ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ κ. ΝΙΚΟ ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Της κ. Ελένης Λωρίτου
=====
Αδελφέ και συμπολίτη Νίκο Σακαλάκη,
Tα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας μας δίνουν την δυνατότητα να επικοινωνούμε μέσω Νέας Υόρκης πιο άμεσα από ότι μέσα στην ίδια πόλη! Δεν είναι δυνατόν να περιμένω το ευτυχές γεγονός να σταματήσουμε με τα ποδήλατά μας στην μέση του δρόμου και να στήσουμε πηγαδάκι να τα πούμε περί δογματικών θεμάτων...!
Ξέρεις τι είναι μεταξύ πιπεριάς και ντομάτας στον πάγκο της λαικής να μιλάς για δόγματα και Ιερούς Κανόνες;
Χάρμα! Με συγχωρείς, λοιπόν, αλλά μου άναψες τα λαμπάκια με όσα πρωΐ πρωΐ είπες https://paterikiparadosi.blogspot.com/2018/06/blog-post_454.html -δεν είναι η πρώτη φορά- και αυθορμήτως, χωρίς να περιμένω, θα ήθελα να σου απευθύνω ετούτον τον λόγο.
Χαίρομαι για την πνευματική σου καταγωγή από τον αγωνιστή ιεράρχη π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Ο π. Αυγουστίνος ανήκει στην χορεία των εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, που αποτέλεσαν τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας της παραδόσεως στην σύγχρονη εποχή.
Αναφέρω ενδεικτικά μερικούς από αυτούς. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, Φώτης Κόντογλου, π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, π. Μάρκος Μανώλης, π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο Καθηγητής Μουρατίδης, ο ήδη αναφερθείς Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Παροναξίας Παύλος κ.τ.λ..
Μερικοί από αυτούς που γνωρίσαμε είναι με την βούλλα των χαρισμάτων τους άγιοι.
Ανέφερα αυτούς με κριτήριο την πνευματική τους σχέση και φιλία με τον ένα εξ αυτών, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο. Ο π. Επιφάνιος ήταν εν τω αυτώ πνεύματι με όλες αυτές τις προσωπικότητες, παίζοντας ένα συμβουλευτικό ρόλο στα ανακύπτοντα εκκλησιαστικά προβλήματα, με τα οποία αυτά τα πρόσωπα ποικιλοτρόπως ενεπλάκησαν.
Δεν νομίζω ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν, ο π. Επιφάνιος να είπε κοτσάνες και να μην το πήραν είδηση οι σύγχρονοί του και να το ανακάλυψαν σήμερα ο Σημάτης, ο Τσακίρογλου, ο Ρίζος, ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς, ο π. Σάββας Λαυρεώτης και εσύ φίλε Νίκο Σακαλάκη!
Όλοι αυτοί που ανέφερα, είστε θεολογικώς αγράμματοι μπροστά στα θεολογικά γράμματα του π. Επιφανίου και παράλληλα δεν είστε και άγιοι, όπως ήταν εκείνος, ή όπως ήταν ο Άγιος Σπυρίδων.
Πείτε μου ένα σημείο αγιότητός σας, σας παρακαλώ. Ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς δεν μπορεί να χωρίσει σε δυό γαϊδούρια άχυρο και τον κατευθύνουν ο Σημάτης και η Χριστίνα και θέλει να κατευθύνει την Εκκλησία; Τότε να περιμένουμε να κατευθύνει την Εκκλησία η Χριστίνα! Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι τυχαία.
Μήπως είναι ο π. Σάββας αγράμματος Άγιος;
Ξέρω, ξέρω το είπαμε και στο συνέδριο, η αγιότητα δεν είναι προϋπόθεση της Ομολογίας. Είναι όμως το μόνο, που αναπληροί την έλλειψη της θεολογίας ως γνωστικό αντικείμενο ή μάλλον το αντίθετο η γνωσιολογική θεολογία αναπληροί την έλλειψη της αγιότητος, ή το καλύτερο η παρουσία και των δύο είναι το τέλειο. Όταν όμως δεν έχεις ούτε το ένα, ούτε το άλλο δηλαδή ούτε αγιότητα, ούτε την θεολογία ως γνωστικό αντικείμενο, τότε τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις, ότι μπορείς να αμφισβητείς πρόσωπα, που στην συνείδηση της Εκκλησίας έχουν γίνει πρόσωπα αναφοράς για την πορεία της και στυλοβάτες της θεολογίας και εκκλησιολογίας της;
Να επαίρεται κανείς για τις γνώσεις του είναι κάπως φυσικό, το να επαίρεται όμως για την αγραμματωσύνη του είναι γελοίο.
Το ξέρω ότι όλα αυτά είναι άτοπα.
Όποιος λέει ότι είναι άγιος αποδεικνύει ότι δεν είναι. Θα μάθετε επί τέλους ότι μέσα στην Εκκλησία έχουμε μία τάξη; Δεν απαξιώνονται όχι μόνο τα πνευματικά χαρίσματα, αλλά ούτε και τα ανθρώπινα. Τιμούμε την ιεράρχηση των χαρισμάτων.
Ποιος είναι αυτός που κήρυξε τα Μυστήρια της Εκκλησίας άκυρα και έχει την απαίτηση να τον ακολουθήσουμε στην κακοδοξία του;
Με γενναιοδωρία και με πνεύμα “οικονομίας” απορρέον από την “δυνητικότητα” του 15ου Κανόνος ο π. Θεόδωρος Ζήσης τους έδωσε την δικαιολόγηση της “ακριβείας”, αλλά οι ίδιοι το αποποιούνται, γιατί θέλουν να μένουν πνευματικά και εκκλησιολογικά ατακτοποίητοι, για να συντηρούν την κλάψα τους και τις μίξες τους.
Για να το πούμε έτσι χοντρά, αν στίψεις 15 παπα Ευθύμιους και παπα Σάββας έναν Επιφάνιο δεν βγάζεις. Θα αφήσουμε τον π. Επιφάνιο να ακούσουμε ποιόν; Ζητώ συγγνώμην δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, γιατί πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την ανεπανάληπτη αξία του, αλλά αυτό δεν είναι μία δικαιολογία για να ανατρέπουμε την τάξη της Εκκλησίας χάριν της αυτοπροβολής.
Σε ποιο σημείο φίλε Νίκο, ο π. Θεόδωρος είπε στο συνέδριο, ότι υπάρχει “ενδιάμεσο” στάδιο μεταξύ Οικουμενισμού και Ορθοδοξίας; Συγγνώμην εσείς όταν ακούτε για “οικονομία” το μυαλό σας πάει σε μπακαλίστικους λογαριασμούς;
Δηλαδή ζυγίζουμε μαζί την Αλήθεια της πίστης με το ψεύδος της αίρεσης και το μοιράζουμε διά του δύο;
Είσαι και μαθηματικός βρε Νίκο!
Δεν μπορεί τα μαθηματικά να μην εκφράζουν την αρμονία της δημιουργίας και το κάλλος του Θεού! Η εκκλησιαστική “οικονομία” είναι ένας φιλάνθρωπος τρόπος διοικήσεως της Εκκλησίας, και δεν έχει σχέση με αυτό που εσύ εννοείς δηλαδή με την σούπα και τον συμψηφισμό Αληθείας και ψεύδους.
Η εκκλησιαστική “οικονομία” δεν είναι έκπτωση από την πίστη.
Δηλαδή ο ορθοδοξότατος π. Επιφάνιος έκανε έκπτωση στην πίστη; Τι σαχλαμάρες είναι αυτά που λέτε;
Ποτέ ο π. Θεόδωρος δεν εξέφρασε μία τέτοια θέση συμψηφισμού της πίστεως με την αίρεση ως “ενδιάμεσο” στάδιο, αλλά από την αρχή της εμφανίσεως της οικουμενιστικής Εκκλησίας ήταν η πρώτη φωνή, που υψώθηκε εναντίον του Οικουμενισμού και έκτοτε είναι στρατευμένος σε αυτόν τον σκοπό με όλες του τις δυνάμεις και το θεολογικό του τάλαντο.
Δείξε μας σε παρακαλώ αυτό το σημείο πότε το είπε ως μία θέση, εν τη ρύμη του λόγου, πότε; Και αν δεν το βρείς, ζήτα με ταπείνωση μία συγγνώμην και μη προστίθεσαι στην μακρυά ουρά των ψευδών αυτού του κίτρινου ιστολογίου που ονομάζεται “Πατερική Παράδοση”.
Μην ακολουθείς τους ουτιδανούς ανθρώπους αυτού του ιστολογίου, που δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν ασύστολα ψεύδη, για να δημιουργούν εντυπώσεις.
Με εκτίμηση,
Λωρίτου Ελένη
Υ.Γ. Αν θέλεις Νίκο μας απαντάς ποια είναι η προσωπική σου εκκλησιολογική κατάσταση, πού εκκλησιάζεσαι, είσαι αποτειχισμένος κ.τ.λ..
Πρέπει νά καταλάβουμε, όταν αναφερόμαστε στά εκκλησιαστικά πρόσωπα όπως οι προαναφερθέντες στην πλειονότητά τους άγιοι , δεν αναφερόμαστε σε κάποιο κοινωνικό κλάμπ , αλλά σε μία χορεία αγίων που συνιστούν την εκκλησιαστική συνείδηση . Μήπως μπορούν νά μας πούν ο π.Ευθύμιος και ο π. Σάββας την εκκλησιαστική τους αποδοχή ; Ειδικά ο π. Ευθύμιος υπήρξε σύγχρονος του π. Αθανασίου Μυτιληναίου και μάλιστα έδρασε στην ίδια περιφέρεια της Λάρισσας και συμμετείχε στίς διαμαρτυρίες υπέρ του Θεολόγου Λαρίσσης. Μήπως μπορεί νά μας πεί ο π. Ευθύμιος , η σχέση του μέ τόν π. Αθανάσιο άν ήταν εκκλησιαστικώς φιλική , άν είχαν εκκλησιαστική συνεργασία , επικοινωνία , άν ήταν εκλλησιαστικώς εν τω αυτώ πνεύματι ; Ώρα είναι τώρα νά μας πεί οτι η σχέση τους ήταν ανταγωνιστική . Δηλαδή ο π. Αθανάσιος δεν φοβήθηκε ανταγωνιστικά τον π. Επιφάνιο , όπου έστελνε τά πνευματικά του παιδιά όταν κατέβαιναν στην Αθήνα για σπουδές και φοβήθηκε τον π. Ευθύμιο !
ReplyDeleteΆς με συγχωρούν οι σεβαστοί πατέρες , όπως προανέφερα δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις , ο κάθε εκκλησιαστικός εργάτης έχει την αξία του , αρκεί μόνο νά ποτίζει , νά κλαδεύει , νά τρυγεί , νά οικοδομεί και νά μήν ξερριζώνει αυτά που οι άλλοι φύτευσαν και νά μήν αποδομεί τά λιθάρια που οι άλλοι έβαλαν στο οικοδόμημα της εκκλησίας .
Όσο μπορώ νά γνωρίζω , δεν διεπίστωσα κάποια εκκλησιαστική επικοινωνία του π. Ευθυμίου μέ τον π. Αθανάσιο , άν και διασταυρώνοντο οι κύκλοι δραστηριότητός των . Εννοείται οτι τήν ίδια παρενόχληση , ό.τι κάνει στούς στούς σημερινούς πατέρες , έκανε και στον π. Αθανάσιο . Υπέστη και ο π. Αθανάσιος την άτεγκτο κριτική του π. Ευθυμίου και των πνευματικών του παιδιών , όταν στό τελευταίο στάδιο της ζωής του, όταν ήταν στό νοσοκομείο άρρωστος, επανέφερε το μνημόσυνο τού μοιχεπιβάτου επισκόπου , ώστε νά μπορέσει νά έχει τό μοναστήρι μία συνέχεια και νά μπορέσει νά χειροτονηθεί ο σημερινός ηγούμενος π. Πολύκαρπος . Ήταν κρίμα που δεν ρώτησε τον π. Ευθύμιο ! Πολύ λυπάμαι για την αστοχία του αυτή !
Σε κάθε περίπτωση η εκλλησία και οι άγιοί της δεν είναι υπόλογοι στον π. Ευθύμιο και στά πνευματικά του παιδιά . Οι άγιοι , ο π. Θεόδωρος Ζήσης και όποιος αισθάνεται μία υπευθυνότητα απέναντι στο Θεό για την ποδηγεσία της εκκλησίας , δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν Σημάτη , Τσακίρογλου , Ρίζο όπως θέλω τά γυρίζω , πάπισα Ιωάννα , Χριστίνα κ.τ.λ. . Ο π. Θεόδωρος Ζήσης ωφείλει απερίσπαστος , χωρίς νά επηρεάζεται από τις άτεγκτες κραυγές του κάθε άκαπνου σούπερ- αγωνιστή , νά ποδηγετεί την εκκλησία μέ βάση τά παραδεδομένα απο τους αγίους παλαιοτέρους και συγχρόνους . Έχει μαζί του την συνείδηση της εκκλησίας και τήν προαναφερθείσα χορεία των συγχρόνων αγίων . Ποιόν θά ακούσει αυτούς ή τον Ρίζο ;
Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά την συγγνώμη μου από τον σεβαστό π. Ευθύμιο για τίς συγκρίσεις . Όμως η αναμέτρηση μέ τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο είναι οφθαλμοφανώς άνιση . Είναι δε αστείο κάποιοι, όπως ο φίλος Νίκος Σακαλάκης νά πετροβολά τον π. Επιφάνιο και μάλιστα βασιζόμενος στόν φίλο του Αυγουστίνο Καντιώτη .
Αδελφέ Νίκο Σακαλάκη λές τον π. Επιφάνιο νά μήν μπορούσε νά τον πετροβολήσει ο ίδιος ο Αυγουστίνος και περίμενε εσένα νά τό κάνεις ; Λές εκείνος νά φοβήθηκε νά τό κάνει; Περιμένουμε φίλε Νίκο μία απάντηση , σε ποιό σημείο ο π. Θεόδωρος μίλησε για "ενδιάμεσο " στάδιο ανάμεσα στην ορθοδοξία και στη αίρεση , οτι δηλαδή μπορεί νά υπάρξει συμψηφισμός της Αληθείας και του ψεύδους .Θά σου είμαστε υπόχρεοι νά μας υποδείξεις αυτό το σημείο.
Αυτός ο συμψηφισμός Αληθείας και ψεύδους μοιάζει μέ τους λογαριασμούς του καρακγιόζη . Κάποτε ο Χριστόδουλος συμμετείχε σε συνεδρίαση ένός
ReplyDeleteεκκλησιαστικού συμβούλείου και τό θέμα ήταν ένας τοίχος , άν θα έπρεπε νά κτισθεί , για τον οποίο υπήρχε διαφωνία . Ο Χριστόδουλος , που ομολογουμένως δεν του έλειπε το πνεύμα , ρώτησε τον παπά του ναού , εσύ πάτερ τί λές ; Προτείνω , απαντά ο παπάς , μία "ενδιάμεση" λύση ! Δηλαδή τον ρωτά ο Χριστόδουλος ποιά είναι η " ενδιάμεση " λύση ; Νά φτιάξουμε τον μισό τοίχο ή αφού κτίσουμε τον τοίχο μετά νά τον γκρεμίσουμε ;
Άν και παρακολουθήσαμε ολόκληρο το συνέδριο της Θεσσαλονίκης , εκτός του ότι παρακολουθούμε οι πάντες μέσω του διαδικτύου επι τόσα χρόνια τον π. Θεόδωρο , τέτοιες " ενδιάμεσες " λύσεις ποτέ δεν πρότεινε . Αντίθετα το πνεύμα του συνεδρίου ήταν ομολογιακό και όπως πάντα μίλησε για την ανάγκη ομολογίας και προσχωρήσεως, όσων δύνανται , στην διαμαρτυρία μέσω της εκκλησιαστικής αποτείχισης . Ο π. Ευθύμιος μέ τις ακρότητες που εκφράζει έχει φέρει μία σύγχυση στά πνευματικά του παιδιά .Αλλοι βρίσκονται μέσα στην κλάψα και στην μίξα , γιατί βρίσκονται σε αδιέξοδο , κανείς όμως δεν μένει αστεφάνωτος, αβάπτιστος και αμύρωτος , γιατί η ζωή προχωρά πρέπει νά γίνουν γάμοι και νά γεννηθούν παιδιά και σέ τελευταία ανάλυση ο καθένας κάνει ό.τι θέλει , δηλαδή στην πράξη εφαρμόζεται του πάσα ενός η " δυνητικότητα " . Μερικοί δεν αισθάνονται κάν την υποχρέωση για ομολογία , όμως είναι " υποχρεωτικώς " αποτειχισμένοι ! Κάποιοι παραπάνω από την ομολογία βάζουν την τσέπη τους κ.ο.κ.
Παρακαλούμε τον π. Θεόδωρο απερίσπαστος νά κάνει την δουλειά του και νά μήν φθείρεται από την ποταπότητα ουτιδανών ανθρώπων .