ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΤ΄

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ούτε Άγία, ούτε Μεγάλη, ούτε Σύνοδος 

ΣΤ΄

Της Σύναξης Ορθοδοξων Κληρικών και μοναχών

=====

2. Άσάφειες καί θεολογικές αντιφάσεις

Το 6° κείμενο («Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας μέ τόν λοιπό Χριστιανικό κόσμο») ως Συνοδική απόφαση με σαφή δογματικό-εκκλησιολογικό προσανατολισμό θα έπρεπε να διακρίνεται για την απόλυτη σαφήνεια των νοημάτων καί τή λεπτολόγo ακρίβεια στη διατύπωσή του, ώστε να μην αφήνει περιθώρια για πολλαπλές ερμηνείες ή και ήθελημένες παρερμηνείες. Δυστυχώς, όμως, στό κείμενο αυτό συναντούμε σε καίρια σημεία του μεγάλες ασάφειες, ενώ δεν απουσιάζουν και θεολογικές αντινομίες και αντιφάσεις, που επιτρέπουν τις πλέον ετερόκλητες (παρ)ερμηνείες του.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος είναι σαφής: «Το κείμενο αυτό όχι μόνο δεν είναι θεολογικό, αλλά συγχρόνως δέν είναι καθαρό, δεν έχει καθαρές προοπτικές και βάσεις, είναι διπλωματικό. ... διακρίνεται από μια διπλωματική δημιουργική ασάφεια. Και ως διπλωματικό κείμενο δεν ικανοποιεί ούτε τους Όρθοδόξους ούτε τους ετεροδόξους» (σημ. 1, σ. 506 και 425,433).

Στο ίδιο μήκος κύματος συντονίζεται και η δήλωση του Μητροπολίτου Μπάτσκας (Σερβία) Ειρηναίου (Μπούλοβιτς): «Έπρεπεν όμως, μάλλον δε και ώφειλε [ή Σύνοδος], να καταθέση διά του περί ου ο λόγος κειμένου την μαρτυρίαν της εκκλησιολογικής της ταυτότητος και αυτοσυνειδησίας κατά τρόπον ευκρινέστερον, συνεπέστερον και ακριβέστερον. Τούτο, δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατόν... Ας μην απατώμεθα ή κρυπτώμεθα: το προβληματικόν τούτο κείμενον είναι η πρώτη και κυρία αιτία της αρνήσεως των τεσσάρων ορθοδόξων Πατριαρχείων να συμμετάσχουν εις την Σύνοδον» (σημ. 5, σ. 648)! Πικρές αλήθειες από επισκόπους που συμμετείχαν στη Σύνοδο...

Είναι αξιοπρόσεκτο ότι ο «υπέρμαχος» της «Πανορθοδόξου» Μητροπολίτης Μεσσηνίας παραδέχεται, χωρίς όμως να αναλαμβάνει τις προσωπικές του ευθύνες αφού συνέπραξε σε αυτό πού όψιμα κατηγορεί, ότι υπήρξαν «όντως προβλήματα συντάξεως καί ύφολογικής διατυπώσεως, τα οποία δημιούργησαν δυσκολίας κατανοήσεως του όλου σκεπτικού του νέου κειμένου, με άμεσον επακόλουθον και την προσέγγισιν του όλου περιεχομένου του κειμένου... Έπιπλέον δέν θά πρέπει να ή αύτη ή χρησιμοποιούμενη ορολογία καί αι γλωσσικαί διατυπώσεις, έν πολλούς νέαι, δημιουργούν αρκετάς παρερμηνείας, αί όποίαι δικαίως οδηγούν και εις άλλας κατανοήσεις», αλλά τα αποδίδει στη «γενομένη κειμενολογική συνένωση» των δύο κειμένων της Γ' ΠΠΔ (Γενεύη, 1986) (σημ. 6, σ. 3)! Άν είναι δυνατόν! Μετά από 55 χρόνια προετοιμασίας, τόσες Πανορθόδοξες Διασκέψεις με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών καθηγητών και επισκόπων δέν κατόρθωσαν να συντάξουν ένα αξιοπρεπές και σοβαρό κείμενο στο τόσο κρίσιμο ζήτημα των σχέσεων με τους ετεροδόξους! Δέν κολακεύει αυτό, δυστυχώς, τη σύγχρονη θεολογική μας παραγωγή ούτε τους πρωταγωνιστές της Συνόδου! Βέβαια, όταν απουσιάζει η Χάρις τού Άγ. Πνεύματος, τότε καθίστανται άχρηστες και οι πανεπιστημιακές περγαμηνές...

«Ετερόδοξες Εκκλησίες» = Παρθένος πόρνη! Το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα προχειρότητας και απαράδεκτης για θεολογικό κείμενο «δημιουργικής ασάφειας» αποτελεί η φράση «ετερόδοξες εκκλησίες» (σημ. 1, σ. 498-507): Στη θεολογική ορολογία «Εκκλησία» σημαίνει τη Νύμφη του Χριστού, το Σώμα του Χριστού, τον ίδιο τον Χριστό, την απόλυτη Άλήθεια. Στη θεολογική ορολογία «ετερόδοξος» σημαίνει «αιρετικός», δηλ. το αντίθετο της Άλήθειας, τον εχθρό και αντικείμενο του Χριστού. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι ταυτόχρονα και Άλήθεια του Χριστού και ψέμα του διαβόλου;

Άν μία κοινότητα είναι Έκκλησία, δεν μπορεί να είναι ετερόδοξη και άν είναι ετερόδοξη, δέν μπορεί να είναι Έκκλησία! Η φράση «ετερόδοξες Εκκλησίες» είναι η απόλυτη αντίφαση εν τοις όροις και δείχνει μαζί με την άμβλυμένη εκκλησιολογική συνείδηση και έλλειψη σοβαρότητας, αποτελεί δε πραγματικό όνειδος γιά τούς εμπνευστές της και την ίδια τη Σύνοδο (σημ. 1, σ. 474, 498-505, 510, Δ. Τσελεγγίδης σημ. 5, σ. 638). Έχει την ίδια σοβαρότητα με την αυτοαναιρούμενη φράση «παρθένος πόρνη»! Όσο παρθένος μπορεί να είναι μία πόρνη, άλλο τόσο μπορεί να είναι Έκκλησία του Χριστού μία αιρετική-ετερόδοξη κοινότητα!

Βέβαια κανένα από τα μέλη της Συνόδου, ποτέ και πουθενά δεν χρησιμοποιεί τη φράση «ετερόδοξες Εκκλησίες», αλλά μόνο «αδελφές Έκκλησίες» ή απλώς «Έκκλησίες» για να καταδειχθεί ότι πλέον ότι ακόμα και οι ίδιοι δέν σέβονται αυτό που ενέκριναν και υπέγραψαν (αναλυτικότερα σοβαρή θεολογική κριτική βλ. σημ. 1, σ. 264-266, 590-608). Και το πλέον αδιανόητο: δέν μετέφρασαν επακριβώς στα επίσημα κείμενα (αγγλικά, γαλλικά) τη φράση αυτή (βλ. πλαίσιο)!