ὅταν ἔχῃ θάρρος καὶ ἄκραν φιλίαν μὲ κάποιον μέγαν ἄνθρωπον πηγαίνει κοντά του καὶ τοῦ συντυχαίνει τὸν λόγον μυστικά, τοιουτοτρόπως καὶ ὁ ἱερεὺς ἔχοντας θάρρος εἰς τὸν Χριστὸν διὰ τὴν χάριν καὶ τὴν ἀξίαν τῆς ἱερωσύνης, σιμώνει εἰς αὐτὸν καὶ τοῦ συντυχαίνει ὅλα του τὰ μυστικὰ μὲ μυστικὴν ὁμιλίαν, ἤγουν μὲ πολλὰ προσεκτικήν, ἥσυχον καὶ μετρίαν τὴν φωνήν. Διότι τοιουτοτρόπως λέγει ὁ ἱερεὺς τὰς εὐχάς, τὸ ὁποῖον φανερώνει δύο πράγματα: ἕνα μὲν τὴν ἄκραν μεγαλειότητα ἐκείνου τοῦ προσώπου πρὸς τὸ ὁποῖον συντυχαίνει, ἄλλο δὲ τὴν καθαρὰν ἀγάπην καὶ τὸ πολὺ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν τὴν ὁποίαν ἔχει πρὸς αὐτὸν ὁ συντυχαίνων καὶ ὁ λαλῶν μετ᾽ αὐτοῦ». (Ἀνωνύμου τινος, «Περὶ Ἱερωσύνης καὶ Προσευχῆς», ἐκ χειρογράφου τῆς Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου Ἁγίου Ὄρους, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1978.)

Στὴν πραγματικότητα ἡ ξεχαρβαλωμένη ἐποχή μας ἔκανε τά εὔκολα δύσκολα, τὰ φυσικὰ ἀφύσικα καὶ τὰ εὐνόητα δυσνόητα ἢ …ἀκατανόητα! Μεγάλωσε τὴν ἀπόσταση τῶν καρδιῶν ἀπὸ τὸν Θεό, γι᾽ αὐτὸ καὶ μὲ «ἀ-φύσικες» ἐπινοήσεις καὶ λογικοφανῆ τεχνάσματα ἐπιδιώκεται νὰ γεφυρωθεῖ τὸ χάσμα.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία