Η κ. ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ

Η κ. ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ (π. ΕΥΘΥΜΙΟ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ, Π. ΣΗΜΑΤΗ, Δ. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ, Ι. ΡΙΖΟ ΚΑΙ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ)

=====

Πρέπει να καταλάβουμε, όταν αναφερόμαστε σε Άγια εκκλησιαστικά πρόσωπα, δεν αναφερόμαστε σε κάποιο κοινωνικό κλάμπ, αλλά σε μία χορεία αγίων που συνιστούν την εκκλησιαστική συνείδηση. Μήπως μπορούν να μας πουν ο π. Ευθύμιος και ο π. Σάββας την εκκλησιαστική τους αποδοχή; Ειδικά ο π. Ευθύμιος υπήρξε σύγχρονος του π. Αθανασίου Μυτιληναίου και μάλιστα έδρασε στην ίδια περιφέρεια της Λάρισσας και συμμετείχε στις διαμαρτυρίες υπέρ του Θεολόγου Λαρίσσης. Μήπως μπορεί να μας πει ο π. Ευθύμιος, η σχέση του με τον π. Αθανάσιο αν ήταν εκκλησιαστικώς φιλική, αν είχαν εκκλησιαστική συνεργασία, επικοινωνία, αν ήταν εκκλησιαστικώς εν τω αυτώ πνεύματι; Ώρα είναι τώρα να μας πει ότι η σχέση τους ήταν ανταγωνιστική. Δηλαδή ο π. Αθανάσιος δεν φοβήθηκε ανταγωνιστικά τον π. Επιφάνιο, όπου έστελνε τα πνευματικά του παιδιά όταν κατέβαιναν στην Αθήνα για σπουδές και φοβήθηκε τον π. Ευθύμιο! 

Ας με συγχωρούν οι σεβαστοί πατέρες, όπως προανέφερα δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, ο κάθε εκκλησιαστικός εργάτης έχει την αξία του, αρκεί μόνο νά ποτίζει, να κλαδεύει, να τρυγεί, να οικοδομεί και να μην ξερριζώνει αυτά που οι άλλοι φύτευσαν και να μην αποδομεί τα λιθάρια που οι άλλοι έβαλαν στο οικοδόμημα της Εκκλησίας. 

Όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν διεπίστωσα κάποια εκκλησιαστική επικοινωνία του π. Ευθυμίου με τον π. Αθανάσιο, αν και διασταυρώνοντο οι κύκλοι δραστηριότητός των. Εννοείται ότι την ίδια παρενόχληση, ό,τι κάνει στους σημερινούς πατέρες, έκανε και στον π. Αθανάσιο. Υπέστη και ο π. Αθανάσιος την άτεγκτο κριτική του π. Ευθυμίου και των πνευματικών του παιδιών, όταν στο τελευταίο στάδιο της ζωής του, όταν ήταν στο νοσοκομείο άρρωστος, επανέφερε το μνημόσυνο του μοιχεπιβάτου επισκόπου, ώστε να μπορέσει να έχει το μοναστήρι μία συνέχεια και να μπορέσει να χειροτονηθεί ο σημερινός ηγούμενος π. Πολύκαρπος. Ήταν κρίμα που δεν ρώτησε τον π. Ευθύμιο! Πολύ λυπάμαι για την αστοχία του αυτή! 

Σε κάθε περίπτωση η Εκκλησία και οι Άγιοί Της δεν είναι υπόλογοι στον π. Ευθύμιο και στα πνευματικά του παιδιά. Οι Άγιοι, ο π. Θεόδωρος Ζήσης και όποιος αισθάνεται μία υπευθυνότητα απέναντι στο Θεό για την ποδηγεσία της Εκκλησίας, δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν Σημάτη, Τσακίρογλου, Ρίζο όπως θέλω τα γυρίζω, πάπισα Ιωάννα, Χριστίνα κ.τ.λ.. Ο π. Θεόδωρος Ζήσης ωφείλει απερίσπαστος, χωρίς να επηρεάζεται από τις άτεγκτες κραυγές του κάθε άκαπνου σούπερ- αγωνιστή, να ποδηγετεί την Εκκλησία με βάση τα παραδεδομένα από τους Αγίους παλαιοτέρους και συγχρόνους. Έχει μαζί του την συνείδηση της Εκκλησίας και την προαναφερθείσα χορεία των συγχρόνων Αγίων. Ποιόν θα ακούσει αυτούς ή τον Ρίζο; 

Επαναλαμβάνω, για πολλοστή φορά, την συγγνώμη μου από τον σεβαστό π. Ευθύμιο για τις συγκρίσεις. Όμως η αναμέτρηση με τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο είναι οφθαλμοφανώς άνιση. Είναι δε αστείο κάποιοι, όπως ο φίλος Νίκος Σακαλάκης να πετροβολά τον π. Επιφάνιο και μάλιστα βασιζόμενος στον φίλο του Αυγουστίνο Καντιώτη. 

Αδελφέ Νίκο Σακαλάκη λες τον π. Επιφάνιο να μην μπορούσε να τον πετροβολήσει ο ίδιος ο Αυγουστίνος και περίμενε εσένα να το κάνεις; Λες εκείνος να φοβήθηκε να το κάνει; Περιμένουμε φίλε Νίκο μία απάντηση, σε ποιό σημείο ο π. Θεόδωρος μίλησε για "ενδιάμεσο" στάδιο ανάμεσα στην ορθοδοξία και στη αίρεση, ότι δηλαδή μπορεί να υπάρξει συμψηφισμός της Αληθείας και του ψεύδους. Θα σου είμαστε υπόχρεοι να μας υποδείξεις αυτό το σημείο. 

Αυτός ο συμψηφισμός Αληθείας και ψεύδους μοιάζει με τους λογαριασμούς του καρακγιόζη. Κάποτε ο Χριστόδουλος συμμετείχε σε συνεδρίαση ενός εκκλησιαστικού συμβουλίου και το θέμα ήταν ένας τοίχος, αν θα έπρεπε να κτισθεί, για τον οποίο υπήρχε διαφωνία. Ο Χριστόδουλος, που ομολογουμένως δεν του έλειπε το πνεύμα, ρώτησε τον παπά του ναού, εσύ πάτερ τι λες; Προτείνω, απαντά ο παπάς, μία "ενδιάμεση" λύση! Δηλαδή τον ρωτά ο Χριστόδουλος ποιά είναι η "ενδιάμεση" λύση; Να φτιάξουμε τον μισό τοίχο ή αφού κτίσουμε τον τοίχο μετά να τον γκρεμίσουμε. 

Αν και παρακολουθήσαμε ολόκληρο το συνέδριο της Θεσσαλονίκης, εκτός του ότι παρακολουθούμε οι πάντες μέσω του διαδικτύου επί τόσα χρόνια τον π. Θεόδωρο, τέτοιες "ενδιάμεσες" λύσεις ποτέ δεν πρότεινε. Αντίθετα το πνεύμα του συνεδρίου ήταν ομολογιακό και όπως πάντα μίλησε για την ανάγκη ομολογίας και προσχωρήσεως, όσων δύνανται, στην διαμαρτυρία μέσω της εκκλησιαστικής αποτείχισης. Ο π. Ευθύμιος με τις ακρότητες που εκφράζει έχει φέρει μία σύγχυση στα πνευματικά του παιδιά. ‘Αλλοι βρίσκονται μέσα στην κλάψα και στην μίξα, γιατί βρίσκονται σε αδιέξοδο, κανείς όμως δεν μένει αστεφάνωτος, αβάπτιστος και αμύρωτος, γιατί η ζωή προχωρά πρέπει να γίνουν γάμοι και να γεννηθούν παιδιά και σε τελευταία ανάλυση ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, δηλαδή στην πράξη εφαρμόζεται του πάσα ενός η "δυνητικότητα". Μερικοί δεν αισθάνονται καν την υποχρέωση για ομολογία, όμως είναι “υποχρεωτικώς” αποτειχισμένοι! Κάποιοι παραπάνω από την ομολογία βάζουν την τσέπη τους κ.ο.κ. 

Παρακαλούμε τον π. Θεόδωρο απερίσπαστος να κάνει την δουλειά του και να μην φθείρεται από την ποταπότητα ουτιδανών ανθρώπων.