ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “Ο ΣΩΤΗΡ”

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “Ο ΣΩΤΗΡ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση δημοσιεύσαμε το εξαίρετο σχόλιο του ορθόδοξου περιοδικού “Ο Σωτήρ”. Στο παρόν άρθρο παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματά του για να τα σχολιάσουμε:

“Σκοτείνιασε υπερβολικά στον τόπο μας ο ουρανός. Οι πύργοι πέφτουν ένας-ένας: Η Ιστορία τόσων αιώνων νοθεύεται, εξανδραποδίζεται, ξεπουλιέται. Η γλώσσα εκφυλίζεται σε γκρικλισάθυρμα. Η Ορθόδοξη πίστη υπονομεύεται, ομογενοποιείται σε πανθρησκειακή σούπα από καιροσκόπους «πολυπολιτισμικούς φορείς». Ο γάμος ομοφυλοποιείται. Η οικογένεια συστηματικά υποσκάπτεται. Η παιδεία αποπροσανατολίζεται. Η κοινωνία σοδομίζεται προκλητικά.

Στα τείχη λίγοι οι μαχητές. Ψάχνουν μες στο σκοτάδι να δουν κινήσεις των εχθρών. Μα πού είναι οι εχθροί; 

Κι ωστόσο οι πύργοι πέφτουν στη σειρά. Μην απορείς. ≪Τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα≫! Δεν είναι απέξω ο μέγας κίνδυνος. Μέσα στο κάστρο βρίσκονται οι εχθροί, “ντυμένοι φίλοι”.

Αυτή είναι η επικίνδυνη στιγμή της Ιστορίας: Να ξέρεις πως ο κίνδυνος βρίσκεται εδώ, κι ότι εχθροί είναι οι ≪φίλοι≫, οι τεταγμένοι φύλακες. Συμβιβασμένοι!

Προδότης η πιό μεγάλη τραγωδία! Να βλέπει να νοθεύεται η πίστη- να εξισώνεται η αλήθεια με το ψέμα- να μπαίνει σε προκρούστεια κλίνη ο Χριστός για να ≪κοντύνει≫, να έρθει στο πυγμιαίο ανάστημα των νάνων, που καμώνονται τους προφήτες και “θεούς” να θεωρεί το Ευαγγέλιο ισότιμο δίπλα σε βέδες καί κοράνια και τορές- να αντικρύζει την Ορθοδοξία, τη μόνη Νύμφη του Χριστού, ανάμεσα σε παλλακίδες- ένα μ’ αυτές.

Κι αυτό να μη μιλάει. Βουβός να μένει, άφωνος! Να παριστάνει τον φιλήσυχο.

Να τρέμει μήπως και τον πουν φανατικό.” 

Ας αρχίσουμε από την εξόφθαλμη παρατήρηση ότι ο συντάκτης του σχολίου είναι εξαίρετος στυλίστας του λόγου και άνθρωπος που ξέρει γράμματα. Η σκέψη του κινείται άνετα στην αρχαία Γραμματεία, την Ευρωπαική και Νεοελληνική λογοτεχνία.

Το σχόλιο είναι απολύτως ομολογιακό.

Δεν αφήνει τίποτα σαθρό, που να μην ελέγξει και κανένα δοσίλογο στο χάλι του!

Ο Οικουμενισμός, η προσπάθεια μετατροπής του μαθήματος των Θρησκευτικών σε διαθρησκειακό αχταρμά, ο σοδομισμός, η παιδεία, η γλώσσα, η οικογένεια κτλ. είναι μέλημα του σχολιογράφου.

Αξίζει -προπαντός- κάθε έπαινο η παρρησία του συντάκτη του -και της αδελφότητας εν γένει- για την ένοχη σιωπή των συμβιβασμένων φρουρών, τους οποίους δεν διστάζει να αποκαλέσει προδότες, που παριστάνουν τους φιλήσυχους, "ίνα μη αποσυνάγωγοι γένωνται".

Η επισήμανση ότι τα κάστρα πέφτουν, επειδή οι εχθροί είναι οι "συμβιβασμένοι ταγμένοι φρουροί, που μας έρχονται σαν φίλοι", συγκλονίζει τους ένοχους και εγείρει, εκ του ύπνου της ραθυμίας και του φόβου, τους πιστούς.

Θερμά και υικά συγχαίρουμε τον συντάκτη και την αδελφότητα.